Reglken Biz, Biz Değiliz

Denizi Kıskandıran Gözler

Tırnaklarıma gözümü dikmiş oturuyordum, dersler bitince genellikle yaptığım şey sahile gidip bir bankta veya kumlarda oturmak/yatmak. Şu an ise sağ baş tırnağımın yarısına kadar kemirilmiş tırnağıma bakıyor, daha da eşeliyordum. Karnımdan gelen gark gurk seslerine aldırmadan oturmaya devam ettim.
Bir anda banka bir yığılış oldu, bacaklarıma kafasını koyan. Bu 2 senemi verdiğim, 6 ay önce ayrıldığımız ve şu an aynı sınıfta olduğum eski sevgilim Tuğra'ydı.
"Ne yapıyorsun bakayım burada?"
"Ne saçma bir soru bu, Tuğra?" Sanki seninle buraya hiç gelmemişiz, hiç burada alnımdan öperken kokumu içine çekmemişsin gibi... Öpmek demişken, gözüm dudaklarına kaydı.
"Onca zamandan sonra alışkanlığın devam ediyor mu diye merak ettim, hep bu banka oturduğun için tereddüt etmeden gelebildim. Bunu daha önce yapıp başka bir kadının kucağına düştüğüm de oldu, talihsizlik mi desem artık..." Konuşurken gülümsemesi sırıtmaya döndü, denizi kıskandıracak mavilikteki gözleri dibine kadar gülüyordu. Zaten gözlerinden anlardım çoğu şeyi, konuşmamıza gerek yoktu çoğu zaman ama biz konuşurduk tabii. Ben konuşmadan çok duramam ki. Çenem gevşek benim yahu.
Gülümseyerek gözlerine bakmayı bıraktım, denize çevirdim gözlerimi ve fark ettim ki, hala aynı etkiyi yaratıyordu bende. Ellerimi kenetledim birbirine, saçlarını okşamaktan korktum çünkü dayanamazdım, her yan yana oluşumuzda saçlarını severdim usulca...
"Daldın gene... Bak bakayım bana?" Elini çeneme koyup kendine çevirdi, biraz ciddileşmişti.
"Saçlarımı senden başka kimseye vermedim, Beste. Kimseyi sevmediler, senin gibi kimse sevemedi onları; benim gibi. Sana şimdi emrivaki yapmayacağım, şuradaki şu anın güzelliğini bozmayacağım ama bu konuşma bir gün yapılacak biliyorsun değil mi?" Başımı sallayarak onayladım, şu anı bozmaya gerek yoktu. Derin bir nefes alarak gözlerimi sahile vuran dalgalara çevirdim.