HAYATTAN KAÇIŞ

8.Bölüm

Ürküyorum beni omzundan asılıyordu çok az kamıştı . Buradan kurtulmama . Beni kendisine hızlıca çekmişti gözlerimi açamıyordum titriyordum korkudan nefes dahi alamıyordum sadece titriyor nefes almaya çalışıyordum . ''Nehir gözlerini aç !'' Bu babamın sesi değildi . Gözlerimi açtığımda karşımda yeni güvenlikçimiz vardı .Hemen babamla halam geldi . Babam güvenlikçi abinin elinden beni alıp sinirli bir şekilde bağırarak '' Sen ne yaptığını sanıyorsun nehir ? Kaç kere söyleyeceğim sana bunları ?'' Titremem hayla geçmemişti daha ' da kötü oluyordum . Halam '' Sen her bir şey olduğunda  kaçıp ğidicegini mi sanıyorsun sen bu yaşta neler yapıyorsun böyle . Ama bu kadarı '  da fazla . '' Candan fırsat bilip '' Ben demiştim daha önce yatırmalıydık tımarhaneye deli bu deli .'' Candanın bu son söylediğine çok sinirlenmiştim '' Bana deli diyemezsin ben deli değilim .'' O sıra da babam yüzüme tokat atmıştı  yere düşmüştüm...

O kadar şaşkındım ki o an yerden bile kalkamamıştım . Babam bana  tokat atmıştı... Hani babam beni canından çok seviyordu . Halam biraz önce bana bağırmıştı hem de haksız yere candanın bana dediklerine dahi hiç bir şey dememişti. Beni sevdiklerini söyleyen her kez yalan söylüyormuş. Beni yalanlarıyla avutuyorlar mış her kez . İkinci defa dünyam yıkılıyordu , ve ikinci defa hayatımın kırıklığını yaşıyordum . Babam beni kolumdan tutup bir anda kaldırmıştı . Babam '' Kalk hadi odana git!!'' Babam hayla bana sert cümleler söylüyordu hayla kendimde değildim . Kalkamamıştım nasıl kalka bilirdim ki ? Babam '' Sana kalk diyorum ! Yeter bugün yeterince seninle uğraştık .'' Ellerim , vücudum , beynim durmuştu sanki o an , ne yapacağımı bilemiyordum . Babam kolumdan hızlı bir şekilde asılarak '' Yeter be !! Kalk artık seninle uğraşmak istemiyorum '' Candan '' Ne kadar da kıt bir kızsın aynı annesi . '' Annemin ismini ağzına almasına dahi dayanamazken anneme hakaret ediyordu . Buna nasıl dayana bilirdim ki . Candanın o çok değer verdiği gömleğinin taşlarını koparmıştım . babam beni geri itip '' ne yaptığını sanıyorsun nehir kendine gel anne ne saldırmakta ne ? '' Babam kendinde olmamalıydı candanın annem olduğunu söylüyordu . '' Baba candan benim annem değil benim annem değil !! '' '' Odana git nehir !'' ''Gitmeyeceğim baba , o benim annem değil diyorum . '' Ne  oluyordu babama , anneme toz dahi deymesine dayanamazken şimdi ise resmen candanı koruyordu . Halam beni odama doğru götürürken candanın babama bağırışlarını duyuyordum .  '' Ahhh!! şunun yaptığına bak , ben buna kaç dolarlar verdim biliyormusun ?  Sana demiştim bir an önce deliler tımarhanesine yatması lazım .''

Babamı kullanıyordu benden kurtulmak istiyordu . Halam beni odama getirdiğinde içerisi sanki savaş alanı gibiydi . yardımcı ablalar cam kırıklarını temizliyorlardı . Sinirden , korkudan , öfkeden ne yaptığımı bilememiştim . Kapı kırılmıştı babam kırmış olmalıydı . Çalışma masamın baktığımda cam kırıklarıyla doluydu çizimlerim param parçaydı odamdaki neredeyse her şey paramparçaydı , tıpkı ruhum ve bedenim gibi . Halam beni sırtımdan iteleyip  '' Hadi geç yatağına uyu yarın erken kalkacaksın .''  '' Hala ne oluyor size bana hiç böyle davranmazdınız . Beni sevmiyor musunuz artık ?hani beni candan dan koruyacaktın ,hala bana söz vermiştin beni o hastaneye bir daha götürmeyecektin .'' Halamın suratı o an asılmıştı gözleri dolmuştu yardımcı ablalar bana bakıyordu .  Halam yardımcı ablalara dönerek  '' Burayı topladıktan sonra nehir in üstünü değiştirin ve uyutun ben odamdayım bir şey olursa gelirsiniz . '' Halam odadan hızlıca çıkıp gitmişti , soruma dahi cevap vermemişti . Beni kimse sevmiyordu annem gittiğinden  beri her kez bana kötü davranıyordu . Dudaklarımı büzüştürerek  ağlamaya başlamıştım . Yardımcı ablalardan biri gelip bana sarılmıştı . Korkuyordum artık , beni kimsenin sevmemesinden  tek başımaydım o küçücük yaşta kimse beni korumadı her kez üstüme geldi o gün . Halam... Bana söz veren, annem gittiğinden beri yanımdan duran beni candandan koruyan halam şimdi ise candanı koruyordu . Peki ya babam  annem gittigin de beni sankinleştirme ye çalıştığı o gün geldi aklıma benim anlımdan öpüp '' Her şey ğeçicek kızım ben varım yanında seni bırakmayacağım. '' Deyip bağrına basan babam şimdi yanım da değildi , candanı koruyordu . 

Ne oluyordu her keze ... Yardımcı abla ağlamamı söylemişti ardından üstümü değiştirip beni yatağıma götürüp uyumamı beklemişti . Uyuduğumu sansın diye biraz bekledim odadan çıktığını anlayınca gözlerimi açtım . Candan o eve babamın karısı olarak girdiği gün annemin bütün eşyalarını , fotoğraflarını atmıştı . Annemin sadece bir fotoğrafını gizlice almıştım her gece ona öpüp yatmak için . Annem her gece istediğim masalı okuyup anlımdan öpüp gitmesi bana çok iyi geliyordu annem gittiğinden beri o gecelere geri dönmek istiyordum , annemin bana masal okuyup anlımdan öptüğü günler... 

Çekmece mi açıp annemin fotoğrafını çıkarmıştım . Annemi öpüp fotoğrafına sarılarak uyumuştum o gece . Sabah uyandığımda baş ucumda bir bavul vardı . Merdivenlerden biri iniyordu annemin fotoğrafını hemen katlayıp içime koydum . Gelen  candandı   '' Ah tatlı ufaklık uyanmış sın hadi üstünü giyelim sonra bir yere gideceğiz seninle . Tam senlik bir okul var ve yaşanacak bir yer arkadaşların aynı sen yani zor olmayacak oraya alışman . Sadece bir süre sıkıntı çekeceksin  merak etme orada doktorlar olacak  sana  en iyi şekilde yardım edecekler ( Ben korkak ürkek bir şekilde bakıyordum ona gözlerim dolmuştu benim bu hale geldiğimi gördükçe daha seviniyordu candan ) merak ediyorsun galiba gözlerinden anlaya biliyorum . Tabi canım niye hey canlı olmayasın ki , şuan yüzüne baktığımda bile anlaya biliyorum ne kadar hey canlı olduğunu ( Kollarını iki tarafa açarak ) bu kadar diy mi ?'' Beni dolabın önüne götürmüştü .

Dolabımın içinde sadece bir tane elbisem ve ayakkabım vardı . Candan '' Korktun mu tatlım korkma ! Kıyafetlerine bir şey olmadı hepsi orada (Elini bavula doğru işaret ederek ) hepsi orada . Merak etme tatlım Gideceğin  yerde bir dolabın olacak orya koya bileceksin ama yarısı dışarı da kala bilir çünkü oradaki dolabın biraz küçük ola bilir tatlım . Neyse (Yüzünde o küstak gülüşleri eksik olmuyordu ) hadi giy bakalım . '' Kıyafetleri mi giyip candanla yukarıya çıkmıştık . Halam ve babam beni bekliyorlardı halamın elinde çantası vardı . Babam '' Hadi remzi  al bavulu aşağıdan gidelim  kurtulalım şu işten. '' Evet tükenmiştim artık hiç bir şey yapamıyordum halama baktım o da bana bakıyordu . Halamın gözleri kızarmıştı kafası dik duruyordu ona baktığımı görünce gözünü başka tarafa çevirdi . O an anladım ki halam babam benden vazgeçmişlerdi . Remzi abi yani yeni güvenlikçimiz gelmişti elinde bavulum vardı . 

Araba ya doğru giderken adımlarımı sayıyordum . Avucumun içinde katlanmış olan annemin fotoğrafı ALLAH a  dua ediyordum . Ne olur bir şeyler olsun ALLAH ım ne olur. Arabanın önüne vardığımda tam tamına 106 adım olmuştu . Arkama dönüp son kez evimi görmek için dönmüştüm . Evimizin bahçesinde annemle saklambaç oynadığımız annemin bana havuzumuz da yüzmeyi öğrettiği annemle son kez doğum günümü kutladım günler canlandı bir anda gözlerimde . O an vazgeçtim anne her şeyden her şeyden direnmekten olmuyordu çünkü anne olmuyordu ne yapsam olmuyordu.