Yetimhane

Bölüm1

Günün yorgunluğuyla kendimi yatağa atmam bir oldu çok yorgundum ve sabahın erken saatlerinde kalktığım için de bir o kadar da uykusuz... gözlerimi kapatıp sıcacık yatağımın bana sevkatla kucak açmasını memnuniyetle karşıladım. ve biraz hayal kurmaya başladım cunku sadece hayallerim masmavi deniz ve güneş aydınlık bi çevreyle devam ederdi.
Yetiştirme yurdunun duvarları ve buz gibi ranzaları arasında bu kadar güzel hayal kurabilmek insanın biraz da olsa ruhunu dinlendiriyordu.
Gorevlinin sesiyle uyanmam bir oldu kızgın bir kadındı daha fazla yatakta uyuşukluk edersem beni saçımdan sürükleye sürükleye yataktan kaldıracagını biliyordum buna fırsat vermeden yerimden doğruldum yaz ayları olmasına rağmen sabahları hava cok soğuk oluyordu üstüme biraz eski olsada beni sıcak tutan hırkamı giyip elimi yüzümü yıkamak için lavaboya yöneldiğimde bir çok kızı kuyrukta gördüm sakinlik bi anda yerini buyuk bir kargaşaya bıraktı o da ne en yakın arkadaşım cansuyu biri yoluyo olaya atıldım tabi "hooopp noluyor sen kimsin kızım benim arkadaşıma bulaşıyorsun ağzını yüzünü kan içinde bırakırım senin bir daha tek bir kelime laf yaptığını duyarsam o ağzın bir daha yerinde olmayabilir" dedim baktım herkes bana yöneldi benden bir atak bekliyorlar genel olarak kavgacı bir kişiyim karşımdaki tırt çıktı "tamam abla" dedi.
"simdi Cansu'dan özür dinleyeceksin!" Dedim
"Özür dilerim Cansu" yanıtını almamız pek uzun sürmedi.
Cansu'nun minnettar bakışlarıyla bana sarılması bir oldu Cansu çok samimi sakin bir kız Sarı saçlı ela gözlü kısa boylu 50 kilo civarı bir kilosu var zayıf genelde güzel olduğu için bir çok havalı kız kıskançlıkla Cansu'ya bulaşır ben de hep arkadaşımı savunur onun başını beladan kurtarırım Cansu'nun anne ve babası çok küçükken bir trafik kazasında hayatlarını kaybetmiş Cansu'ya kimse sahip çıkmadığı için Cansuyu küçük yaşta yetimhane köşesine bırakmışlar küçükken hep ağlardı ve bir çok kez Allah'a neden böyle bir hayat verdiğini sorardı cevap alamadığı için daha çok ağlar ve Allah beni sevmiyor deyip ağlarken uyuyakalırdı.
Ben yetimhane hayatıyla 5 yaşında tanıştım küçük olsam bile hatırlıyorum ilk geldiğim zaman müdüre hanım beni Cansu'nun odasına verdi o gece ilk defa başka bir yerde uyuyacaktım annem ve babam hiç geçinemezler ve en sonunda babam annemi gözlerimin önünde boğarak öldürdü. Anneme bakarken donup kaldım başta uyuyor sanıp yanına gidip anne uyan yerine yat dedim ama onu ne kadar sarsarsam sarsayım bana cevap vermedi babamın kalk yerden annen öldü demesiyle ağlamaya başladım ve minicik ellerimle babama vurmaya basladım olayın buraya kadar gelebileceğini belki de o da tahmin etmiyordu babam benim minik ellerimden tuttu ve son kez bana sıkıca sarıldı ve evden çıktık beni alt komşumuz nevin teyzeye bıraktı ve kendi gitti yarım saat sonra ambulans sesi ve polis birlikte evimize gelerek annemin yattığı yeri beyaz tebeşirle çizdiler annemi otopsi için hastaneye götürdüler bende gitmek istedim annemsiz yapamazdım çok ağladım kimse beni umursamadı ve annemi Naylon bir brandaya koyup götürdüler nevin teyze bana sıkı sıkı sarıldı ona babam nerede diye sordum ben babamı istiyorum cevap veremedi yanımıza gelen bir bayan polisle konuşmam yarıda kesildi gel bakalım küçük hanım dedi ve elini bana doğru uzattı korkmuştum nevin teyzeme sıkı sıkı sarıldım verme onlara beni diye yalvardım nevin teyze korkma kızım onlar zarar vermeyecekler onlar seni babana götürecekler dedi saf gibi bu yalana nasıl inandım bilmiyorum ve polis ablanın elinden tuttum ve bir arabaya bindirildim sürekli siren sesleri telsizlerden yükseliyor ve bu benim merak etmemi daha çok körüklüyordu ve dayanamayıp polis ablaya abla ses neyden geliyor diye sordum o da bana telsizini uzattı ve bak bundan geliyor biz buradan suçluları yakalıyoruz ki siz güvende uyuyun diye dedi ve sıcacık gülümsedi garip bir aletti elimde çok emanet duruyordu ve ağırdı daha fazla tutamadım ve geri uzattım az Süre sonra emniyetin kapısındaydık içeri girdiğimde orada burada koşuşan üniformalı insanlar gördüm herkes çok fazla telaşlı görüyordu bu görüntü beni çok ürküttü ve istemsiz şekilde 2 adım geri attım bir anda bir şeye çarptığını hissettim arkama baktım ve kocaman bir amca gördüm çatık kaşlı kızgın bir adama benziyordu bana bir süre baktıktan sonra hoş geldiniz küçük hanım niye buradasınız dedi görünüşüne göre konuşması gayet samimi ve sıcak kanlıydı ne diyeceğimi bilmiyordum çünkü henüz buraya neden geldiğim hakkında bir fikrim yoktu tek düşündüğüm annemin hareketsiz yerde yatışı ve babamın Alelacele evden çıkıp gitmesiydi.
Yanımda duran abla kızımız bugün bizim misafirimiz olacak dedi amca oo çok güzel o zaman seni ben biraz gezdireyim dedi söyle bakalım adın ne senin sorusuyla ağzımı açıp 2 kelime edebildim Zeynep Zeynep benim adım memnun oldum dedi ve elini bana doğru uzattı elimi sıktı ve beni tek tek odalara sokup insanlarla tanıştırdı herkes fazlasıyla meşgul olmasına rağmen işlerini güçlerini bir kenara bırakıp benimle ilgileniyorlardı bu birazda olsa beni mutlu etmişti daha sonra cıvıl cıvıl bir odaya soktu beni ve şimdi sana bir kaç soru soracağız bize yardımcı olur musun dedi olumlu anlamda başımı salladım ve beni oturturdu karşıma da kendi oturdu
-söyle bakalım Zeynep'cim kaç yaşındasın?
-5
-En sevdiğin yiyecek hangisi?
-Çikolata ama acı olandan
-demek bitter çikolatayı çok seviyorsun?
-evet onu seviyorum
-A bende onu çok seviyorum.
dedi ve cebinden bir paket acı çikolata çıkardı ve
- ben fazla yemiyorum çünkü kilo yapmaya başladı dedi ve sıcacık gülümsedi biraz tonton bir amcaydı oldukça büyük bir göbeği ve oldukça kalıplı bir cüssesi vardı
Verdiği çikolatayı aldım ve konuşmaya devam etti
-Anneni seviyor musun Zeynep'cim?
-Evet çok seviyorum
-Peki ya babanı seviyor musun?
-Evet seviyorum
-Neden anneni çok seviyorsun da babanı sadece seviyorsun? dedi.
İki defa yutkundum
-Çünkü babam annemi sürekli dövüyor annem hep ağlıyor annemi çok seviyorum onun üzülmesini istemiyorum
- Baban anneni hep döver mi?
- Evet annem hep ağlar
-babana kızar mısın?
-EVET ÇOK
-neden kavga ederler?
-Annem babamdan para isteyince babam ona hep vurur
-anlıyorum Zeynep'cim peki bugün ne oldu anlatır mısın?
-Annem babama evde yemek yok dedi babam da anneme bağırmaya başladı ve ona bir tokat attı annem yine bağırınca babam annemin boğazına sarıldı ve var gücüyle sıktı annem çırpındı ve babam bıraktı annemin yanına gittim anne uyan dedim uyanmadı sarstım kıpırdamadı babam beni yerden kaldırdı ve Nevin teyzeme götürüp kendi gitti.
Sorum fazla geç kalmadı ardından
-BABAM NEREDE POLİS AMCA?
-bilmiyorum kızım ama bulsak da artık senin yanında olamayacak
-neden?
- baban bir suç işledi kızım suç işleyenler ceza alır
Ağlamaya başladım hayatım yarım saat içinde zindana döndü yarım saat içinde hem annemi hem babamı kaybetmiştim polis amca gelip göz yaşlarımı sildi
-akraban var mı?
-halam var
-nerede halanın evi biliyor musun?
-evet biliyorum
- gidelim öyleyse
15 dakika sonra halamın evine geldik halam kapıyı açtığında çok şaşırdı ve korkuyla memur bey ne oldu dedi
Polis olanları hızlı bir şekilde anlattı halam duydukları karşısında şok oldu ve üzgün bir yüz ifadesiyle bana sarıldı Polis kızın verasetini üstünüze almayı düşünür müsünüz dedi halam cevap vermedi polis bir kez daha sordu hanımefendi size soruyorum halam ben alamam bakamam kendimize zor bakıyoruz bazen kendi çocuklarımın bile isteklerini yerine getiremiyorum bir çocuğa daha nasıl bakabilirim? Dedi. Polis eğer siz kızı almazsanız çocuk yetimhaneye yerleştirilecek dedi. Halam biraz üzgün söylediğinden pişman bir şekilde bana doğru baktı gözleri doldu biran için beni kabul edeceğini sandım bana sarıldı minik ellerimden öptü ve beni affet kızım buna mecburum dedi ve polise yetimhanede bizden daha iyi bakacaklardır eminim dedi polis elimden tutarak arkasına bakmadan yürüdü hızlı yürüyordu ayağım takıldı düşüyordum beni sıkıca tuttu ve kucağına aldı hadi kızım gidelim de kıyafetlerini toplayalım dedi evime geldik yerde hala tebeşir izi vardı etraf dağınıktı odama doğru yönelerek çekmeceleri açtım fazla eşyam yoktu küçük bir poşete eşyalarımın hepsi rahatlıkla sığıyordu eşyalarımı topladıktan sonra evden çıktık ve ev sahibimizden aldığımız anahtarı teslim ettik herkes bana acıyan gözlerle bakıyordu arabaya binip ilerlemeye devam ettik büyük ve eski bir binanın önünde durduk.