Badboy or the Nerd

Hoofdstuk 2

Ik haal mijn arm van Marcel af en loop richting zijn bureau. Ik ga aan het bureau zitten en bekijk zijn spullen. Boeken, pennen, schriften, de spullen van een echte nerd. Mijn oog valt op een foto lijstje, die hier de laatste keer dat ik er was, niet stond. Op de foto staan twee jongens. "Marcie, kom eens." Marcel kijkt op en komt naar me toe lopen. Ik pak de foto op en laat hem aan Marcel zien. "Is dat Harry?" vraag ik. Marcel slikt en trekt aan zijn kraag. "Ehm ja.." Ik zet de foto terug en vraag niet verder.

Marcel heeft het er altijd moeilijk mee als ik over Harry begin. Hij wordt rood, begint te stotteren en is heel kortaf. Toch wil ik weten hoe het met Harry gaat. Harry hoorde vroeger ook bij het groepje van Marcel en mij. Maar toen Marcel en ik een ander niveau gingen doen dan Harry, verwaterde het contact. Ik was toen vaak bij Marcel na school maar Harry was er bijna nooit. Hun moeder zei altijd dat hij bij een vriend was, maar dat geloofde ik niet. Later vertelde Marcel mij dat Harry vaak moest nablijven en dat hij van school gestuurd was. Harry ging naar clubs en gebruikte wel eens drugs. Marcel zegt dat hij in een afkick kliniek zit.

Er wordt op de deur geklopt. "Binnen," zegt Marcel. Zijn moeder komt de kamer binnen. "Kim wil je misschien blijven eten?" vraagt zijn moeder vriendelijk. "Ja graag, lekker," antwoord ik. "Marcel loop je even mee?" Zijn moeder's stem slaat over in bezorgdheid. "Is goed." Marcel en zijn moeder lopen de kamer uit en ik blijf alleen achter.

Ik pak de foto weer en kijk ernaar. Marcel en Harry lijken super veel op elkaar qua uiterlijk, maar qua innerlijk totaal niet. Harry is een echte badboy geworden en Marcel een nerd. Ik schrik op uit mijn gedachten als ik Marcel hoor schreeuwen. Ik hoor hem niet vaak schreeuwen, meestal verheft hij alleen zijn stem.

"Ik wil niet dat hij komt! Hij zal alles voor me verpesten," schreeuwt Marcel. Nog nooit heb ik hem zo boos gehoord. Ik ben benieuwd waar ze het over hebben. Maar ik denk dat ik al weet waarover dit gaat. De deur vliegt open en wordt daarna hard dicht geslagen. Marcel ploft op zijn bed neer. Hij zegt niks. Hij staart alleen boos voor zich uit en heeft zijn armen over elkaar geslagen. Hij is best schattig als hij boos is. Ik kijk even naar hem en vraag dan wat er aan de hand is. "Wat is er?" vraag ik. "Niks," sist Marcel. "Vast wel, anders schreeuw je niet zo hard," antwoord ik geïrriteerd. "Sorry..." "Beste vrienden vertellen elkaar toch altijd alles?" vraag ik "Waarom zeg je nu dan niks?" Het is even stil. "Je hoort het zo wel aan tafel," zucht Marcel dan.

Ik zit tegenover Marcel en kijk hem pissig aan. Zijn moeder zit aan het hoofd van de tafel. Ze kijkt hoe ik mijn vlees verprak met een vork. "Marcel," begint ze. "Heb je het Kim al verteld?" Ze kijkt naar haar zoon die naar zijn half lege bord staart. Ik leg mijn vork neer en kijk ook richting hem. "Nee," is het enige wat Marcel zegt. "Moet je het dan niet vertellen?" dringt zijn moeder aan. Marcel zucht overdreven en rolt met zijn ogen. "Oké best.. Kim, Harry komt binnenkort weer hier wonen." "Das toch leuk!" zeg ik vrolijk. Samen met zijn moeder heb ik nog hele gesprekken over Harry. Marcel heeft niks meer gezegd.

Marcel loopt stampvoetend de trap op. Ik loop rustig achter hem aan. Hij zwaait de kamer deur open en gaat met zijn armen over elkaar op bed zitten. Ik doe zachtjes de deur dicht en ga aan de andere kant van het bed zitten. Er valt een lange stilte. "Waarom vindt je het zo erg dat Harry komt?" vraag ik zacht. Marcel zucht. "Ten eerste sorry dat ik net zo deed," begint hij. "Ten tweede als Harry terug is, zal alles weer zo zijn zoals het was." Ik kijk hem vragend aan. "Ik snap je maar het heeft toch ook leuke kanten?" Marcel knikt. "Ik ben alleen zo bang jou kwijt te raken, zonder jou heb ik niemand," zegt Marcel zacht. "Waarom dan gekkie, ik ben er altijd voor je." Ik leg mijn hand op zijn schouder en wrijf er met mijn vingers over. "Weetje het dan niet meer?" zegt hij nog zachter dan daarnet. "Jawel, maar dat was vroeger." Stel ik hem gerust.

Toen Marcel, Harry en ik een groepje waren liet ik Marcel best hard vallen, omdat ik en Harry wat hadden. Toen we naar de middelbare gingen maakten Harry en ik het samen uit, omdat we beide naar een andere school gingen. Sinds de middelbare is Marcel er weer bij.