YANLIŞ KİŞİ

EVET EVET SELİS

Multide Poyraz

Eveeeeet şu an midemde kelebekler uçuştuğu için bu da çok romantik bir bölüm olacak.Bu bölüm de midemdeki asitten etilenmeyecek kadar güçlü kelebeklere sahip olmamı sağlayan ADAMA gelsin :)

2 Hafta sonra

Beni mutluluğun gölgesinden çekip alan şey annem ve babamın anlamsız tartışmasıydı.
Yatağımda doğrulup onları daha dikkatli dinledim duyduğum tek şey
Bir cam kırılması sesi!!
Hemen yatağımda çıkıp salona koştum
annem tekli koltukta oturmuş kafasında avuçlarını içine alıp ağlıyordu annemden sonra dikkatimi çeken bir şey de salonun ortasında bir zamanlar sağlam fakat şimdi param parça olmuş sehpa çekti ayakta duran tek şey masanın ayaklarıydı.
Cam parçalarının hemen başımda da sol eli kanlar içinde babamı gördüm
iki adım ilerideki
Babama doğru koştum kolunun temiz yerinden tutup önceden sehbanın üzerinde duran örtüyü alıp koluna doladım
"Naptınız siz!!" Diye bi bağırtı koptu ağazımdan
Bi elimle babamın kolunu tutarken diğer yandan pijamamın olmayan cebinde telefon arıyordum "kahretsin" diye fısıldadım
Koltukta duran babamın telefonuna uzanıp ekran tuşunu açtım.
Açmamla gözlerimi hunharca belertmem bir oldu. Babam ve sarışın bi şıllık hemde baya kucak kucağa şu an utansammı yoksa sinirlensem mi gerçekten bilemedim
Babamın elimde olan sol kolunu sertçe bırakıp koltuğa çöktüm koltukta gözleri kıpkırmızı olan anneme döndüm baktım o da gözlerini bana odaklamış öylece duruyordu.
Tekrar babama dönüp
"Sen nasıl yaptın böyle bi şey"
Babam sağlam eli ile koltuktan destek alarak yanıma oturdu tekrar sağlam eli ile omzuma dokundu tabiki de ben bu yaptığı şeye bile devasa bir tepki verdim ayağa kalkıp ona döndüm
"Allah belanı versin"
"Selis,kızım yapma bak böyle gerçekten o kadına zerre değer vermiyorum. Çok içmiştik annenden de defalarca özür diledim."
Anneme bakıp tekrar o vicdan fakirine döndüm.
"Annem saf o hemen affeder seni"
Annemin yanına ilerleyip
Kolundan tutup kaldırdım.
"Hadi anne gidiyoruz,sen üzerini giy ben kitaplarımı ve formamı alıp geliyorum"
Koşarak odama gittim .
Bulduğum kitapları kıyafetleri bi çantaya doldurup annemin yanına koştum.
Annemin yanına indiğimde o ayakkabısını giymişti ben de ayakkabılıktan ayakkabılarımı aldım hem ayakkabılarımı giyip hem de anneme laf anlatmaya çalışıyordum
"Anne seni şimdi teyzemgile bırakacağım ordan okula geçeriz sen teyzemle boşanma işlerini hallet akşam gelince konuşuruz"
Ayakkabılarımı giyince annemin kolundan tuttum ve binadan çıktık
Bina bahçesinde duran BMW dikkatimi çekti dikkatimi çeken bir diğer şey ise
Alaz !!!
"Sen napıyosun burada?"
"Seni almaya geldim."
Alaz'ın kurduğu cümle ile afalladım.
"Neden?"
"Selis dün konuştuk ya"
Şu an gerçekten hiç bi şansım yok
"Alaz bizi teyzemlere bırakırmısın"
Gerçekten çaresiz olduğum her halimden belli.
Hala üzerimde olan ayıcıklı pijamam,
Bir teki bağlı diğer teki açık ayakkabılar,ince lastik toka ile iyi kötü topuz yapılmış saçlar ve bi omzu
düşmüş hırkam
(browni intense krizi:D :D)
Alaz bu halime acımış olacak ki
"Gelin"
Dedi bu çocuk felaket kibar
Anneme de dönüp
"Hadi anne gidiyoruz"
Annem göz yaşlarını silip yanıma oturdu.
****
"Alaz salak mısın? Sola dedim sana"

"Ya Selis tepemde bağrıp durma biliyoz biz de yolu"

"Sen benim teyzemin evini nerden biliyon"

"Anlattığın kadarıyla tahmin ettim. Selis artık bi susarmısın!!"

