Angel: Cześć :)
Dylan: Znamy się?
Angel: Sądzę, że nie ale możemy się poznać ;)
Rozdziały powinny pokazywać się co dwa dni.
Zapraszam do czytania :D
05.10 → #94 w kategorii "Dla Nastolatków"
26.10 → #32 w kategorii "Dla nastolatków"
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Angel: I jak?
Angel: Podoba się?
Dylan: WOW!
Dylan: To jedyne co mogę powiedzieć!
Angel: Serio? Dziękuje :^
Dylan: Jest zajebisty!
Angel: Przestań słodzić bo mi miejsca w cukierniczce zabraknie :3
Dylan: :3
Angel: Przekaże ci go jak wyjdziesz ze szpitala :)
Dylan: Jak ja bardzo chciałbym już stąd wyjść :P
Angel: Spokojnie, jeszcze parę dni.
Dylan: Chciałbym cię teraz zobaczyć :)
Angel: Nie przyjadę do ciebie, moi rodzice mi nie pozwolą :/
Dylan: Ghhh...
Dylan: Serio?
Dylan: Oni cię zatrzymują?
Dylan: Nie żartuj sobie ze mnie!
Dylan: Angel no!
Dylan: Nie obrażaj się!
✔Wyświetlone 19:02
Siedziałam wpatrując się w monitor. On mnie wyśmiał. Właśnie tego się obawiałam, niezrozumienia. Dałam sobie już dzisiaj spokój. Wyłączyłam Facebooka i poszłam do salonu. Po domu rozniósł się dźwięk mojej komórki.
- Tak?
- Mam sprawę - w słuchawce usłyszałam głos Mayi.
- No słucham - rozsiadłam się wygodnie.
- Dylan cię nie kocha, okey? - powiedziała szybko - On tak ci tylko mówi...
- Maya...
- Nie przerywaj! - krzyknęła - Pisał do Vic, że jest idealna, niesamowita BLAH BLAH BLAH! On tylko udaje, rozumiesz?
- Ale... C-co, j-jak to? - jąkałam się.
- Po prostu, zostaw go - oznajmiła obojętnie.
- O-okey - rozłączyłam się.
Po moich policzkach zaczęły spływać łzy. Dlaczego aż tak bardzo mnie to boli?
Zakochałam się w nim po uszy i nic tego nie zmieni.
