Περπατούσα στο δρόμο, όταν ειδα εναν τύπο να περπατάει προς το μερος μου.
Α: Γεια! Το όνομα σου;
Ε: Ελλη, εσένα;
Α: Αλεξης. Εδώ κοντά μένεις;
Ε: Βασικά, δυο τετράγωνα πιο κάτω. Εσυ;
Α: Πιο μακριά. Θες να μου δώσεις το τηλέφωνο σου;
Ε: Ναι
Ανταλλάξαμε τηλέφωνα. Ξαφνικά, παρατήρησα ενα αγόρι να με παρακολουθεί. Πήγα προς το μερος του.
Ε: Τι θες, αγοράκι μου;
Τζ: Να σε σώσω! Αυτός ο τύπος, είναι επικίνδυνος!
Ε: Και, γιατί να σε πιστέψω; Έχεις στοιχεία;
Τζ: Δεν μπορώ να πω ψέματα, αν με κοιτάνε τέτοια μάτια.
Χαμογέλασα, αλλα προσπάθησα να το κρύψω.
Τζ: Τζεμ, χάρηκα.
Ε: Ελλη, παρομοίως.
Τζ: Το τηλέφωνο μου.
Του έδωσα και εγω το δικό μου. Τον χαιρέτησα και έφυγα.
Σκ. Τζεμ
Yes, yes, yes!!!!!
Σκ. Έλλης.
Δυο τηλέφωνα μεσα σε μια μέρα. Βέβαια, ποιον να διαλέξεις; Ο Τζεμ, είναι λιγότερο ντροπαλός, και δεν φοβάται να μου πει τι αισθάνεται. Ενώ ο Αλέξης, κωλώνει.
Γύρισα σπιτι, αρκετά χαρούμενη με τις επιτυχίες μου. Νιώθω τελεια!
Μ: Γιατι χαμογελάς τοσο έντονα;
Ε: Κακό είναι;
Μ: Αντιθέτως, ομως μου φαινεται περίεργο.
Ε: Να το συνηθίσεις, μαμά! Τι έχουμε να φάμε; Βράδιασε.
Μ: Πίτσα, παρήγγειλα!
Εκείνη τη στιγμή, ήμουν ακόμη πιο χαρούμενη.
Ν: Γεια, big sis!
Ε: (ειρωνικά) Επίσης, little bro!
Ν: Η ειρωνία, μες στο αίμα σου.
Ε: Ευχαριστώ!
Αφου έφαγα, πήγα για υπνο. Ομως, σκεφτόμουν συνέχεια το Τζεμ. Τον ήθελα, γαμωτο. Τότε, μου ήρθε ενα μηνυμα.
Μηνυμα Αλέξη
Απο τότε που σε ειδα, σε σκέφτομαι.
Δεν του απάντησα. Δεν ξέρω αν νιώθω κατι, για εκείνον. Αχ, ρε Τζεμ. Ξανακουσα τον ίδιο ήχο.
Μηνυμα Τζεμ-Έλλης
Τζ: Σε περιμένω στο πάρκο, στις 5:30.
Ε: Οκ! 😚
Τζ: Καληνύχτα!
Κοιμήθηκα ήσυχα, ενώ τον σκεφτόμουν. Το πρωί, είχα τις καλύτερες διαθέσεις. Δυο μήνες ακόμα για το τέλος του καλοκαιριού. Οι ώρες περνούσαν δύσκολα, περιμένοντας να έρθει η ωρα, να τον δω. Μου εχει πάρει το μυαλό!
