- KADIN -

40. bölüm - su

Zeynep

Babamın göz hapsinde olmam derin derin nefes almamı sağlıyor. Kalbim kütlüyor, avuç içlerim terliyor. Heyecandan öleceğim.

Yağız sandalyesinde bir bana bir  babama bakıyor. Aklı karıştı sanırım. Cesaretlenmek adına oğlumu kucağıma alıp,  ona sarıldım.  Nefes alırken kokusunu da içime çekiyorum.  Kerem gibi rahatlatıyor beni. Onları hiç bir şeye değişmem.

"nasılsınız?"

"çok iyi"

"bende iyiyim"

"güzel"

"yağız çok büyümüş"

"hayatında kaç kere gördün oğlumu? Yıllar öncesinden bahsediyorsan, her geçen yıl herkes gibi büyüyor oğlum"

"hastanede görmüştüm en son. Keremin yanında"

"çocuklar çabuk büyür. Günden güne farkederler"

"evet. Kucağıma alabilirmiyim?" şaşırdım. Kafasına saksı düşmüş olmalı. Bir şey var bu buluşma mevzusunda.

"neden?"

"torunum o benim, almak istiyorum" şimdi aklına geldik sanırım. Eğer bizi istiyorsa doğruları bilmeli. Sonradan abim gibi olmasın.

"yağız, keremin oğlu" bana baktı ilk sonra gülümsemek gülümsememek arasında bir surat ifadesi kapladı yüzünü. Anlamadım.

"biliyorum" sanırım şimdi de benim suratım şekilden şekile girmişti. Bildiğine göre kesin bu konuyu konuşacaktık. Ama bu iyi profil yerine kızması gerekmezmiydi?

"bunu konuşacağım zaten. Kızım, biliyorum sana doğru dürüst babalık yapamadım ama bundan sonra öyle olmayacak. Söz veriyorum" sağ eliyle elimi tutunca gülümsedim. Eskisi gibi olacaktık yani! Bu mükemmel bir haberdi.

"herşeyi ayarladım ben. Yurt dışında bir ev satın aldım. Tam senin istediğin gibi. Oraya yerleşeceksiniz. Bizde geleceğiz tatillerde. Herkesden uzak mutlu bir hayat kuracaksınız" 

"ne diyorsun baba? Ne uzağı?" elimi çektim elinden. Eskisi gibi olmak mı demiştim? Babam bizi başından kovmak istiyor. Hakkımızda ne söylemişse artık.

"keremin evinde kaldığınızı biliyorum. Bunu istemiyorum. Benim kızım evlenmeden başka bir adamın evinde kalamaz. Hele bu kerem sayerse"

"pardon ama ne saçmalıyorsun baba? Bende oturmuş dinliyorum seviniyorum salak gibi! Eskisi gibi olacağız diyorum ya! Sen resmen keremden ayrılıp yurtdışına gitmemi istiyorsun!"

"doğru onu istiyorum. Babanım ben senin, o adamla seni bir arada görmek istemiyorum!"

"şimdi mi aklına geldi baba olduğun?! Keremden ayrılmayacağım!"

"ayrılırsan bir daha baba olduğumu unutmayacağıma söz veriyorum zeynep. Hiç bir şekilde eksiklik çekmeyeceksin"

"ben zaten eksiklik çekmiyorum! Kerem benim hayatım.!  Onunla dönüyor dünyam. Sen geçmiş karşıma onu bırak diyorsun! Hangi başı boş hakkımızda bir şey söyledi bilmiyorum ama keremi asla bırakmayacağım! Bir kere bıraktım, bir daha asla!"

Kerem

" kardeşimle görüşmeme nasıl yasak koyarsın? Kendini dünyanın merkezi falan mı sanıyorsun sen?!"

"ben söyleyeceğimi söyledim hakan. Zeyneple değil görüşmek adını bile anmayacaksın. Hem sen hem de ailen!"

"bunu sana sormayacağım!"