Annem bizim bu halimize biraz önce ağladığına göre kat kat daha fazla gülüyordu işte tam da bu yüzden babamın onu ikna etmesine izin vermedim.
Yoksa o hemen kanardı.
"Tamam dur dur burası"

"Hadi bekliyorum senin çabuk ol"

"Ben kendim gelirim git sen burdan"

"Selis bekliyorum"
Bu seferki sesi net ve kararlı olduğu için üstelemedim kim yürüyecek hem o kadar yolu.
********
"Aaaa bu ne süpriz"
"Günaydın Teyze"
Diyip içeri girdim çantaları vestiyere bırakıp annemin gelmesini bekledim
"Günaydın Ayla"
Teyzem bize garip garip bakarken bu bakmasının sebebinin pijamalarımız olduğunu fark etmem uzun sürmedi.

"Annemle babam kavga ettiler biz de buraya geldik"

"Noldu gene Aylin"

"Yine mi?"

"Selis şimdi git kızım akşam herşeyi anlatacam"

"Anne akşam her şeyi bak üstüne basa basa söylüyorum her şeyi anlatacaksın"
Çantamı alıp teyzemin evinde bana ait olan odaya gittim.

*******
"Nerde kaldın?"

"Alaz beklemek zorunda değildin"

"Sahile gidelim mi"

"Tamam"
Yol boyunca sadece camdan dışarıya baktım.
Alazla tek kelime bile konuşmadık aslında duyduğum tek şey tekerlek sesi ile radyoda çalan "Sezen Aksu'nun Vay" parçasıydı.
Arabadan inip ön tarafına yaslandık ikimizde şarkının sesi kısıkda olsa geliyodu kulaklarıma
Rüzgarın yüzüme çarpmasıda cabası saçım beni fazla rahatsız etmiyordu.
Belki de yüzüme çarpan en yumuşak şeydi onlar
Ne kadar içim içimi yese de
Anlatamam babamın ne kadar iğrenç bi adam olduğunu anlatamam
Onun babası onun için 140 bin lirayı gözünü kırpmadan bayıyo ama bu pislik benim güzeller güzeli annemi biricik annemi aldatıyo.
Gözümden dökülen damlalar Alaz tarafından farkedilmemeyi umarak amansızca akıyordu.
Alaz fark etmiş olacak ki beni kendisine çevirdi
"Selis neyin var senin"
"Yok hiç bi şeyim yok!"
"Olmuş bi şey anlatırmısın"

"Yok sadece benim o pislik babam biricik annemi bi şıllıkla aldattı. Hem de galiba defalarca Alaz beni kandırmışlar 17 yıl beni kandırmışlar"

Alaz kolumdaki elini belime koydu bi elini de boynuma koyup beni kendine çekti kafamı göğsüne yaslayınca işte şu an hıçkıra hıçkıra ağlama vakti geldiğini düşündüm.

Biz 1-2 dakika öylece kaldıktan sonra Alaz'ın telefonuna bir mesaj geldi.
Aynı mesaj sesi tekrar gelince Alaz telefonuna bakmak zorunda kaldı

Alaz'ın Ağazından

Mesajı görmemle birlikte tekrar sağıma soluma döndüm
Önü bize dönük olan siyah arabayı görmemle içimden bu anı bozan piçlere iyice bi saydırdım.

"Yapma Ama Alaz bu kadar açık verme"
"Hem yağmurlu havalarda karşımıza çıkma bak sonra cemaat küfür eder arkandan"