RÜYA (üzgünüm ben kötü bir kızım)

POLİS ARKADAŞ

Her şeyin sonu diye düşündüğün o an aslında son değil. Sen bitti diye düşünürken aslında başlıyor. Hikayen henüz sona ermemişken vazgeçmen çok aptalca. Bu bir kısır döngü diye düşündüğün şeyleri değiştirmek senin elinde. Çıkış yolunu gözümüzün önünde olduğu halde göremiyoruz bazı zamanlar. Ya da görsek bile engellerle karşılaşıyoruz. Engeller sizi durdurmaz sadece yavaşlatır.

***********************

*''Neden bana yardım etmek istiyorsun? Kimsin?''

-''Ben seni senden daha iyi tanıyan biriyim Rüya. Seni bütünleştiğin karanlıkta bile ayırt edebilecek olan tek kişiyim.Tek kurtarıcın olan kişiyim. Benim adım Aytun. Tıpkı adımın anlamı gibi senin geceni aydınlatacağım.''

Gözlerinin içine bakıyordum.Tek bir kelime etmemi bekliyordu ama ben hala beni nasıl bu kadar iyi tanıdığını ve hakkımda bu kadar şeyi nereden öğrendiğini düşünüyordum. Ayrıca bu gözler nasıl oluyordu da karanlıkta bu kadar net parlıyordu.Ah hayır dudakları aralandı yine bu tarz şeyler söyleyecek.

-''Rüya.Be...

*''A-anladım şuan sadece buradan çıkmak istiyorum''. dedim net bir şekilde. Bu böyle olmalıydı. Nereden geldiği belli olmayan bir adam evimdeydi. Tamam hayatımı kurtarmış olabilir fakat yinede bu kadarı fazlaydı, bana tuhaf şeyler söylüyordu.Evimin bulunduğu sokağın lambaları yanmaya başlamıştı.

*''Ortalık sakinleştiğinde seni buradan çıkaracağım Rüya şimdi sakin ol.''

İstemsizce kıkırdadım. Bu adam beni ne sanıyor küçük bir kız çocuğu falan mı? Neden kıkırdadığımı anlamaya çalışırcasına kaşlarını çatmış bana bakıyordu.

-''Ben zaten sakinim dedim.'' Üçlü koltuğa ilerlerken.

*''Ah demek öyle.'' dedi. Kafasını iki yana sallayarak pencereye doğru yavaşça ilerledi. Perdenin arkasından dışarıyı izliyordu. Bu adama neden güveniyordum sahi? Doğru ya hayatımı kurtarmıştı bu aptal.

-"Beni nereden tanıyorsun?" diyerek yanına ilerledim. Ama bana sessiz olmamı isaret ederek tek eliyle arkasına çekti. Onu dinleyerek sessizce bekledim. Bir süre sonra bana döndü ve konuşmaya başladı.

*"Pekala Rüya. Şimdi beni iyi dinle. Buradan sessizce çıkacağız. Sadece beni takip et." diyerek beni kapıya doğru sürüklemeye başladı.

-"Hey! Bir dakika kendim yürüyebilirim."diyerek kolumu ellerinden kurtardım.

Derin bir nefes verdi. Önüne dönerek yürümeye devam etti.

Evden sağ salim uzaklaşmıştık. Nereye gidebilirim diye düşünürken bizimkiler aklıma geldi. Tam dönüp veda etmeyi düşünüyordum ki taksi çevirdiğini gördüm. Kapıyı açtığında gözüyle binmemi işaret etti. Pekala koltuğa yerleştim. Ne kadar da yorulmuşum böyle.

Şoföre Lara otele gideceğimizi söylediğinde ona sorarcasına bakıyordum. O da bana Ne var dercesine karşılık vermişti.

*''Ne? Otel mi? Ciddi misin sen? dedim tek kaşımı kaldırarak.

-''Nesi var Rüya? O evde tek başına ölmeyi mi tercih ederdin yoksa? dedi bıkkın bir şekilde.

*''Hoouf! Pekala Aytun.'' dedim derin bir nefes vererek. Pencereden dışarıya bakmaya başladığımda küçük bir kız çocuğu gözüme takıldı.Ne kadar da mutluydu. Benim olamadığım kadar.

Taksi otele vardığında inmek için hazırlanıyordum. Bu aptalla otele geldiğime inanamıyorum. Böyle bi aptalla normal şartlarda hiç bir şekilde muhatap olmazdım.