ZAMAN

19 3 0
                                    

Hâlâ söyleyemedim. Tamam kendimi toparlamam gerekiyor.

-Abi.....

+Defne annem ve babam iyiler demi

-Abi..... annemin durumu kritik.

+Ne.!! Hayır olamaz bizi bırakıp gitmez. Tamam annem güçlü bir kadın bir kere.

Annemin durumu kritik diyince bu kadar tepki verdiyse babamı düşünemiyorum ne diyeceğini.

-Abi aslında babam....

+Ne!! ona ne oldu? Dedi üzgün bir şekilde.

-başımız saolsun. Diyip ağlayarak odadan çıktım. Serhat beni gördü ve abimin yanına gidip konuştu.

+Ben çok üzüldüm ya.

Abim ağlıyordu.

+Ya tamam sana ağlama biraz gül diyemem bu durumda  ama Defne ve annen için güçlü olmak zorundasın. Hem artık Defne'nin babası da abisi de sensin. Aynı zamanda annene de sahip çıkıcaksın. Dedi ve sonra sarıldı.

-Başta seni kötü, serseri, kardeşimi üzersin yani o tip var sanıyordum ama  gerçekten de çok akıllı, mert, cesursun. Senin Defne'yi üzmeyeceğinden hiç şüphem yok. Ama kaldı ki üzersen-

+Merak etme ben üzersem sana kalmadan kendimi yakarım ben.

-Aferin seninle iyi anlaşıcaz.

Defne içeri girdi ve yüzünde gülücükler açıyordu.

+Bilin bakalım ne oldu?

-Neymiş o canım.

+Annem gözünü açtı hayati tehlikeyi  atlattı.

-Ne kadar güzel bir habermiş bu. Dedi serhat sonra bana sarıldı.

Abim

-öhööö öhööö.

Tabi bizde sarılmayı bıraktık.

+2 güne taburcu olucak mış.

2 gün sonra

Nihayet evdeyiz. Ama babam, o yok onsuz bu evin tadı çıkmıyor. Onu şimdiden çok özledim.

Serhat da bizle kalıyordu yardım amaçlı. Serhat bana dönüp

-Canım bu işte halloldu. Sıkma canını.

+Ya ama babamsız bu evin tadı hiç yokki. Of onu çok özledim.

-Zaman. Sadece birazcık zamana ihtiyacın var.

HAYATIMIN AŞKI Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin