Mishandeld

Part 3

Ik kijk naar mijn broek. Die zit helemaal onder het bloed. En mijn shirt ook. 'Gaat het wel Alex?' Zei de directeur met een bezorgde blik op zijn gezicht. 'Ja hoor, het gaat prima.' Zei ik snel. 'Weet je het zeker? Moet ik anders even je moeder bellen?' 'NEE! Niet mijn moeder, het gaat wel echt! Mag ik gaan?' 'Ga maar, ik wil je morgen na school even spreken met je moeder erbij.' 'Sorry dat gaat echt niet, ik moet mijn zusje ophalen. En mijn moeder is druk met uhmm haar werk.' 'Ik bel je moeder nu wel even op.' 'Mag ik erbij blijven?' 'Tuurlijk blijf lekker zitten.'

Shit, hij ging mijn moeder bellen. Dan word ik vanmiddag sowieso in elkaar geslagen. 'Meneer alstublieft! Bel mijn moeder niet op. Ik los dit zelf wel op! Echt!' Ik probeer hem een beetje over te halen. 'Alex wat is er? Ik ga je mentor even halen blijf rustig zitten.' Shit, niet zij. Ik mag tegen niemand zeggen dat ik thuis mishandeld word , niemand mag dat weten zelfs mijn vrienden weten het niet. 'Meneer wacht!' Ik ren en stop voor mijn neus. 'Ik zorg dat ik morgen een briefje van mijn moeder heb, waarop staat wat er is gebeurd. Het was een ongeluk met voetbal. Niets ernstigs!' Shit dat gaat mij ook nooit lukken, maar ja. 'Ik heb nog wel een paar nieuwe kleren voor je liggen. Hier kan je de rest van de dag niet in lopen.'

Ik had andere kleren aan en om mijn wond zit verband. Ik schrok zelf ook hoe het er uit zag. Het zag er erger uit dan ik dacht.

Ik loop de klas binnen, de hele klas kijkt me aan. Amber zegt dat ik naast haar mag komen zitten. Ik liep naar haar toe, ze gaf me een kus. Ik heb dit gemist. Eindelijk een knuffel van mijn vriendin dat maakt alles beter. 'Wat heb je?' Vroeg ze. 'Ik heb niets. Gewoon een beetje gevoetbald. Niets ernstigs!' Zei ik. 'Mijn ouders zijn vanmiddag weg, kan ik misschien met jou mee naar huis?' Vroeg ze heel lief. Ik kan niet zeggen tegen mijn vriendin dat ze niet welkom is, maar de waarheid kan ook niet. 'Ik moet alleen nog wel mijn zusje ophalen van school.' Zei ik. 'Ah geen probleem, ze is schattig.'

We fietsen samen naar de school van Anna. Ze komt uit school rennen. Ze kijkt verbaasd als ze Amber ziet. 'Uhm Alex je weet dat het gevaarlijk is om vrienden mee te nemen?!' Fluisterde ze. Ik knikte. Anna sprong achter op. En we gingen opweg naar huis.

Ik doe de sleutel in het gat. Hopen dat mijn moeder niet thuis is. En in de kroeg zit. Maar jammer genoeg wat ze tuis. 'We moeten zo meteen naar boven rennen! Meteen! En volg mij!' Zei ik tegen Amber. 'Maar ik wil kennis maken met je moeder.' Zei ze. 'Geloof me dat wil je niet!'

We rennen naar binnen. We zijn gelukkig optijd. Snel doe ik de deur opslot. 'Alex wat is dit?' Vroeg Amber. 'Ik vertel het je ooit wel, maar nu niet. Sorry!'

'ALEX!!! VAN WIE IS DIE TWEEDE FIETS?!' Hoorde ik mijn moeder schreeuwen. Amber schrok. 'Anna blijf jij even bij Amber, ik ga even naar mama.' Ik liep naar Anna haar kamer. 'Kijk je wel uit?' Vroeg ze. 'Ja ik doe voorzichtig, en vertel Amber het maar een beetje maar niet alles!'

Ik liep voorzichtig naar beneden. 'Dat is de fiets van Amber, mijn vriendin.' Zei ik voorzichtig. 'EN DAN STEL JE HAAR NIET EERST AAN MIJ VOOR?!' 'Sorry!' Ik riep Amber naar beneden. Ze kwam rustig de trap aflopen, ik zag de angst in haar ogen. Anna had haar alles verteld. Snel rende ze naar mij toe. Ik pakte haar vast. Mijn moeder stak haar hand uit. 'Ik ben Suze de moeder van Alex en Anna.' Zei ze vriendelijk. 'Hoi, ik ben Amber.' Amber gaf voorzichtig haar hand.

'Amber ga lekker op de bank zitten! EN ALEX PAK WAT TE DRINKEN!' Zei ze boos. In een sprint was Amber bij de bank. Ze schrok heel erg. Snel pak ik wat te drinken. Amber zat op de bank, en mijn moeder ging bijna op haar schoot zitten. 'Dus jij vind Alex wel leuk he?' Zei ze. 'Uhmm ja.' Zei Amber.

'ANNA!' Riep mijn moeder. Ik zag dat Amber weer schrok. Mijn moeder had Amber maar hand gepakt. Ineens ging mijn moeder staan, en hielt een mes bij Amber haar keel. 'MAM!' Ik sprong op. Amber begon te huilen. Dit kan toch niet waar zijn?! Ik haat mijn moeder!!