Hoofdstuk 16.

1.3K 52 3
                                    

Karin kijkt geschrokken naar de man. Het is de viespeuk. Hij kijkt haar aan. Ze kan niet zien wat hij denkt door de bivakmuts. ‘Hoe kom je los?’ vraagt hij en zet een stap in haar richting. Ze volgt zijn blik naar de handboei die aan het bed hangt. Ze zet een stap achteruit. ‘Hoe kom je los?’ vraagt hij nog een keer. Hij staat zowat voor haar. Ze zet nog een stap achteruit en voelt de muur tegen haar rug. Ze kan niet verder naar achteren. ‘Vertel het me’ roept hij kwaad en slaat haar in haar gezicht. Ze proeft bloed in haar mond. ‘Ik heb het los kunnen maken’ antwoord ze zachtjes na nog wat klappen in haar gezicht. Hij pakt haar handen en duwt die hard tegen de muur. ‘Wat slecht van je. Dan moet je wel worden gestraft’ zegt de man.

De bivakmuts jaagt haar angst aan. Ze kan alleen zijn ogen zien. Donkere ogen. Hij duwt zijn lichaam tegen dat van haar en bijt in haar nek. ‘Au’ roept ze uit en probeert hem van haar af te duwen. Het rare is dat het lukt. Ze kruipt over het bed heen naar de andere kant van de kamer. De man blijft staan en begint te lachen. Ze voelt zijn tanden in haar nek. Is hij helemaal gek geworden. Hij loopt langs het bed heen. Gauw kruipt Karin weer over het bed naar de andere kant. ‘Wil je zo graag op bed zijn?’ vraagt hij lachend en loopt naar haar toe. Ze staat op en rent naar de deur en probeert hem open te maken. Als ze hem open heeft duwt iemand de deur weer dicht. Ruw wordt ze omgedraaid. ‘Als ik jou was zou ik eens goed luisteren’ zegt hij en geeft haar een stomp in haar buik. Karin klapt dubbel van de pijn en probeert op adem te komen. Hij draait haar gezicht naar zich toe en drukt ruw zijn mond op die van haar. Zijn handen glijden over haar lichaam.

‘Laat me los’ roept ze en probeert hem van haar af te duwen. Dit keer is hij er op voorbereid en pakt haar handen vast. Hij knijpt er hard in en zet haar vast met zijn knieën tegen de deur. De tranen stromen over haar wangen. ‘Laat me gaan’ schreeuwt ze. Zijn hand laat haar arm los en drukt die op haar mond. ‘Hou je bek dicht bitch’ zegt hij kwaad. Hij laat haar andere arm ook los en probeert de knoop van haar broek los te krijgen. ‘Nee’ schreeuwt Karin en zet haar handen tegen de borst van de man en begint te duwen. Het werkt niet dus geeft ze hem een knietje. De man zakt door zijn knieën heen. Gauw probeert Karin weg te komen.

Ze voelt een hand bij haar onderbeen en ziet dan de grond ineens dichtbij komen. Ze houdt haar handen voor zich en valt op de grond. Ze voelt iets kraken in haar linkerarm. Een pijn schiet door haar pols heen. Ze gilt het uit van de pijn. Dit gaat helemaal fout. ‘Bitch die je bent’ roept de man. Hij staat op en geeft haar een trap in haar zij. ‘Het is allemaal je eigen schuld bitch’ schreeuwt de man naar haar. Karin trekt haar knieën omhoog om zo minder pijn te hebben. De man pakt haar bij haar haar beet en trekt haar overeind. Hij gooit haar op het bed. Karin begint te hoesten en kan zo de man niet ontwijken. Hij gaat boven op haar zitten en houdt haar armen stevig vast onder zijn knieën. Hij haalt een sleuteltje uit zijn zak. Een sleutel voor de handboeien. Hij maakt ze los en maakt haar dan vast aan het bed.

Dit keer niet één arm, maar beide. De balk van het bed zit er precies tussenin. Zo kan ze nooit van het bed afkomen. Ze probeert te trappen, maar het is zinloos. De man slaat haar weer in het gezicht. Bloed in haar mond. Ze spuugt het uit naast het bed en kijkt er naar. Ze wordt er misselijk van en begint te kokhalzen. ‘Denk maar niet dat je gaat overgeven’ zegt de man en duwt zijn hand op haar mond. Ze kan nauwelijks ademhalen en wordt bang. Ze probeert te bijten, maar het lukt niet. Ze probeert te trappen, maar de man zit op haar knieën. Hij trekt haar shirtje omhoog. Hij trekt het over haar hoofd, omdat het niet helemaal uit kan stopt hij het in haar mond. Zo kan ze niet meer gillen en schreeuwen.

Daar ligt ze dan in haar bh en haar broek. De man trekt zijn bivakmuts af. ‘Dat is gewoon te warm om te dragen. Vooral nu het hier nog heter gaat worden’ zegt hij met een grijns. De man is ergens midden twintig. Boven zijn linkerwenkbrauw zit een litteken. Hij maakt de knoop los van zijn broek. Karin sluit haar ogen. Ze wil het echt niet zien.

De ontvoeringWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu