Klote zomer

hoofdstuk 7

P.O.V Jace

Na nog een paar boze blikken te hebben verwisseld met stefaan lopen we naar de plek waar we meestal samen komen. Het is een oud vervallen kantoorgebouw waar we de eerste verdieping hebben opgeknapt. Nou ja, opgeknapt is veel gezegd. We hebben alle afval en brokstukken weg gedaan en er wat meubels in gezet. De muren zijn zwart met hier en daar wat graffitie -meestal de naam van onze bende, die naar de naam pandilla luisterd. Wat Spaans is voor bende.- ook de grond is zwart maar daar is niet veel meer van te zien door de grote laag stof dat erop ligt. Verwarmen doen we met kleine kampvuurtjes die her en der verspreid zijn over de grote ruimte, in het midden staat een grote met banken errond. Niet dat we veel warmte nodig hebben hier in het hete Spanje maar toch, het geeft sfeer. Om mijn domme stoot met Stefaan goed te maken besluit ik eens samen met hem op stap te gaan. het begint steeds donkerder te worden terwijl we van steegje naar steegje lopen om misschien ook maar iets optevangen van het rumoerige nachtleven.

Pov Lisa:

Ik zit vast. vast in mijn eigen leegte. ik ben wakker maar zie niets. ik snap nu waarom ik altijd zo claustrofobisch was. ik wil hier weg! maar waar is hier? ben ik wel ergens?' 'AAUUUWWW!!!!'' oke mijn lichaam is toch ergens, want dat was duidelijk mijn kleine teen tegen de kast! vloek ik. ik voel dat twee sterke en vertrouwde handen we snel beet nemen. de zwarte leegte begint over te gaan in kleine vlekjes en duizeligheid. als ik eindelijk weer zie kijk ik recht in het bezorgde gezicht van mijn broer..

"ssshhhttt. .. alles is goed" zegt hij zacht. hij neemt me rustig vast en geeft me een dikke knuffel. mijn hoofd rust op zijn borst terwijl ik mijn tranen komen. Hij ruikt zo vertrouwd... nu pas besef ik hoe hard ik dit gemist heb.