HAYATTAN KAÇIŞ

✧ YİNE BİR ÇIKMAZ ✧

   Elimi indirdim başımı'da eğdim .  Ağlamaya başlamıştım insanların benim zayıf noktamı görmesini istemiyordum , ağlamamı , zayıf  düştüğümü görmelerini istemiyorum . Çünkü mutlu oluyorlar bir insanı ağlarken görmeyi bir insanın kötü durumda olduğunu görünce çok seviniyorlar . Nasıl böyle olabiliyorlar'ki nasıl böyle çabucak bir insanı incite biliyorlar nasıl böyle vicdansız olabiliyorlardı , anlamıyorum . Bu bence insanda eksik olan vicdandı bir insan sevgi ve merhamet olunca her şey o kadar güzel oluyor ki ... ama yok bu devirde öyle insanlar kalmamıştı . 

 Ne kadar kendimi tutmaya çalışsam'da olmamıştı hüngür hüngür ağlıyordum yine , evet yine... sarp gelip kolumdan tutup kafamı kaldırmaya çalışıyordu . İzin vermiyordum küçük bir fısıltıyla '' Ağlamaa'' onu iterek  '' Acıyor musun bana hıı? amacın ne? niye üstüme geliyorsun sana önemli bir şey dedim neden anlamadın ki ? NEDEN!!  

   O sırada cemre yanıma koşarak geldi . Sarpı iterek  '' Ne oluyor be ne yaptın  kızaa!! ''  sarp cemreyle bana gözüyle gel gitller yapıyordu . '' Söylesene sana diyorum?'' okul çoktan boşalmıştı ALLAH'tan bu rezillikleri görmüyorlardı  . Cemre bana dönüp ellerini omuzlarıma koydu '' Ne yaptı sana söyle bir tanem '' gözlerimin içine bakıyordu ne söyle bilirdim ki şuanda ona çocuk gibi beni incitti'mi diyecektim .

  Bir  şey demeden yerde ki çantamı alıp koşarak oradan uzaklaştım . Cemrenin arkamdan bağırmasına bile umursamamıştım , sadece oradan uzaklaşmak istiyordum . Nereye  gideceğimi dahi bilmiyordum  , az da olsa okuldan uzaklaşmıştım .  Hava yavaşça kararıyordu . Kafamı eğmiş öylece yürüyordum yerde ki kaldırımların çizgilerine basmadan yürüyordum . Düşünüyordum... (annemden kalan bilekliği kaybetmiştim). Ne zaman kırılsam incilsem , bir umut kırıklığına uğradığımda o bilekliğe dokunurdum . Gözlerimi kapatıp annemi düşünürdüm , ben ne zaman bir şeyden pes etmeye kalksam annem şu sözleri aklıma gelirdi  . '' Asla yaptığın şeyden pes etme , umudunu yitirme ! Asla! Çünkü ilerde  o yapmadığın şeyler bir cam parçası gibi sana batıcak . Ve sen her aklına geldiğinde '' keşke yapsaydım '' diyeceksin . Hayatında keşkelere yer verme eğer yer verirsen hayatının her yeri pişmanlıklarla dolar  ve bu senin hoşuna gitmez demi  ? Kimsenin hoşuna gitmez o yüzden çabala didin . '' 

    Annemin bu sözlerini düşünüp  kendime moral veriyordum . '' Tamam yapacağım pes etmeyeceğim  '' diyordum . Ben hayatım boyunca hırslı olamamıştım .  Hırslı olan insanlara çok özeniyordum , hep onlar gibi hırslı olmaya çalışıyordum  . Birisinin sevgisi , desteği , mutluluğu ona hırs veriyordu . İşte o ihtiyaç duyduğum şeyler o bilekllikteydi ama yok artık . Bir an olsa bile o bileklik annemin o sözlerini hatırlatıyordu . Ne yapacaktım   bilmiyordum. Kendime söz vermiştim ben bir daha asla yaptığım şeyden pes etmeyeceğime . Ama yapamıyordum . Hani insan pes ettiğinde hayatının sonu gibi olur , elin ayağın tutmaz. Bir şey yapmak istemez , bir şey düşünmek istemez , her şeyden eli ayağı kesilir . Ruhu bedeni artık çürümüş bir şeylerin eksik olur , umutların hayallerin artık sana o kadar ağır gelir ki ... 

  Sen artık o her uyacağın'da tavana bakıp kurduğun hayaller , çayını doldururken taşırdığın bardak , yemek yaparken ocağı açık bırakıp yemeğinin yanması o bütün dalgınlıkların  hayallerin kurarken yaptığın bütün dalgınlıklar hepsi eskiden bir umut mutluluk iken şimdi sana o kadar ağır geliyor ki .  Hani bir şey umut edersin ya , ha olucak işte şimdi olucak dersin... sonra bi bakmışsın umutlarının hayallerinin ortasına etmişler . İşte o zaman bir daha çabalamak istemezsin , bir daha umut etmek umutlarının yıkılıp tekrar onları baştan yapmak  hayal kurmak , istemezsin . En vuran yanı'da bu işte . Her şeyden pes edersin ... 

                                            ❀   Umutlarımın hayallerimin içine ettiler hep  ❀

 Bir süre yolda dalgın bir halde yürürken birden birisine çarptım . Bir an kendime gelip kafamı kaldırdım karşımda cemreyi gördüm havada kararmıştı hiç farkında değildim . 

 Cemre : Nehir nerelerdeydin ? Kaç saattir seni arıyorum ! Korktum sana bir şey oldu diye. 

 Ben : O kadar zaman geçti'mi ya...

 Cemre : Nehir hiç bir şeyin farkında değil misin sen ? Off ( kafasını sağa sola çevirip eğdi bir süre yere baktı , tekrar bana baktı ) Seni sarpın karşısında öyle ağladığını gördüğümde çıldırdım nehir ! Sinirlerim bozuldu . Sana bir şey yaptı sandım  .

 Ben : Neden bu kadar endişelendin . Anlam veremedim , Üstelik sarp bana ne yapa bilir ? 

 Cemre: Nehir...

 Ben : Sarp hakkında benden gizlediğin bir şey mi var ? 

 Cemre : Bak nehir sarp biraz ... nasıl deyim karmaşık birisi her an ne yapacağı belli olmaya bilir .

 Ben :  Anlamadım nasıl yani ?

 Cemre : Nehir bak  sarp geçmişinde çok suç işledi çok karanlık deyim . Öyle gözüktüğüne bakma . İlk baş yumuşak davranır senin hassas yönlerini bulmaya çalışır  , ama sonra senin en hassas yönünle oynar .

 Ben : Demek ilk gün o yüzden yüzüme sırıtıyordu , bugün merhaba dediğim'de yüzüme dahi bakmadı . Ya ben iki yüzlü insanlardan kurtulmaya çalışırken daha kötülerine çatıyorum ya bu nasıl hayat bu nasıl bir çıkmaz yol .

 Cemre : Tamam bir tanem  ( bana sarıldı )  ✧Bunların hepsini birlikte aşıcaz ✧