Ο Τζεμ, βγήκε απο το σπιτι, στεναχωρημένος και θυμωμένος με τον εαυτό του. Ήθελε, να ερθει σε μένα και να απολογηθεί. Αλλα, για κακή μου τύχη, ο Αλέξης βρισκόταν μαζι μου εκείνη τη στιγμή. Μας βλέπει ο Τζεμ και μένει στήλη άλατος. Εγω προσπάθησα να διώξω τον Αλέξη, αλλα εκείνος επέμενε. Άρχισα να φωνάζω, για βοήθεια.
Ε: Τζεμ, Τζεμ! Βοήθεια!
Τζ: Τι κανεις εδώ, ρε φλωρε;
Α: Απαγαγω την κοπέλα μου!
Ε: Δεν είμαι η κοπέλα σου, γαμωτο! Χωρίσαμε πριν ενα μήνα!
Τοτε ο Τζεμ, αρχισε να χτυπάει τον Αλέξη στο στομάχι. Εκείνος, έτρεξε μακριά.
Ε: Σε ευχαριστώ πολυ.
Είπα και έπεσα στην αγκαλια του.
Τζ: Νομίζεις ότι θα σε πιστέψω; Κόλπο ηταν όλο αυτο!
Ε: Τι λες; Τζεμ, αν πιστεύεις ότι θα μπορούσα να το κανω αυτο, για να τα φτιάξουμε... Τι να σου πω;
Τζ: (θυμωμένα) Τίποτα, δεν χρειάζεται!
Με ανέβασε πάνω στο μηχανάκι και φύγαμε. Γυρίσαμε σπιτι. Δυστυχώς, άρχισαν οι ερωτήσεις.
Ε: Μαμά, μια χαρα ειμαστε. Δεν πάθαμε τίποτα. Έχω, που έχω τον πόνο μου.
Ο Τζεμ, απέφυγε το βλέμμα μου. Καλα έκανε!
Ε: Πηγαίνω τωρα.
Πήγα στο δωματιο και ξάπλωσα. Συνέχεια είχα την ίδια σκέψη στο μυαλό μου. Μήπως, ο Τζεμ, προσπαθεί να βρει τροπο να μου πει, ότι δε με θέλει; Όταν ξύπνησα, ειδα το κρεβατι της Ντιλέκ, άδειο. Ακουγόταν γελάκια απο μεσα. Και σίγουρα ηταν γυναικεία. Προσπάθησα να δω, προσεχτικά. Ηταν ο Τζεμ, με μια ψηλή, μελαχρινή και φιλοντουσαν. Εγω αμέσως, κλείδωσα την πόρτα και άρχισα να κλαίω. Εκείνος με άκουσε, έδιωξε την κοπέλια και αρχισε να χτυπάει, με δύναμη, την πόρτα.
Τζ: Άνοιξε μου!
Ε: Πάνε στη γκομενα σου και άφησε με εμένα!
Τζ: Θα μου ανοίξεις;
Ξεκλείδωμα διστακτικά, την πόρτα. Τα μάτια μου, είχαν γίνει κόκκινα.
Τζ: Αγαπη μου, γιατί είσαι ετσι;
Ε: (κοιτώντας χαμηλά) Δεν είμαι η αγαπη σου!
Τζ: Θα είσαι για πάντα. Τωρα, κοίταξε με στα μάτια. Θελω να βλεπω το προσωπο σου, συνέχεια.
Αυτο, μου έφτιαξε λιγο την διάθεση. Χαμογέλασα ελαφρά.
Τζ: Ετσι, σε θελω. Να χαμογελάς. Μόνο ετσι, μπορώ να χαμογελάω και εγω.
