That Gangster is My Husband

Chapter 24

Xander POV

Sino nanaman kaya yun? Tanong ko habang papunta sa opisina ni Kris.

Yup. Si Kris na ang CEO ng kumpanya nila. He shifted degree from architecture to business administration. Alam naman kasi naming kaya nya kinuha ang architecture , dahil sobrang cool na cool si queen sa course na ito. Tho, magaling naman talaga magdrawing si Kris.

Seven years na ang lumipas. We're walking adults now.

Marami ng nagbago pero gwapo parin ako. Pero di nalang ako ang nag-iisang namamasok ng kweba ngayon. My friends learned it too. Pero kuung may nagbago man si Kris yun. Total transformation ika nga nila.

Kinindatan ko lang ang sekretarya nya at saka punasok sa opisina ni Kris.

Naabutan ko syang nakatitig lang sa kanyang laptop and then I saw tear run down through his face. Agad naman nya itong pinunasan at tumingin sakin.

"What are you doing here?" Malamig na tanong nya sakin

Isa pa yan sa nagbago sa kanya. Oo dati na na syang cold. Pero iba ngayon. As in no emotion at all.

"Sino nanaman yung nakita kong lumabas ng opisina mo?" Medyo naiinis kong tanong

"Why do you care?" Baliwalang sabi nya at tumingin sa mga papel sa mesa nya

"Kris, Kiesha won't be happy seeing you like this. Kung sino sino lumalabas sa opisina mo, ang dami mong issue, lagi kang laman ng dyaryo. Umayos ka nga." Irita kong sabi. Napansin kong natigilan naman sya sa mga sinabi ko. Pero wala pa rin syang reaksyon.

"Kris, you have to move on, pero hindi ganito."

Hinampas naman nya yung mesa at saka sya tumayo palapit sakin at kinuwelyuhan ako

"YOU FUCKING WANT ME TO MOVE ON, THEN I WANT IT TOO. BUT WHAT CAN I DO. I CAN'T. I FUCKING CAN'T. KNOWING MY WIFE IS GONE BECAUSE OF ME. BECAUSE OF MY FUCKING FAULT." Sigaw nya sakin at saka ako itinulak at napaupo naman ako sa couch

Pitong taon na ngunit di parin namin nakikita si Queen. Wala namang sumusuko sa paghahanap, pero pinili nalang namin at ng mga magulang ni Kiesha na mag move on at tanggapin ang posibilidad na wala na sya. Oo mahirap at masakit lalo na't wala naman kaming kasiguraduhan. Pero kailangan. Kailangan naming lahat.

"I don't know if I can move on. I love her... So much. I'm not going to stop until my last breath count."

Tumayo ako at saka ki sya nilapitan.

"Kris, alam kong nahihirapan ka. Pero lagi ming tatandaan na hindi ka naman nag-iisa. Nasasaktan din kami. Pero kelangan nating ipagpatuloy ang mga buhay natin. Ksi for sure kapah bumalik si Queen at nalaman nya mga pinaggagagawa natin, sigurafo kong di tayo lakausapin non hanggang sa umiyak tayo. Baliw pa naman yon."

For the past seven years ngayon ko nalang ulit nakitaan ng ekpresyon ang muka ni Kris.

"I miss her so much and it's killing all the shit out of me."

"We miss her too, so much." I tapped his shoulder and leave. I know he need to be alone.