BORDO BERELİ İLE BİR YIL

BÖLÜM⇨2

“Pekâla,” Dikkatle etrafı inceliyordum.Dört duvarlı bir odada masa ve sandalye vardı.Tabi, sandalyenin üzerinde oturan ben, tepemde yanan ışık ve iki tane adam..Ah ! Birde karşımızdaki pencereli yerde bizi gözetleyen kişiler !

“Adın Mihra,değil mi?” Başımı olumlu anlamda salladım.“Pekâla,” diyerek kalemin başını ıssırmaya devam etti.“Neden sürekli ‘pekâla’ diyorsun ki,amca ?” Bana garip bakışlar attığında,utançla başımı öne eğdim.“Çünkü..Yani ne bileyim, böyle karşılık verilir..” Güldüm.

“Özür dilerim amca,” diyerek kıkırdamaya devam ettim.Bana birkaç saniye bakıp,kahkaha atmaya başladı.“Sen fazla zeki bir kızsın,” diyerek göz kırptı.

“Beni buraya getiren ağabeyler nerede ?” diye sordum,merakla.
“Onlar şu an seni karşıdaki camda izliyorlar,fıstık.” Heyecanla cama baktım.El sallayarak koca bir sırıtış takındım.Bir cevap gelmeyince,yüzüm düştü.Artık beni sevmiyorlar mıydı ?

“Neden astın suratını ?” diye sordu, yanımdaki amca,merakla.“O bana el sallamadı amca..Artık beni sevmiyor mu?” diyerek ağlamaya başladım.“Hey,hey ! Ufaklık sakin ol,lütfen.Tabiiki öyle bir şey yok !” Başımı olumsuz anlamda salladım.

“Neden yalan söylüyorsun ki? Sevmiyor işte ! ” Gülümseyerek saçlarımı okşadı.“Burada bazı kurallar vardır,ufaklık.Meselâ.. Âmirinin yanında,gözaltında olan birine en ufak bir mimik bile veremezsin,anladın mı?” Başımı olumlu anlamda salladım.“Yani.. Seviyor ?” Gülerek başını salladı.

Sıkıcı birkaç sorudan sonra beni yanındaki adam dışarı çıkarmıştı.
“Acıktın mı?” diye sordu.İç çektim.
Hemde nasıl açtım ! “Yok,teşekkür ederim.” diyerek kolumu sıvazladım.“Ömer ! Sen iki tost kap gel ! Yanındada iki çay.Bu ufaklık benimle..” Arkamı dönmemle beni getiren ağabeyi görmüştüm. Heyecanla bacağına sarıldım. “Oley ! Geldin !” Kahkaha sesiyle ortamı ısıtırken,kollarımdan tutup yukarı kaldırdı.“Nasılsın bakalım?” diye sordu,sarılarak.“Çok,çok,çok iyi !” Güldü.Ayy ! Çok güzel kokuyordu bu ağabey ! “Bana neden el sallamadın ?” diyerek dudak sarkıttım.Yanağımı sıkıp,“Atacan ağabeyin anlatmadı mı sana ?” diye sordu,gülerek.“Anlattı ama.. Çaktırmadan sallayabilirdin..Ben salladım ve Atacan ağabey görmedi bile !” diyerek sitem ettim. Kucağındayken ilerlemeye başladığında,hafifçe oynayıp kollarımı göğsümde birleştirdim.

“Beni biraz daha böyle gezdirsene.. Çok hoşuma gidiyor,” dedim utana sıkıla.Başını olumlu anlamda salladı.“Babam ve annem nerede?” diye sorduğumda,yüzü gerildi. “Boşver,” dedi gözlerini kaçırarak.

“Atacan ağabey şu an uyuduklarını söyledi.Ama..ama en son babamın yarası vardı ?” diye sordum merakla.“Baban şu an iyi.Annende birşey yokmuş,zaten.İkiside koruma altında.Kardeşin Said ise şu anda uyuyor.” Başımı olumlu anlamda salladım.“Biran çok korktum.” diyerek başımı huysuzca oynaştırdım.“Banyo mu yaptın?” diye sordu,gülerek.Gözlerimi kaçırdım.“Sayılır.” Kahkaha atmaya başlayınca,“Gülme !” diyerek omzuna vurdum.“Pekâla küçük hanım,yolculuğumuzun sonuna geldik.Otur bakalım,” diyerek indirdiğinde,önüme konan tostla dilimi dudaklarımın üzerinde gezdirdim.Ay ! Bunlar ‘ye beni’ diyordu be !

