Badboy or the Nerd

Badboy or the Nerd - Hoofdstuk 20

Ten eerste heel erg sorry. Ik heb het al vertelt in mijn andere boek maar het gaat niet zo goed met me. Maar maak je geen zorgen het komt wel goed!

Dit is voor nu het einde van Badboy or the Nerd.

Enjoy !

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Met een slecht gevoel stap ik uit bed. Ik doe mijn pantoffels aan en slof naar de badkamer. Ik bekijk mezelf in de spiegel. Bah, ik zie er niet uit. Grote zwarte kringen onder mijn ogen en ik zie bleek. Ik draai de kraan aan en gooi wat water in mijn gezicht. Niet dat ik er daardoor beter uit zie maar ik voel me wakkerder. Ik pak mijn ochtendjas en loop de badkamer uit richting beneden.

'Hallo?' Mijn stem klinkt verschrikkelijk schor. Dat was te verwachten na gister. Ik had niet zoveel moeten schreeuwen..

*flashback*

'Ik ga je zo erg missen Kim, je hebt geen idee. Het spijt me, maar ik moet hier weg....'

Harry kijkt me aan met betraande ogen.

Mijn mond valt open van verbazing. Harry had de drugs niet door verkocht en Louis was verleden tijd, het was toch weer goed allemaal?

'Maar... maar Harry, het is toch voorbij?' stotter ik. Met trillerige vingers pak ik zijn handen beet, maar Harry trekt zijn handen terug.

'Je mag niet weggaan Harry, ik... ik heb je nodig, ik hou van je en Marcel? Wij?' ik begin sneller te stotteren en haal mijn handen wild door mijn haren. Hij mag me niet alleen laten. Niet na dit.

Harry schudt te neergeslagen zijn hoofd. 'Het spijt me'

Het spijt hem. Als het hem echt speet zou hij blijven. Woede hoopt op in mijn hoofd. Hoe kan hij me in de steek laten.

'Het spijt je? Als het je speet liet je me niet alleen en bleef je bij me!' schreeuw ik. 'Wat als Louis en zo me vinden en me pakken? Harry je kunt niet weggaan!'

Harry kijkt niet op of om. Hij staart maar naar beneden en luistert naar hoe ik door ratel.

'Ga dan maar!' zeg ik. Ik schrik van mezelf. Wat nou als hij echt gaat?

Harry kijkt op. Zijn wangen zijn helemaal nat en ik krijg ook tranen in mijn ogen. Waarom zei ik 'ga dan maar' ik kan mezelf wel slaan.

Harry staat op. Hij loopt richting de deur. Ik sta verstijfd en weet niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik hem tegen houden en tegen me aandrukken maar het gaat niet.

'Kim, het spijt me. Ik hou van je' Harry kijkt nog één keer diep in mijn ogen en loopt dan de deur uit. En ik blijf versteent staan.. Waarom zeg ik niks? Ik kan hem nu nog tegen houden. Waarom werkt mijn lichaam niet mee?

Hoe kunt hij? Ik begin te schreeuwen en in het rond te slaan. Alles dat in mijn bereik is gooi ik door de kamer. Ik begin harder te schreeuwen en merk langzaam dat ik huil..

*

Ik heb de waterkoker aan gezet en loop naar de hal. Er liggen twee brieven en een paar foldertjes. Ik raap ze op en loop ermee terug naar de keuken. Ik schenk wat thee in en laat het zakje intrekken. Met de thee in mijn handen ga ik aan de tafel zitten. Ik bekijk de brieven.

Aan Kim & Marcel

Staat er met sierlijke letters geschreven. Op de 'i' staat een hartje. Ik pak de andere brief. Deze ziet er een stuk zakkelijker en deftiger uit en ik denk dat ik al weet waar hij vandaan komt. De rechtszaak...

-

Geschrokken lees ik de brief nog een keer door. Vierentwintig uur taak straf.. Ik vloek en gooi de brief weg. Toch ben ik opgelucht dat ik niet de gevangenis in moet.

Slokje voor slokje drink ik de bloedhete thee op. Terwijl ik mijn thee drink kijk ik steeds naar de andere brief. Marcel is er nog niet dus ik kan hem niet openen. Dat zou onbeleefd zijn, want de brief is ook voor hem.

-

De laatste twee uren gingen zo langzaam. Er leek geen eind aan te komen. Ik heb me opgefrist en omgekleed in de tussen tijd. De brief ligt nog steeds ongeopend op de keukentafel. Marcel moet opschieten.

Als de deur open gaat schiet ik op uit mijn gedachte. Ik ren vliegensvlug naar de voordeur. Ik kijk Marcel niet aan. Snel grijp ik zijn pols en trek hem mee naar de keuken. Ik pak met een snelle beweging de brief en ren de trap op.

'Wow Kim, rustig wat is er zo dringend en waar is Harry?' Marcel houdt zich vast aan de reling van de trap. Ik schudt mijn hoofd.

'Kom nou' Dring ik aan en ik trek iets harder aan zijn arm. Marcel rolt met zijn ogen en laat zich weer meetrekken. We lopen zijn slaapkamer in en ik draai de deur op slot.

'Kim wat is er, je doet zo wild' Marcel kijkt me doordringend aan. Zijn ogen lijken precies op Harry. Opeens wordt het me weer te veel ik begin te huilen en druk mezelf stevig tegen Marcel aan.

'Kim!' Marcel duwt me zachtjes van hem af en pakt mijn schouders en schud me voorzichtig door elkaar. 'Is alles goed met je, kom even zitten'

Marcel pakt me beet en drukt me op het bed. 'Waarom doe je zo gestoord?' Hij kijkt diep in mijn ogen. Marcel veegt de tranen weg en drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Je kan me alles vertellen'. Ik knik en haal diep adem. Dan vertel ik over gisteravond.

'Hij is weg?' Het moet nog tot Marcel doordringen. Ik knik.

'Ik denk dat de brief van hem is' mompel ik. Marcel kijkt me vragend aan. 'Welke brief?' zijn oog valt op de brief die naast me ligt. Met een snelle beweging pakt hij de brief, scheurt hem open en begint hardop voor te lezen.

Lieve Kim & Marcel,

Ik schrijf deze brief omdat ik het persoonlijk niet durf te zeggen. Vooral na gisteravond. Als jullie dit lezen ben ik al weg. Kom me alsjeblieft niet zoeken, want vinden zul je me toch niet. Ik kom niet meer terug. Het spijt me.

Het risico is te groot en ik durf het niet te nemen. Ik ben bang dat jullie iets overkomt. Jullie zijn te belangrijk voor me. Als jullie iets overkomt vergeef ik het mezelf nooit. Beide zijn jullie erg belangrijk in mijn leven.

Jullie vragen je waarschijnlijk af waarom ik vertrokken ben? Alles leek goed, maar jullie weten niet het hele verhaal. Jullie verhaal heeft een goed einde als ik vertrek. Mijn verhaal zal nooit meer een goed einde krijgen, daarvoor is het te laat.

Zoals jullie inmiddels weten heb ik drugs gedeald. Nou ja... Gekregen maar niet door verkocht. Louis heeft gezegt dat als ik het niet deed dat ik de stad uit moest, maar dat deed ik niet omdat ik bij jullie wilde blijven. Vooral omdat Marcel in het ziekenhuis lag. Ik wilde bij Marcel blijven, omdat het mijn schuld was. Het liefst zocht ik hem zo vaak mogelijk op maar de kans was groot dat Louis daar rondliep.

Toen ik die dag samen met Kim naar het ziekenhuis kwam wist ik niet dat Louis er was. Een vriend van me vertelde dat Louis in het buitenland zat. Maar dat was een list. Toen ik Kim en Louis later buiten zag zitten was ik woedend. Louis blijkbaar ook en wilde me daarom neersteken. Toen dat gebeurde wist ik het zeker. Ik moet weg. Dit gaat vaker gebeuren als ik blijf. Dus daarom ben ik weggegaan. Ik hoop dat jullie het begrijpen.

Ik hou van jullie, Kim en Marcel, geloof me

Heel veel liefs,

Harry

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

THE END

Voor nu dan. Ik wil een vervolg gaan maken. Als jullie dat natuurlijk ook willen.

Ik kan jullie niet vaak genoeg bedanken. Voor het lezen, de comments, de votes. Jullie zijn de beste, liefste, leukste etc. lezers die ik kan wensen!

Comment alsjeblieft wat je van het boek vond en/of je een vervolg wilt.

Ik moet er wel bij zeggen dat ik druk bezig ben met het boek Uncover.. Dus het vervolg komt pas ergens in 2014. Ik kan niet precies zeggen wanneer.

Als er veel vragen zijn kan ik een nieuw hoofdstuk toevoegen met a/q. Als er maar een paar vragen zijn beantwoordt ik ze gewoon in de reacties.

Nogmaals bedankt iedereen,

lots of love

Kim