Het Begin

Hoofdstuk 1

Michael tikte met zijn wijsvinger op het stuur. Hij probeerde zich te focussen op de weg voor hem en de rijdende auto's om hem heen. De vele regendruppels die naar beneden vielen en de bedrukte sfeer in de wagen maakte hem nerveus. Hij streek met zijn handen door zijn steile haren en keek naar het meisje dat naast hem zat. Ze waren nu al bijna bij het vliegveld en tot op het moment toe had Estelle geen woord gezegd. Al die tijd had ze voor zich uitgekeken. Michael wist dat het te maken had met wat ze allemaal achterliet. Haar vrienden, vertrouwde omgeving. Haar ouders die er voor haar waren geweest tijdens de afgelopen vijftien jaar dat ze op deze aardbodem was verschenen. Haar zusje waarvan ze - op sommige momenten na - zielsveel hield. Alles moest ze achterlaten door die ene beslissing. Michael dacht terug aan de ochtend waar die beslissing was gemaakt. Ze had zich sterk gehouden en gedaan alsof het haar niets kon schelen. Maar hij kende haar beter dan de meeste mensen. Hij wist dat het haar zeker wel had geraakt. Nadat ze naar buiten was gelopen, wilde hij haar achteraan gaan. Jake had hem tegengehouden. Hij had zijn hoofd geschud en samen liepen ze het huis uit. Die dag had Estelle school en moest ze de hele dag doen alsof er niets gebeurd was. Jake en hij hadden de hele dag in de buurt van haar huis gewacht. Ze hadden duidelijk gemerkt dat de familie hen niet in de buurt wilde hebben. Estelle was die middag niet thuisgekomen. Rond middernacht zagen ze haar uitdrukkingloos naar binnen lopen. De volgende ochtend had ze haar idee voorgelegd en daarna waren de dagen voorbij gevolgen. Ze waren druk bezig geweest met alle voorbereidingen en de maand was zo om. En nu zaten ze in de auto, op weg naar het vliegveld en daarna naar hun nieuwe bestemming. Michael keek via de spiegel naar Jake. De jongen zat ook al een tijdje naar Estelle te kijken en Michael kon zien dat hij de stilte wilde doorbreken, maar niet wist hoe. Jake keek op en ving de blik van Michael op. Michael besloot dan maar om de stilte te verbreken.

'Estelle...' begon hij zacht.

'Hmm?' ze keek hem via haar ooghoeken aan.

Hij glimlachte. Hij wilde iets zeggen, maar de juiste woorden vloeiden niet uit zijn mond zoals gewoonlijk. Jake legde een hand op haar schouder en ze draaide zich om, het komt wel goed, leken zijn vriendelijke, bruingroene ogen te spreken. Estelle toverde een glimlach op haar gezicht en ze rekte zich uit.

'Sorry, ik was even met mijn gedachten ergens anders. Ik was onzeker over wat ik nu moet gaan doen. Maar het komt allemaal goed, want ik heb twee hele lieve jongens bij me.'

Dit keer was haar glimlach echt. Jake boog zich voorover en kneep zacht in haar wangetjes.

'Dat is maar goed ook, want we zijn er over enkele minuten!'

Ze sloegen een afslag eerder af en parkeerde de wagen bij een benzinestation.

'Goed, dan is het nu tijd,' grinnikte Jake en Estelle kreeg ook een grijns op haar gezicht.

Michael zuchtte. Hier keek hij zo tegenop.

'Waarom moest ik het doen ook al weer?' vroeg hij.

'Jij bent langer dan Jake en je ziet er ook volwassener uit. En vergeet niet, Jake zou nooit een volwassene kunnen spelen,' legde Estelle voor de zoveelste keer uit.

Deze conversatie hadden ze al veel vaker gehad.

'Ik kan jullie horen,' gromde Jake, maar hij wist dat ze gelijk had.

Hij was niet het type die een rol als een volwassene man tegen eind jaren veertig kon spelen. Michael friemelde aan de stropdas die om zijn zijn groen geblokte overhemd was geknoopt. Hij droeg een lichtgrijze broek die met een riem op zijn plaats werd gehouden. Overigens zat de broek veel te hoog naar zijn smaak. De smalle donkerbruine schoenen maakten zijn vaderlijke outfit perfect af.

'Michael, ben je klaar voor een cosmetische behandeling?' vroeg Estelle terwijl ze kwasten en potjes in haar handen hield. Ze had afgelopen maand heel veel geoefend. Ze wist nu hoe ze het zo realistisch mogelijk kon maken. 'Hier komen we wel zonder problemen door de douane, maar dit is nodig voor als we straks weer zijn geland. We kunnen dit namelijk niet tijdens de vlucht doen,' zei ze terwijl ze haar tijdelijke make-up doos tevoorschijn haalde.