1 BÖLÜM PATRON

495 18 3
                                    

Sabah uyandım da saat yedi idi. Ne yedi mi?! İyice benim mülakatım var ne yapıcam ben off. Hemen kalkıp üstümü giydim . Siyah beni olgun gösteren tam dizinin altında biten ve bedenini sımsıkı saran elbisesi giydim. Saçlarımı salık bıraktım zaten düzler o yüzden birşey yapmadım gözüme eyeliner ( sanırım böyle yazılıyor :)) çektim göz kalemi ve parlatıcı mı sürdüm . Normalde bu kadar makyaj yapmam ama bugün özel bir gün benim bu işe girmem şart. Neyse hemen stillettolarımı giydim ve çıktım tabi ellerinde çöpler ile kapıyı kapatmaya çalışan Emel teyzeyle geri girmem bir olmuştu . Ne beni görmesiyle çöpü bana artırmaya çalışacağına eminim. Üzerimin çöp korkmasına izin veremem . Kapı deliğinden baktığımda Emel teyze çoktan gitmişti bende tehlike yok deyip çıktım. Hızlı hızlı aşağı inmeye başladım. Çağırdığı m taksi gelmişti hemen şirketin yerini tarif ettim o giderken bende saatini kontrol ediyordum. 7:49 ohh daha yarım saat var yani rahatlayabilirim. Yaklaşık yirmi yirmi beş dakika sonra geldiğimizde karşımda bütün ihtişamıyla Akay Holding duruyordu. Kendime sakin ol dedim ve içeri girdim. Karşımda yarı çıplak bir asistan görünce çok şaşırmadım doğrusu hemen yanına gidip

" Ben mülakat için gelmişti m" dedim

" Ahh elbette 7. katta " dedi ağzını yaya yaya

" Teşekkürler" dedim inadına bende ağzımı yaya yaya napiyim belki önyargılıyımdır ama şimdiden gıcık oldum işte .Hiç vakit kaybetmeden asansörün yanına gidip katın numarasına bastım. Beklerken yanıma bir kişi geldi sonra bir kişi daha sonra bir tane daha noluyo lan bunların hepsimi mülakata geldi aman neyse. Yalnız çok taşlar Allah nazardan saklasın. O sırada asansör geldi ve bende dahil herkes bindi.Sonunda asansör durduğunda indim. Tam o sırada birisi adımı seslendirmeye başlamıştı hemen o tarafa gitmeye başladım ve içeri girdim .

Karşımda uzun bir masa ve ardında beş kişi vardı ama ortadaki ne abiya ağzımın sularının aktığına yemin edebilirim . O insansa az önce asansörde kiler neydi yani o derece adamla göz göze geldiğimizde hemen gözlerimi kacirdim yaninda ki çakma kızıl

" Oturabilirsiniz " dedi ağzını yaya yaya abi niye buradaki herkes ağzını yayıyor aman boşver dedim kendi kendime ve oturdum

" Adınız" dedi

"Hayal ...Hayal Kaya" dedim hayatımda bu kadar diken üstünde olmamıştım o adam bana öyle yoğun bakıyor ki yani şuan kroya bağlayıp ne bakıyon koçum denemek için zor duruyorum hele yanında ki çakma kızılı saymiyorum bile şuan egom yüzünden böyle düşündüğümü söyleyebilirsiniz ama böyle kıskançlıkla bakıyor.

" Neden bu şirkette çalışmak istiyorsunuz?" dedi yine çakma kızıl ama o adam dedi ki

" Üzgünüm ise kabul edilemessin bu mevkiye uygun birini bulduk" dedi de ne?!!?

Bulduk mu lan o zaman ben niye buradayım sinir katsayim çakma kızılın sırıtmasiyla artarken devam etti

" Ama kişisel asistanlığı isterseniz kabul edildi" bu adam ne yapmaya çalışıyor tam hayır gerek yok diyecekken çakma kızılın

"O buraya onun için gelmedi " demesiyle inadına

" Sorun yoksa ne zaman başlatabilirim" dedim ne bunada çok gıcık kaptim o adama döndüğümde hala bana dikkatlice baktığını fark ettim

"Peki o zaman yarın başlayabilirsiniz sekreterimden gerekli bilgileri alın" dedi bende tamam anlamında kafa salladım yalnız çakma kızıl fazla sinirlendi yüzümde yeni fark ettiğim salak sırtıma onun bu haline daha genişlerken o adam - hala adını bilmiyorum- gidebilirsiniz dedi .Bende sekreterin sesini kaydedip - napiyim o kadar iyi hafizam yok - sirketten ciktim .Şirketten çıktığımda çakma kızılın - artık adı bende öyle- suratı aklıma gelince tabiri caizse hönkürmeye basladim. Yanımdan geçenler bana bu delirmiş gibi baksalarda onları önemsemedim. Taksi çevirdim ve evin yolunu tarif edip eve gitmeye başladım.

Sonunda eve geldiğimde ilk işim ayagimdakileri atmak oldu off çok acıyor ya . Odama girdim ustumdeki nefes almanın engelleyen yeni dusmanim olan elbiseyi çıkarttım ve duş alıp uyudum yarın yeni işime başlıyorum sonuçta.

PatronHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin