Hayatımın hep bir dönüm noktası olmuştu,sevilmek istedim. Ailem yüzünden bir yere alışmak çok zor oluyordu çünkü sürekli seyahatler,taşınmalar ve işler yüzünden biyerde en fazla 1 yıl duruyorduk.
Bu kitapta İrem gerçek sevgiyi buluyor,her hatasına...
Okula geleli tam 1 ay oluyordu ve Ege'nin bana yazdığı mesajdan sonra ona nerdeyse hiç gözükmemeye çalışarak okuldan çıkmıştım ve başarmıştım. Ozanın gerçekten sevdiği Nehir tam bir yellozdu. Denizden soğumaya başlıyordum ama nedenini bilmiyordum belki de Berili üzdüğü içindir. Beril ve benim aramda her zaman daha farklı bi bağ olmuştu daha çok birbirimizin yanında durmuştuk.
Deniz öylece Berili bıraktıysa,Beril de ona acı çektirecekti,evet bunu yapması için onu zorlayacaktım ama yapacaktı. Herkes yaşattığını yaşamalıydı. Kimse yaptığıyla kalmamalıydı. Tekrardan aklıma egenin attığı mesaj geldi. Ne yapacağımı nasıl davranacağımı hiç bilmiyordum. Bence en iyisi egeyi aramaktı ve ona ne demek istediğini sormaktı.
"Efendim?" Diyerek açtı ve ben de
"Konuşmamız lazım. Müsait misin?"
"Yarım saat sonra akay parkına gel" diyerek telefonu kapattı.
Akay parkı bizim evimizin hemen aşağısındaydı. Ege akay parkını nerden biliyordu? Buralarda falan oturuyo olmalıydı. Çünkü park biraz kapalı bir alandı ve herkes bilmiyordu. Egeye karşı içimde bir hoşlantı vardı ama onda aynı his ve duygu var mıydı bilmiyordum. Okula geleli tam bir ay oluyordu ve bu bir ay içerisinde Sadece Berili eski haline getirebilmiştim Nehir ve Deniz arasında birşey yoktu ve normal hayatımız devam ediyordu. Hazırlanmak için banyoma girdim saçımı yıkadıktan sonra canım bir anda fotoğraf çekilmek istedi uzun zamandır kameradan kendime bakmıyordum ve bir fotoğraf çektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçımı kuruttuktan sonra gri taytımı ve beyaz bluzumu giydim çantamı boynumdan takarak aşağıya indim annemlere bir saat sonra geleceğime dair haber vereverek evden ayrıldım.
3 dakika sonra parktaydım ve Egeyi aradım. "Neredesin?"
"Arkandayım" aramayı sonlandırdıktan sonra arkama baktım ve ego yığını olan bir adet Ege gördüm. Yanıma oturdu "Ne konuşucaz?" Dedi yapay bir sinirle "Nasıl ne konuşucaz ya bana diyosun benden başkasına gülme falan sonra garip bir şekilde başka biri oluyosun?" Dedim ve güldü. Gülüşü çok güzeldi demeyi unutmayayım. "Ya şimdi ben sana öyle dedim diye kendini değerli falan görme ben kimseye kolay kolay değer vermem" dediğinde ona dil çıkardım. "Ne yapıyorsun" dediğinde " Dil çıkarıyorum görmüyor musun?" Dedim "Görüyorum ama söylemeden geçmiyeyim tam bir malsın." Dedi gülerek. "Sen de tam bir ego yığınısın" dediğimde "Egoma laf etmezsen sevinirim" dediğinde en sinsi bakışlarımı attım ve ellerini yukarıya kaldırdı. "Ama değerli olmasan bile benden başkasına gülemessin" dediğinde kahkaha attım. "Görücez bakalım" dediğimde "Gülümsediğin çocuğun zararına" dedi ve göz kırptı. Bana neden değer vermediğini anlayamıyordum. "Neden seninle konuşmak isteyen kızlara pas vermiyorsun? Ya da seni seven kızlara? Dediğimde, bana baktı "Hiç bir kızın sevgisine ve ilgisine inanmıyorum" dediğinde "Tanıyamadan anlayamazsın" dedim "1 tane tanımıştım artık öyle birine gerek yok" dediğinde eskiden acı bir olay yaşadığını anlamıştım. "Nerede oturuyosun sen?" Dediğimde parmağıyla hemen parkın karşısındaki evindeki evi gösterdi. "Yakın evlerimiz" diye devam etti ve çapkın bir gülümseme attı bana. "Sümüklerinde boğul inşallah" dedim ve yerimden kalktım. "Sana da iyi günler" dedi arkamdan. Eve doğru yürürken aklımdan bir sürü düşünce geçti acaba Ege eskiden ne yaşamıştı? Neden bir kız yüzünden hiç bir kıza inanamıyordu? Anlayamıyordum. Belki bir gün o kızı sevdiği gibi beni de severdi ve evlenirdik çocuklarımız olurdu falan. Kendi kendime kahkaha attığımda hemen kendimi toparladım ve bütün düşüncelerimi kovdum kafamdan.
Ege'den.. Ozan dışında arkadaşlarımdan kimseye doğru düzgün değer verememiştim. Düşmanım çoktu ve her birine değer verdiğimde bunu gördükleri zaman ona birşey yapmaya çalışıyorlardı. Bende bu yüzden kimseye kolay kolay değer vermemeye çalışıyordum. İrem okula ilk geldiğinden beri garip bir etkisi var bende , anlayamıyorum. Eskiden çok sevdiğim bir sevgilim vardı o öldüğünden beri kimseyi sevememiştim. Çok kızla beraber olmıştum. Ama hiçbiri umrumda değildi sadece zevk için yapmıştım. Ben İremde bir umut görüyorum. Onu sevebileceğime dair bir umut görüyorum. Onu sevmek ona bağlanmak istiyorum,ama nasıl yapacağımı bilmiyorum.
Ozan'dan... Ben nehiri çok sevmiştim. Onun beni sevdiğini zannetmiştim. Kendim zaten inanamıştım ki beni sevdiğinde sadece şaşırmıştım Denizi seviyor,denizde onu seviyor ben birşeye karışamam. Deniz benim kardeşim. Mutlu olmasını istiyorum. Deniz olmasada zaten biz Nehirle olmıycaktık. Yeni birisini sevme zamanı gelmiş sanırım.
Beril'den... Deniz benden ayrıldığından beri toparlanamıyordum. İrem sağolsun Ege ve Ozanla kaynaşmıştım. Deniz benim için bitmişti. Anılarımız çok güzeldi. Çok sevmiştim. Ama artık yapabileceğim bişey yoktu. Yeni birini sevme zamanı geldi sanırım.
