Duraktaki çocuk vardı. Kalbim atmaya başladı. Çocuğun bana baktığında yüzündeki siritmayi görünce sortla olduğumu fark edip kapıyı suratına kapattım. Çok sinir olmuş olmalı diye düşünüp güldüm, ama neden gelmişti? Hemen üstümü değiştirdim. Üstüme eski mavi bir tişörtle altima kot pantolon giydim ve hemen kapıya doğru
kostum. Kapiyi actigimda,-Senin burda ne isin var? dedim
Bana bakıp güldü ve ,
-Biz sizin karşı daireye tasindik dedi.
Içimde anlayamadığım bir mutluluk oldu güldüm sonra hemen toparlandim ve,
- Peki senin bizim kapının önünde ne işin var? dedim.
- Bi adim geri gidip kapı numarasına baktı ve doğru daireye gelmişim, beni annen yolladı, dedi.
- Neden deyiverdim.
Ah ne kadar da aptalim masa için başka ne için olacak ki dedim icimden. Tam tahmin ettiğim gibi o da,
- Masayı tasiyamamissin annen yardım için yolladı dedi.
Küçümseyici bir bakış atarak ,
-Annem başka birini bulamamismi! dedim.
-Güldü.Aman tanrım ne kadar da güzel güldü. Neden böyle düşünüyorum? Ne oluyor bana? Aptalin teki iste isim olmaz onla kendine gel Deniz dedim içimden.
- Bana bakman bittiyse içeri gireyim dedi.
Ne kadar utandım o an. Rezillik!
-Bono bokmon bottoyso ocoro gocolom diye söylendim ve masayı tasiyabilirmisin diye bakıyordum sana meraklı değilim yoksa dedim.
- Hihi kesin öyledir dedi.
Ahh ne kadar da sinir bozucu.
-Masa salonda dedim.
Salona doğru yürüdük.
- Bunu mu kaldiramadin ? Diye alay etti.
-Sen işine baksana dedim.
Birşey demeden güldü. Masayı kaldırırken farkında olmadan onu izliyor musum ki kapı sesiyle irkildim, hemen kapıya doğru yol aldım. Gelen annemdi.
- Nasıl? Iyi anlastinizmi? dedi.
Ah ciddi miydi bu? Rezil olmuştum çocuğa resmen.
-Bu arda benim adim Ozan dedi.
Ismi hafizama kazındı resmen. Ozan. güzel isimdi.
-Ben artık gideyim dedi.
- Akşam yemeğine kalsaydım oğlum dedi annem.
Ne ara kaynasmislardi böyle.
- Afiyet olsun evde yapılacak işler var dedi, ve izin isteyip ayrıldı yanımızdan.Odama çıktım yatağa uzandım. Aklımda hep Ozan vardı.
-Iykk ben ona mi bakacam dedim, kendi kendime.
Ama hoş çocuk ne yalan söylemeli.
Lanet olsun yarın sözlü vardı tamamen aklımdan çıkmış. Biraz çalışıp uyudum hemen. Sabah erken kalkıp okula hazirlandim. Evden çıkıp otobüsü bekledim. O sırada yağmur yağdı. Saçlarım mahvolmuştu nasıl duzeltecektim şimdi ben bu saçları diye hayiflanirken otobüs geldi bindim ve okula gelmiştim nihayet. Koridorda yürürken bir ses,- Günaydın, dedi.
Arkamı döndüm şok olmuştum Ozan di bu.
- Beni mi takip ediyorsun? Dedim.
- Hihi seni takip ediyorum. O yüzden hiç uyumadan kampında nöbet tuttum dedi.
- Kes dalga geçmeyi, ne işin var burda ? dedim.
- Bursa okula başladım dedi.
-Içimde kelebekler uçuştu adeta, ne oluyordu bana böyle.
- 12. Sinifim dedi.
-Iyi, hayırlı olsun dedim. Ve sinifima dogru yurudum. Ders cok agir isliyordu, kafamı bu türlü derse veremiyordum. Ve zil! Ah ne kadar sevindim anlatamam. Sınıftan çıktım gözüm Ozan i aramaya başladı neler oluyordu bana. Etrafı gozetleeye başladım ki o anda ;
- Beni mi arıyorsun? dedi gülerek bir ses.
Ozan di bu, küçümseyici bir bakış attım ona döndü ve ;
- Ay canım sen kendini çok mu önemli sandin (!) Benim için o kadar önemli değilsin dedim.
Güldü.
-Kantine gidelimmi? diye sordu.
- Olur. dedim umursamaz bir şekilde ama o an kalbimin nasıl attığını bir ben birde Allah bilir.
Tam kantinde açmışken o lanet sesi duydum. Zill? Ah Tanrım yoksa üzerimde belirsiz bi lanet falan mi vardı?
- Belki bidahaki sefere dedi
-Bakarız dedim
Güldü.
Sinif ima kadar eşlik etti.
- Ben yolu biliyorum sen sınıfına git de kaybolma dedim.
- Egoist dedi.
- Ben mi? dedim
- Yok ya hiç olurmu ben kendi kendime laf atıyorum diye güldü.
- Çıkışta görüşürüz diyim gitti.Ah bi yürüyüşü vardı. Kendine gel Deniz dedim yine. Cikisi iple çekiyordum. Dersler ağır ağır geçti. Çıkış zili sonunda çalmıştı. Nasıl olsa beni bekliyor biraz daha beklesin dedim çantamı çok ağır topladım. Çantanın on cebinden ayna çıkarıp kendime baktım yine çok guzeldim.
Sınıftan çıktığımda gördüğüm manzarayı unutamam. Kalbim durdu sandim o an. Olamaz dedim.(umarım beğenirsiniz canlarım))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Bakış Bir Gülüş
Roman pour AdolescentsKim derdi ki Deniz gibi (ben gibi) bir insanın bir bakış bir gülüşe tav olacağını ki?Aşk kelimesini hiç bilmezken kim diyebilirdi ki?Kim inandırabilidi bana O'ndan başka?