My Personal "BODY" Guard by spunchbob

Chapter 32

PS: sorry for the slow phasing of events. anyway, here's the short update.

Mejo maayos na po akong magnarrate kumpara noong mga unang chapters ng storyang ito, hano po? HAHAHA. pasensya na. mag-eedit po tlga ako pag may time. :)

Chapter 32

After namin lumabas sa restroom, niyaya ko si Monic papunta sa cafeteria. Balak ko sanang doon na lamang antayin si Gabriel. paglabas namin, ineexpect kong nasa labas lang si Gabriel at nag-aantay saakin. pero wala eh. 

"nasaan na kaya si Gabriel?" 

"girl, uso ang cellphone. baka gusto mo lang kontakin siya para hindi tayo parang tanga na maghanap-hanap sa kanya noh? suggest lang naman" 

"sabi niya text ko daw siya eh." 

"oh! ayun naman pala eh, sinabihan ka naman pala eh bakit ayaw mo pang itext? di ka na ba marunong magtext ngayon?" 

"gaga! tinatamad akong magpipindot sa phone ko" 

"edi tawagan mo, problema ba yun?" 

"ubos na yung pang-call ko." 

"goshh! pulubs ka na ngayon? Ang anak ng may-ari ng isang telecommunications company sa Pilipinas walang pang-call? anyare?" 

"HOY! may makarinig sa'yo! di mo ba alam na lumayas ako sa bahay? tapos naholdap ako at hinold ni papa lahat ng cards ko pati yung condo ko? Just in case na hindi ka pa nainform, atlis ngayon alam mo na di ba?" 

"grabe pala talaga yung papa mo, kayang kaya kang tiisin. knowing that you're their one and only child. so, saan ka tumitira ngayon?" 

"kila Gabriel" 

"huh? live in na kayo?" 

"luka! nakikitira lang ako sa kanila, nakita kasi ako ng nanay niya na umiiyak non sa Park. basta ayun! next time ko na nga ikekwento sa'yo! I need to find Gabriel na.." 

"oh eto gamitin mo, tawagan mo si Gabriel" iniabot niya saakin yung cellphone niya. agad ko namang dinial yung phone number ni Gabriel 

"oh ano?" 

"busy yung phone niya.." 

"try mo pa ulit!" sinubukan kong tawagan ulit si Gabriel pero busy talaga eh. siguro nga hahanapin ko na lang siya.

nagpaalam ako kay Monic na pupuntahan ko lang muna si Gabriel. sasamahan niya dapat ako pero I told her na mauna na siya para makahanap na siya ng table namin para atleast, may seat na kami pagbalik ko.

pumunta ako sa parking lot, feeling ko kasi nandito lang siya. at hindi nga ako nagkamali nang may makita akong lalaki don na nakatalikod habang may kausap sa telepono. likod pa lang kilalang kilala ko na.. 

bakit kaya lagi na lang siyang may kausap sa cellphone niya? napansin ko rin na tuwing may tumatawag sa kanya lumalayo siya sa akin. though alam kong kabastusan naman kung sa harap ko sasagutin yung tawag sa kanya pero kahit na eh.

unti-unti akong lumapit sa kanya pero bigla na lamang akong nawala sa mood ko noong narinig ko yung mga sinabi niya sa kausap niya sa telepono bago niya ibinaba yung tawag. 

"marunong akong tumupad sa pinag-usapan! Oo, alam ko ang ginagawa ko. hindi mo kailangan ulit-ulitin.."  

"puta! unli ka ba? hindi ko nga siya mahal! hinding hindi ako mahuhulog kay Pangilinan.. gagamitin ko lang siya tulad ng napagkasunduan natin"

So lahat pala ng ipinapakita niya sa akin mula umpisa ay palabas lang pala niya? shit! gusto ko siyang sugurin at sampalin. gusto ko siyang suntukin ng suntukin para ilabas yung galit ko, pero wala akong magawa kung hindi tumayo pa rin dito sa kinalalagyan ko at antayin ko na lumingon siya sa akin.