Oh yesss! Chapter 4 na. Keep on reading my story guys! Woo :**
--------------------------------------------------------
Nahawakan niya ang paa ko kaya natumba ako.
"A-aray" daing ko na mahina lang
"HINDI MO AKO MATATAKASAN FAYE!! HINDING-HIN---"
Di ko siya pinatapos kasi pinatid ko nanaman siya at sa kamay at mukha. Kaya nabitawan niya ako. At tumakbo ako papunta sa Main Door para sana makalabas pero may biglang humawak sa kamay ko kaya tumakbo ako papuntang kusina...
"TAMA NA VAAAN!! WAG MO AKONG SASAKTAN!! DI AKO MAGDADALAWANG ISIP NA----"
Hindi ko natapos ang sasabihin ko kasi tumakbo siya papunta sakin pero malapit na sana ako sa Main Door, nahawakan niya ang kamay ko at tinulak sa pader.
"A-ray" daing ko ulit
"DIBA SABI KO DI MO AKO MATATAKASAN?!! PINAHIHIRAPAN MU LANG TALAGA AKO, LETCHE KAA!!!
*PAK* hindi ko na kaya pa ang tinatagong luha ko at agad itong bumagsak na ng tuluyan...
"T-tama n-na, V-van. Ple-please!" nanghihina at nahihilo na ako
*BOOOGSH* *DUGSH* sinikmuraan niya ako at hinampas niya ang ulo sa pader kaya nakaramdam na talaga ako ng hilo
"V-van..." nanghihina kong sabi pero bigla niya akong sinakal. Nawawalan na ako ng hangin at may tumulong luha sa mata ko at...
"V-v-van... t-tam-a n-naaa" wala na. Hindi ko na kaya. Nawawalan na talaga ako ng hangin at dumidilim na rin ang paningin ko.
Katapusan ko na ito... Hindi ko man lang naranasan ang buhay ng totoong pamilya.
"Pa-pa-al-am, V-v-v-a-an" pagkasabi ko nun bigla niyang kinuha yung kamay niya at lumakad na sa taas.
Kaya ko pa naman sguro kaya huminga muna ako at gumagapang papunta sa may hagdanan para makatayo ako.
At nasa gitna na ako ng hagdanan ng biglang dumilim na talaga ang paningin ko.
*Boooogsh, tuggsh, gluggshh, blag*
Tuluyan na akong nahulog sa hagdan at bago pa ako nawalan ng malay nakita ko si Van na lumabas sa kwarto niya. At halatang nagulat siya. Nakaramdam ako ng kirot sa ulo ko at parang may lumabas... parang du-dugo. At yun nawalan na ako ng malay...
'Nagising ako ng...Teka.. nasan ako? At anong ginagawa ko rito??' At bigla nalang nagflashback lahat ng nangyari. Bigla nalang tumulo yung luha ko. Nakakapag isip-isip na ako...
*TOK-TOK-TOK*
Biglang may pumasok at nabigla ako kasi si Van yun. Kaya dali-dali kong pinunasan ang luha ko. Ang sakit sakit. Dapat na niya sigurong maturuan ng leksyon..
"OH!! GISING NA PALA ANG FEELING ARTISTA! AT NAGPAHULOG KAPA TALAGA SA HAGDANAN NUH?!" di ko kaya ako nagpahulog T_T
"KAIN KA MUNA, ARTISTA. PARA MAY ENERGY KA ULIT PARA MAGPAHULOG ULIT SA HAGDANAN!"
"Busog ako." Cold kong sabi.
At tumalikod na ako sakanya. At natulog nalang ulit ako. Bandang alas 7 ng gabi ako nagising at kumakalam na ang sikmura ko. Makalabas nga muna. Para bumili ng makakain pero bigla nalang bumukas yung pinto at nakita ko si Van
"ALAM MO, ARTISTA?!! NAPAKALAKI NANG NABAYARAN KO SA HOSPITAL AT OKAY KA NAMAN PALA EH. DAPAT HINDI NA TALAGA KITA PINADALA RITO!"
"Babayaran ko lahat ng nabayaran mo." Cold ko pa ding sabi.
"Ah ma'am, pagkain po para sa inyo. Sge po, bye." Nurse yan. Hay salamat naman at makakakain na ako..
------------------------------------------------------------
Hello! Ano masasabi nyo? Hahaha more readers, comments and votes please! Ahihih ^_^ Update ako bukas ulit. Godbless you... Mwaaa :)*
BINABASA MO ANG
A Wife's Agony
RomanceIt's about a wife who love her husband so much. Willing to do anything kahit na magpakamartir. Even though she's been hurted by him, physically and emotionally, mahal niya parin ito. Makakaya pakaya niyang ipaglaban ang pagmamahal sa kanyang...
