Tormented

Introduction

INTRODUCTION

"Hell." Rinig kong pagtawag sakin ni Haxinne.

The sun's already up and it's 8 o'clock in the morning. Kumuha ako ng pitsel sa refrigerator at nagsalin ng malamig na tubig.

"In the kitchen." Walang gana kong pagkakasabi. Ang sakit pa rin kasi ng ulo ko, medyo namamaga rin ang mga mata ko kakaiyak kagabi. I sighed.

Ininom ko ang malamig na tubig bago humarap kay Haxinne na nakatayo at nakasandal sa pinto habang nakataas ang isang kilay sakin.

"What's with the eyes?" Panunuksong bati niya. Inirapan ko siya bago inilagay ang babasaging baso sa lababo.

"Aren't we going to come?" Napalingon ako sa kanya ng seryoso niya akong tinanong. Dahil sa tanong na yun. Bigla na naman akong kinabahan. Nangilid ang mga luha ko, unti-unting lumabo ang paningin ko.

"I don't know." Mahina kong sabi habang nakayuko. Marahan kong pinunasan ang mga luha ko.

Kung maaari, ayokong may nakakakita saking mahina ako. Even her. Even my Bestfriend.

Lumapit siya sakin at unti-unti akong niyakap.

"I know how it hurts to you. I know all the truth and I'm here to protect you. Just always remember that okay?" bulong niya habang yakap ako. Tahimik lang kami, hinahagod niya ang likod ko na para bang sinasabing iiyak ko lang ang lahat.

Mabigat ang loob kong kumalas sa pagkakayakap sa kanya. Huminga ako ng malalim bago siya hinarap.

"I wanna come." Nakita kong napabuntong hininga siya at tumango na lang.

It's about Haicker, my dear little sister. It's her burial today. We all know that she's too young to be dead, I didn't see this coming. I've never seen her truly happy because I.. I keep her life living miserable and then it happened.

I didn't mean it. I wish I took the time to be close to her. I bitch her out and now I'm fully eaten by remorse. I never regret hurting her, Yes but my conscience killing slowly me.

Lahat ng atensyon ay napunta sa amin ng makita nilang may nagpark na Black Infiniti malapit sa kanila. Kita sa mga mata nila ang galit, Of course, kotse pa lang kilalang-kilala na nila kung sinong nagmamay-ari nito at ako yun.

"You sure 'bout this, huh?" Napalunok ako sa tinananong ni Haxinne, maging siya ay natatakot rin sa pwedeng mangyari. Umiling ako at napangiti ng mapakla bago siya sinagot.

"Yes. Let's go." Nagsuot ako ng wayfarers para hindi mahalata ang mugto kong mga mata bago lumabas ng sasakyan.

Napatigil sa pag-uusap ang bawat taong nadadaanan namin, hindi sila makapaniwalang kaya kong pumunta dito. Nagsimula ang bulong-bulungan.

"Siya ba yun? Wala sa itsura niyang manakit pero siguro nga, nakakapang-akit yung mukha niya. Nasa loob pala ang kulo."

"Kaya nga siguro ganun na lang ang ipinangalan sa kanya diba?"

"Tignan mo nga yung suot niya, sobrang labas na yung kaluluwa, tapos pupunta pa siya dito, Ang kapal ng mukha!"

Tinignan ko ang mga babaeng nagbubulungan tungkol sakin. Sinamaan ko sila ng tingin kahit di nila nakita yun dahil sa salaaming suot ko. Hindi ko sila kilala. Probably they are Haicker's Friends.

"What are you doing here?" malamig na tono ang nagsalita galing sa likod namin.

Napalingon ako at nakita kong matalim ang tingin sakin ni mommy habang pulang pula ang mga mata kakaiyak. Kumirot ang dibdib ko. Naniniwala rin siyang ako ang may gawa nun?