Küskün

Tanıtım

Her gece nefes almak ona azap gibi gelirken hayatta kalmayı mı denemeliydi?

                     ××××××××××××××

Kirpiklerime gelen yağmur damlalarının yükü fazlaydı. Tıpkı benim yaşadıklarım gibi. Uçurumun tam ucuna gelerek  "Dayanamıyorum. Zor anlıyor musun? Çok zor. B-ben onsuz yapamıyorum. Senin yanına geliyorum a-anne, nefes almaya geliyorum" boğazım parçalana kadar bağırdım. Benim sesim yükseldikçe yağmur hızlanıyordu. Son kez nefes aldım ve kendimi yavaşça boşluğa bıraktım.

                    ××××××××××××××××

"Yaşamak için bir sebebin var mı?" gözleri gözlerimle birleştiğinde derin bir nefes aldı. "Yok" gözlerini benden çekip yanan şömineye baktı. Odunların kül oluşuna "Neden yaşıyorsun o zaman?" Ben hala ona bakıyorken. Kafasını yavaşça bana çevirdi ve gözlerimin içine bakarak "Yaşamalıyım çünkü hikayemin sonunu merak ediyorum"

                   ××××××××××××××××

Bu hikayede klişelere yer yoktu.

Bu hikaye, intihar eşiğinde ki bir kızın hayata dönüş öyküsüydü...

                  ××××××××××××××××

Küçük bir gerçek; insanlar değişir.