Mishandeld

Deel 5

"Huh? W-w-aar ben ik?!" Ik probeerde te gaan zitten, maar mijn hoofd bonkte heel erg.

"Jongetje, blijf even liggen." Zei een vreemde stem. "Wie ben jij?" Vroeg ik.

"Ik ben de zuster, herinner je je niets meer?"

"Nee, eindelijk niet. Wat doe ik hier?! Ik wil naar huis!" Ik raakte een beetje in paniek. Ik wil hier weg. "Waar is Anna?"

"Die is thuis." Zei de zuster. "Nee! Breng haar hier heen! Ik leg het je allemaal uit als je Anna maar hier heen laat komen!" Ik begon te schreeuwen, ik raakte in paniek, ik probeer weg te lopen, om Anna te halen. Alleen ik voel dat ik val, ik zit helemaal onder te bloed. Ik kan niets meer! En nu is het klaar, mijn moeder gaat de bak in!
***
Anna komt huilend naar binnen lopen, eindelijk ze is er. Ze komt op mijn bed zitten. "Zou ze vanavond mogen blijven?" Vroeg ik. 'Tuurlijk!" Zei de zuster.

De volgende dag heb ik alles verteld aan de zuster. Misschien was het niet zo heel slim, want nu ik weet waar mijn zusje en ik heen moeten als ik uit het ziekenhuis kan, wou ik dat ik het nooit gezegd had. Misschien word het wel beter dan thuis, bijna alles is beter dan thuis.

2 weken later.
"Waar gaan we heen Alex?" Vroeg Anna, ze was bang dat zag ik in haar ogen. "Naar een betere plek Anna, naar een pleeggezin." Anna begon te huilen, ik pakte haar vast. "Het komt goed, ik beloof het!"

We liepen een huis naar binnen. "Hey, welkom!" Zei de vrouw. In de keuken stond nog Meisje van mijn leeftijd, en ook 1 van Anna haar leeftijd. Het was een mega groot huis. Ons oude huis paste er wel 4 keer in ofzo. Anna kreeg een glimlach op haar gezicht. Ik was blij voor haar. "Lopen jullie mee naar jullie kamer?" Zei de vrouw.

"Holy shit! Is dit echt?! " ik was echt super verbaasd. Dit leek wel een woonkamer zo groot. Ik hoorde Anna ook al gillen. Ik denk dat wij het hier wel leuk gaan hebben. Alleen het moet wel wennen. Ik ken die mensen niet eens.

"Ik ben Eva, mijn man heet Lucas, mijn oudste dochter Cindy en mijn jongste Luna. Hoe heten jullie?" Zei Eva.
"Ik heet Alex, en dit is Anna." Ik gaf haar een hand. "Ik hoop dat jullie je een beetje thuis voelen, je kan alles bij ons kwijt. Doe maar alsof wij je echte gezin zijn." Echt gezin?! Mijn moeder blijft mijn moeder! Wat ze ook doet! "Wij zijn jullie kinderen niet! En dat worden we ook niet!" Ik ren naar boven, ik barst in huilen uit. Het begin gelijk al goed.

"Maak jullie geen zorgen, Alex moet wennen. Fijn dat we hier welkom zijn!" Zei Anna. "Hee Anna, kom je mee spelen?" Vroeg Luna. Ze gingen naar de speel kamer, Anna wil hier niet meer weg.

"Cindy! Ga je anders even bij Alex kijken, zou je dat willen doen?" Vroeg Eva. "Tuurlijk mam!"

POV Cindy.
"Alex?" Voorzichtig klop ik op de deur. "Wat?!"
"Mag ik binnen komen? Ik ben alleen." Vroeg ik.
"Doe je best maar."

Langzaam doe ik de deur open, daar zit hij. Huilend op het bed. "Alex wat is er? Maak je geen zorgen! Mijn ouders zijn de liefste mensen op de wereld." Ik ging naast hem zitten. "Ik maak me geen zorgen Cindy, ik ben en blijf de zoon van mijn moeder. Jou moeder is niet mijn moeder. Ik geloof best dat ze super lief zijn! En jij trouwens ook. Alleen wat er gebeurt is vergeet je niet Cindy. Ik hou van mijn moeder, wat ze ook deed. Dit wilde ik niet!" Ik zag dat hij tranen in zijn ogen kreeg. Hij deed zijn shirt omhoog, ik schrok. Alles was blauw.

"Wat is er gebeurd?! Gaat het wel??" "Cindy het gaat! Maak je geen zorgen om mij." Zei hij voorzichtig. "Ga je mee naar beneden?" Hij stond op, we liepen samen naar beneden. Om te eten.

Morgen school, ook al is mijn klas niet leuk. En daar komt Alex dus ook in. Hoop dat ze hem begrijpen.

Dagboek Cindy:
Vandaag kwamen de pleegkinderen. Ze zijn super aardig. Niet normaal wat hun hebben meegemaakt. Alex is leuk, en knap. Ik probeer hem te helpen. Alleen hij laat het niet echt toe. Ik hoop dat hij zich thuis gaat voelen. Want hij verdiend een echt gezin! En daar ga ik voor zorgen! Slaaplekkerrrrrrr.

Sorry voor lang niet uploaden, school😵
En heb het druk, sorry.
Ga meer uploaden!!!!
Tips?, of ideeën altijd welkom.
Doeii