Loving You (Richard Gomez & Dawn Zulueta)

Chapter 2- Walang Hiya Ka Richard!

Tanghali na ng gumising si Dawn, mugto ang mga mata sa kakaiyak, sa nangyari kagabi ay nakapulot siya ng magandang aral, kailangan niyang yumaman, magsikap, mag-aral at yumaman ng yumaman, balang araw sasambahin mo rin ako Richard, at kayong lahat ng nang-api sa akin...pati na ang mga magulang na nang-iwan sa kanya..sa isiping iyon ay di niya maiwasan na mapaluha..Natigilan siya sa pag-eemote ng may kumatok sa pintuan..

"Dawn, nandiyan ka ba?"

Kilala niya ang boses na iyon, boses iyon ng may-ari ng bahay na inuupahan niya for sure, maniningil na naman ito ng renta, kaya nga pumayag siya doon sa offer ni Richard eh, pero sa kamalas malasan ay di pa niya nakuha ang 5000 pesos, balak sana niyang hindi lumabas pero sadyang maingay talaga ang bunganga ng landlady niya..

Dawn: Manang, magandang umaga"

"Anong maganda sa umaga? Eh nandiyan ka pala, ang tagal tagal mo lumabas pinapahirapan mo pa ako, oh, nasaan na yung pambayad mo?"

Dawn: Eh Manang, pasensya na po, pinambayad ko po kasi ng tuition eh, pero huwag kang mag-alala Manang, yung kaklase ko kasi, may utang sa akin, sisingilin ko mamaya.

"Aba, siguraduhin mo lang Dawn, na makakabayad ka sa araw na ito, dahil kung hindi papalayasin na talaga kita, alam mo daming interesadong magboard nitong bahay ko, anupat bat ako nagtitiis sa'yo?"

Dawn: Pasensya na po talaga Manang, gipit lang po talaga, pero....

"Wala nang pero pero, binibigyan lamang kita ng limang oras para makahanap ng pambayad mo, kung hindi ka makakabayad sa loob ng limang oras, magligpit ligpit ka na"

Dawn: Sige Manang, maghahanap ako ng pera ngayon.

Pagkasabi niyon ay umalis na ang landlady, isa pa tong landlady niya na dagdag sa pasakit niya, hindi man lang marunong umintindi, kunsabagay, business is business...Sa oras na ito ay si Richard lang talaga ang makakasolve sa problema niya, that 5, 000, solve na yung renta niya..

"Saan ko kaya mahahanap ang sira-ulo na yon, wala pa namang pasok ngayon"

"Paano, paano, paano?

Paulit-ulit na tanong niya sa sarili.

Wala mang mahanap na sagot, nagpasya pa rin siyang lumabas, she's hopeful na makikita niya si Richard, di nga lang niya alam kung saan, basta..bahala na..

Sa 500 pesos na nasa bulsa niya ay nakarating din siya sa Greenbelt, noon palang niya napansin ang kumakalam niyang sikmura, di na niya talaga napansin ito dahil sa dami ng iniisip niya, kung di lang dahil kay Richard kagabi, eh di sana nakapasok siya sa bar, eh di sana may pera man lang siya ngayon. IKAW TALAGA ANG MAY KASALANAN NITO RICHARD!!!!!!!!!!!!

Sa mga oras na iyon ay litong lito na talaga siya, andyan pa ang kumakalam niyang sikmura, pero wala talaga siyang balak kumain hangga't di nasosolove yung problema niya, parang wala na ata sa isip at gutom na gutom na talaga siya ni di nya namalayan na basta basta na lang siyang tumawid sa highway...nabalik lang siya sa kanyang ulirat ng may kotseng biglang huminto sa tapat niya...

"Hoy Miss, magpapakamatay ka ba?!!!" Aniya boses ng lalaki.

Dawn: Richard...

Pagkasabi niti ng pangalan ni richard ay hinimatay na ito bunga ng matinding gutom at pagod..

Richard: Dawn, Dawn, gumising ka Dawn, ano bang nangyari sa babaeng to?

Hindi nga siya nagkamali sa wakas nag kita din sila..

Pinasakay niya si Dawn sa kanyang kotse, he park his car in a vacant space, at doo'y pinisil pisil niya ang kamay ng dalaga hanggang sa magkamalay ito...

Lumiwanag naman ang mukha ni Dawn ng maaninag ang mukha ng binata..

Dawn: Richard ikaw nga, nasaan na yung bayad mo sa akin?, nasaan na dali. 

