HAYATIMIN AŞKI

ÖLÜM YILDÖNÜMÜ

Bugünlerde ben hep böyleydim suskundum. Abim geldi içeriden

-Ne oldu sana?

+Sanki umurunda. Evet bunu söyleyen bendim bana kalırsa diğer abimin ölümünden o sorumluydu. Abim trafik kazası geçirmişti ama o gün biz kaza raporu istediğimiz de bunun kasıtlı yapıldığını öğrendik. Biri frenleri bozmuş. Neden mi ben böyle düşünüyorum? İkiside birbirini hiç sevmezdi. Nedenini bende bilmiyorum.

-İyi sen bilirsin. Dedi bana ve odamdan çıkacakken bana döndü "Hemen hazırlan çıkıyoruz" ve odadan çıktı. Hemen hazırlandım. Zaten ölüm yıl dönümüne nasıl gidilebilir ki. Tabiki siyah yüksek bel pantolon giydim. Üstümede siyah tişört bide yazma taktım. Telefonumu aldım ve evden çıktım. Arabaya bindiğimizde Serhat beni aradı ki abim farketti ve

-O kim?

+"Hiç" dedim. Ve lafı geveledim "ya bankadan arayıp milleti böyle rahatsız ederler "sonra da telefonu kapattım.

Abim bana" birşeyler çeviriyorsun ama yakinda öğrenirim " bakışları attı. Oraya varmıştık. Ben ağladım tabi çok özlüyordum Kerim abimi. Ben böyle ağlarken Serhat beni aradı

Ağlamaklı olarak "Alo" dedim. Serhat benim ağlamaklı olduğumu anlayınca bana endişe ile

-Ne oldu Canım.

+Ya ben çok kötüyüm.

-Neden?

+Abim... Bugün Kerim abimin ölüm yıldönümü onun cenazesine geldik.

-Başın saolun canım ya. Çok üzüldüm.

+Saol canım.

-Eee ben seni tutmayayım sonra konuşalım kendini çok üzme tamam mı?

+Olur üzmem. Dedim ve telefonu kapattım.

Namazımızı kıldık, duamızı ettik eve doğru yola çıkıyoruz. Eve vardık nihayet. Ben hemen üstümü değiştirdim ve tam dışarı çıkacakken abim yakaladı

-Nereye böyle?

+Hiç.. hhh Nihal'e beni çağırdı da alışverişe çıkalım diye?

-İyi tamam eve erken dön.

Benim herşeyime karışmasından nefret ediyordum Kerim abim olsa çok üstlemezdi. Onu çok seviyordum niye beni bıraktı ki. Neyse duygusala bağlamayayım. Serhat'ı arayıp geleceğimi söyledim.
Yolda Batuhan'ı gördüm ve bana doğru geliyordu

-Naber fıstık.
"Fıstık" mi? Ne sanıyor kendini bu çocuk ya.

+İyi senden.

-Bende iyiyim sen nereye gidiyorsun bırakayim

+Yok gerek yok ben giderim ayrıca sanane benim nereye gittiğimden.

O sırada arkamdan kim gelse beğenirsin evet gelen abimdi. Bende yolda gördüğüm bir serseri dedim Batuhan hakkında. O da ne yapsın ki bu oyuna uydu. Abim onu uyardı ve

-O iti senin yanında görmicem.

+Bir dakika sen neden beni takip ediyorsun.

-İstediğimi yaparım biliyorsun.

+Offff ben gidiyorum sende eve git.

Zorda olsa atlatmıştım onu. Serhat'ın yanına vardım onunla oturup konuştuk. Çok özlemişim sesini, dokunuşunu, sarılmasını, gülüşünü...
Onunla çok mutlu oluyorum eminim o da şimdi benim için böyle konuşuyordur içinden, beni duymuş gibi

-Seni seviyorum. Dedi.

+Bende seni canım. Dedim ve ekledim "Beni hiç bırakma olur mu?"

-Sende bana hep böyle bak olur mu?

Utanmıştım. Onu çok seviyordum. Ve beni hiç bırakmasını istemiyordum. Biraz daha oturup beni eve bıraktı tabi abime görünmeden de hemen gitti.

Biliyorum bu bölüm biraz sıkıcı ve üzücü olmuş olabilir kusura bakmayın aklıma birşey gelmedi bide bu aralar yoğunum o yüzden Doğru düzgün kitap da okuyamıyorum. Tekrar kusura bakmayın. Emeğe saygı olarak vote ve yorum yaparsanız sevinirim...