Ο Τζεμ, με στρίμωξε στη γωνία μιας πολυκατοικίας. Δεν μπορώ να πω, μου άρεσε!
Τζ: Νιώθεις κατι, για αυτον τον παπάρα;
Ε: Ναι!
Τζ: Ξέρω ότι, δεν το εννοείς.
Ε: Οκ, δεν το εννοώ. Τώρα, τι θες;
Τζ: Εσένα! Και θα σε κερδίσω, με οποίο τίμημα!
Ε: Οτι πεις
Έφυγα και τον άφησα, να με κοιτάει. Δεν περίμενε να φύγω, ετσι απλά. Ούτε εγω. Είχε φτάσει 7:00 και βαριόμουν. Πήρα τηλέφωνο τον Αλέξη, αλλα δεν το σήκωνε. Βγήκα έξω, περπάτησα και ειδα τον Αλέξη να φιλιέται με μια. Έτρεξα μακριά. Δεν το πιστευω! Ετσι όπως έτρεχα, παραλίγο να με πατήσει αυτοκίνητο. Μεσα βρισκόταν μια τριμελής οικογένεια.
Με: Χίλια συγγνώμη! Έπαθες κατι;
Ε: Οχι, ευχαριστώ πάντως. Καλησπέρα!
Τότε, ειδα το Τζεμ να με καρφώνει με τις κατάρες του! Μικρός που είναι ο κόσμος! Βγαίνει απο το αυτοκίνητο.
Τζ: Γιατι κλαις; Τι σου έκανε αυτός;
Ε: Φιλιόταν με άλλη!
Τζ: Σου το είπα εγω! Θες να έρθεις στο σπιτι μου;
Ε: Ναι...
Μπήκα στο αυτοκίνητο. Ένιωθα λιγο άβολα. Ειδα μια κοπέλα δίπλα μου. Φορούσε μαντίλα.
Ε: Ελλη
Ντ: Ντιλέκ. Επιτέλους, ενα κορίτσι στην Ελλάδα, που μου μιλάει!
Ε: Γιατι το λες αυτο;
Ντ: Λόγω της θρησκείας μου, οι άλλοι με βρίσκουν αντιπαθητική.
Ε: Μην σε νοιάζουν οι άλλοι! Εγω σε συμπαθώ.
Με αγκάλιασε
Ντ: Ευχαριστώ πολυ.
Φτάσαμε στο σπιτι τους, ανεβήκαμε πάνω και πήγα στο δωματιο του Τζεμ.
Τζ: Ελλη, εγω σε νοιάζομαι. Συγγνώμη για την Δάφνη. Δεν το ήθελα και το ξέρεις.
Τον φίλησα γλυκα.
Τζ: Wow, τι ηταν αυτο;
Ε: Συγγνώμη, ηταν λιγο περίεργο
Με έπιασε απο τη μέση και με φιλησε. Δεν με άφηνε στιγμή. Με φιλούσε και με να φιλούσε. Τον σταμάτησα.
Ε: Πρέπει να φύγω. Αντιο!
Καληνυχτισα τον Μετίν και την Ντιλέκ και έφυγα.