Richard: Agad-agad?, ni hindi ka man lang magpapasalamat sa akin, dahil sa pagligtas ko sa'yo?

Dawn: Dapat ba akong magpasalamat, eh ikaw naman ang dahilan ng lahat ng ito?

Richard: At sinisisi mo pa ako?

Dawn: Wala na ngang maraming sat-sat, ibigay mo na sa akin yung bayad mo.

Richard: Huwag kang mag-alala, 5000 lang iyon ni hindi iyon makakabankrupt sa bank account ko, kung sa ina-akala mong hindi ako magbabayad sa'yo, mukha ka pa lang pera, akala ko mayaman ka?

Dawn: Aba, baka naman nakalimutan mo, na ikaw ang nag-offer nun, tapos sinasabihan mo ako ng ganyan, ikaw naman ang nag-offer nun, tapos kahihiyan pa yung inabot ko!

Richard: Kung bakit naman kasi may pawalk-out walk-out ka pang nalalaman kagabi?!, bakit nagseselos ka din? huh? Mahal mo ako? Mahal mo ako?

Dawn: Ang kapal talaga ng mukha mo Richard no, tama nga yung first impression ko sa'yo, mayabang, feelingero, ang gaspang ng ugali.

Richard: So what, kung ganyan ako, anong pakialam mo? At least ako mayaman, at gwapao di gaya ng iba diyan na halatang social climber, at kung may gusto ka sa akin, sorry na lang dahil hindi ikaw ang gusto ko, CHEAP!

Akma na sana niyang sasampalin ang binata ngunit napigilan ito ni Richard.

Richard: Oh, ano sasampalin mo ako? Hoy babae, para malaman mo wala pang babaeng sumampal sa akin at kung meron man hindi ikaw yun, Hindi, you get that?, oh eto yung 5000 mo, saksak mo sa baga mo.

Halos ipakain na niya kay Dawn ang pera...

Dawn: Ang liit liit lang talaga ng tingin mo sa akin Richard, pagbabayaran mo rin itong panlalait mo sa akin.

Lalabas na sana siya ng kotse, hawak-hawak ang 5000, pambayad na niya sa renta nang biglang hawakan siya ni Richard sa braso

Richard: Teka may nakalimutan ako, alam mo na hohorny ako sa'yo kanina, napaka conservative kasi ni Sofia ayaw paggalaw, pakiss nga, babayaran naman kita eh.

Dawn: Bitawan mo ako Richard, kundi sisigaw ako.

Richard: Eh di sumigaw ka, wala namang makakarinig sa'yo.

Hinila na ni Richard si Dawn papalapit sa kanya sabay pisil sa boobs nito..Napanganga naman si Dawn sa ginawa nito, parang parang nasasarapan ata siya, perroo NOOOOOOOOOOO, she must not go with the sensation, dapat niyang tutulan ito, walang hiya ka Richard I hate you....... at mas lalo pang dini-inan ni Richard yung paghipo sa boobs nito. 

Dawn: Ahhhh.......

Richard: Masarap ba? You like this?

sabay hipo na naman.. Tumigil yung isang kamay niya at kinuha ang kamay ni Dawn at iginiya doon sa pinaka pribadong parte ng katawan niya..Hesistant naman si Dawn sa pinapagawa nito.

Richard: Please, babayaran naman kita eh.

Pagmamaka-awa ni Ricahrd

Richard: Babayaran naman kita eh.

Dawn: Anong akala mo talaga sa akin, bayaran?

Richard: Hindi ko alam, basta I just can't.

At inilagay na niya ang kamay ni Dawn papasok sa jogging pants niya. Nang maramdman ni Dawn ang pagkalalaki nito, para makaganti ay pinisil pisil na rin niya ito, ngunit tila, nagaganahan pa ata si Richard..

Richard: Yeah I love that!

Dawn: Manyakis!

Pagkasabi niyon ay dinilaan naman ni Richard ang mga labi niya,  lumalalim na sana yung romance nang may biglang tumawag kay Richard, tiningnan niya ang kanyang cp at napatigil siya nang si Sofia pala ang tumawag. 

Richard: Have to go now, ito na yung bayad ko 10 000, bumaba ka na ngayon din.

Bumaba na lang siya sa kotse ni Richard, galit na galit dahil sa ikalawang pagkakataon, na-uto na naman siya dahil ba sa PERA na to? WALANG HIYA KA TALAGA RICHARD, NAPAKAWALANG HIYA....