Ako si Kristine Kim Valdez
Tawagin niyo nalang akong KeyKey! malapit na akong magtapos sa pag-aaral. Itong taon na ito ay makakapag tapos na ako sa pinakamataas na paaralan sa Manila mas mataas pa sa bahay ninyo(jowk) .. Makakapag-Trabaho narin ako Hindi na ako aasa sa Tiyahin Kong ubod nang sungit.
Kinuha niya ako sa probinsya namin para, gawing Utusan?. Grabi may kapalit pala yung pag-papaaral niya saakin. Akala ko eh wala. Pero meron pala. Pero okay lang atlis makaka Graduate ako, para makahanap nang magandang trabaho at mabigyan nang magandang buhay ang pamilya ko.
Duon na ako nakatira sa tiyahin ko dahil dito ako pinag-aral sa maynila nang mga pamilya ko. Dahil nirikuminda nang tiyahin ko na pag-aralin ako, tuwang tuwa ako nun dahil may mag papaaral na saakin, pero grabi grabi lang talaga, yung anak niyang panganay sobrang nakakainis. May galit ata saakin yun simula kasi nang dumating ako duon ay laging sakit sa ulo ang ibinibigay saakin.. Naalala ko nung pagdating ko dun ay parang nasa isang gyera ako. Pagbukas ko kasi nun nang pinto may biglang lumipad na upuan sa mukha ko. Kaya bumagsak ako.
*FLASHBACK*
Inhale*Exhale*.... Whoooo. Ito na, Nandito na ako sa bahay nang tiyahin ko. Kailangan ko nang mag-handa. Kailangan maging mabait ako. Grabi. Anlaki nang bahay nila tiya , pangmayaman. Pero kung titignan mo nang maigi. Hindi pala siya ganuon kalaki. First time ko lang kasi pumunta sa Manila. Alam niyo na Laking bukid ako. Nandito na ako sa harapan nang pinto ni tiya.
Kakatak pa ba ako? Naku. Huwag na! Baka kasi maingayan pa sila. Baka pagalitan pa ako nang tiyahin ko EDI Hindi na niya ako pag-papaaralin!
Pagkabukas ko nang pinto.
*BOGSHHHH*
"Arrray!" Bwiset . anu yun? Lumilipad na upuan? Ansakit sa Ulo.... Napabagsak tuloy ako.
"Hala kuya lagot ka...." May narinig akong Boses, boses bata, batang babae. Mga 14 years old
"Anong ako. Umilag ka kasi kaya siya yung natamaan eh!" Ngayun parang binata na yung nag-sasalita.
"Ako? Ako pa may kasalanan ngayun? Huh? Ako? Talaga?" --- boses nang Batang babae.
Hinimas ko yung ulo, ansakit ah.. Buti Hindi buong mukha ! Ansakit panaman nun..... Maya maya may narinig akong nagtatalo.
"Oo, umilag-ilag ka pa kasi eh! Kala mo ang ganda mo dun sa part na iyun?" Nang-aasar na sabi nang Binatang lalaki.
"Wow! Maganda naman talaga ako. Inggit ka lang." Sabi nang batang babae.
Bago pa man ako, langawin at agnasin dito ay tumayo na ako. Nang makatayo ako. Tinignan ko ang mga mukha nang Dalawang asungot. Nakita Kong bata pa yung babae siguro mga nasa 8 palang yung bata na iyun. Tinignan ko din yung lalaki mga kasing idad ko lang din.
"Ah. Miss! O..okay ka lang ba?"
Nag-aalalang tanong nang binatang lalaki.
"Gusto niyo PO bang maupo muna sa bahay namin?" Nag-aalalang tanong din nang batang babae.
Tinignan ko silang dalawa. Hindi ba nila Alam na darating yung pinsan Nila na si AKO?. Ang kalat nang bahay Nila. Kitang Kita dito mula sa labas kung gaano kadumi yung loob nang bahay Nila. Para silang sumabak sa giyera.
*END OF FLASHBACK*
Oh? Diba ganiyan kaganda yung WELCOME nila saakin? Diba? Ang galing! Diba? Ansya. Ang galing binigyan nila ako nang 'WELCOME BUKOL SA NOO' oh? Diba?
Hindi naman madali ang pag-aaral ko. Lalo na nang makilala ko ang lalaking mas lalaong mag-papasakit nang ulo ko.
Siya si Vincent Miguel isang player sa Pinapasukan Kong school. Ansarap niyang patayin super.
------
Hi Guy's Read this. Hahahaha. Comment sa bawat chapter.
BINABASA MO ANG
I'm Inlove To Player
Ficção AdolescenteSi Kristine ay pinag-aaral nang kniyang Tiyahin sa maynila kapalit nang pang-aalipin sakaniya. Akala niya madali lang ant lahat pero ang hindi niya inakala na mas mahirap ang pamumuhay sa manila. makakatagpo niya ang lalaking magpapaini...