“Aycan ablan bana bazı şeyler anlattı.” diye başladı söze.Gözlerimi kaçırdım.“Erkekler tuvaletine girip,lavobosunda başını mı yıkadın ?” Utançla başımı öne eğdim.“Hmm...Anlaşıldı.” Diyerek güldü.Parmaklarımla oynayıp ayaklarımı sallandırdım.“Şey... Daha ne kadar kalacağım burada?” Diye sordum merakla.Ensesini ovalayıp biraz kendini kaşıdı. “Boşver sen bunları.Sıkıldın mı ki buradan?” Diye sordu kaşlarını kaldırarak.Onu taklit edip ensemi ovaladım.Tabi biraz kendimi kaşımayı unutmadan! “Bilmem.Çok garip geliyor.Kocaman adamlar beni ezecek diye çok korkuyorum.” Kaşlarını çattı.“Buradaki ağabeyler sana bir şey yapacak diye korkuyorsan,öyle bir-” Sözünü kestim.“Yok.Yani...Hani boyum kısa ya,Allah korusun ezerler falan. Bacak boyundayım.Baksana,” Diyerek ayağa kalktım.Kahkaha attı.“Yok,yok merak etme! Ben tembihlerim ezmezler seni.” Omuz silktim.“Sağolasın,vallaha.Çok korkuyordum.” Başını sallayıp tabağı işaret etti.“Sevmiyor musun yoksa?” Omuz silktim.“Ayıp olmasın?” Omzumu sıvazladı. “Dert ettiğin şeye bak,” Tosttan bir dilim alıp ağzıma attım.“Çok iyi,çok!” diyerek yemeye devam ettim. “Ağabey senin adın nedir?” Ensesini ovaladı.“A-” O sırada yüksek sesli bir anons geçildi. Kulaklarım kopuyordu resmen ! “Küçük hanım,sen burada bekle. Ben geleceğim.Sakın kımıldama.” Başımı salladım.Birkaç saniye sonra ortalık tamamen boşalmaya başlamıştı.Yaklaşık beş dakika sonra tabağı silip-süpürmüştüm. Tuvaletimin geldiğini hissettiğimde ayaklandım.Neyseki etrafta daha az adam var. Diye geçirdim içimden.Allah korusun,bu boyumla ezilirdim yoksa!

Biraz ortalıkta gezelenip,sonunda bir kapıya ulaştığımda zorlansamda kulpuna ulaşıp kapıyı araladım.“Oh,be!” Tuvaleti ilk deneyişte bulmuştum.İçeri girip herhangibi bir kısma girdim.İşimi halledip çıktıktan sonra kapıyı açtım.“Ayy!” Diye çığlık attım. Karşımda bana büyümüş gözlerle bakan adama doğru.“Sen kimsin?” Diye sordu eğilerek.“Mihra...” Dedim korkarak.“Allah,Allah? Nereden geldin buraya?” Diye sordu düşünceli bir tavırla. “Evimden..” Diyerek açıkta kalmış ağzımı kapattım.“Yoksa sen savaştan gelenlerden misin?” Başımı salladım.Düşünceli yüzü gevşedi.Yüzünde şefkatli bir gülümseme oluştu.“Burada ne yapıyorsun?” Diye sorduğunda, “Burası tuvalet değil mi?” Diye sordum.Güldü.“Tamam,tamam. Hatırladım seni.Sana bakması için birini göndermediler mi?” Başımı salladım.“Gönderdiler.”

“Adı nedir o kişinin?”

“Bilmiyorum.”

“Herhangibi bir özelliği?” Diye sorduğunda kaşlarımı çattım. Ardından yerimde zıpladım.

“Arasıra ensesini ovuyor.Ve kaşınıyor.” Gülmeye başladı. Ardından beni kucağına alıp kapıyı kapattı.“Hey Allah'ım ya!” Diye gülmeye devam etti. “O kaşınan kişi şu karşıdaki kişi mi?” Oydu!

“Evet,ya! Nasıl bildin?” Diye sordum hayran bir şekilde.Güldü.
“Bilirim ben.Haydi yanına gidelim. Baksana çok korkmuş!” Başımı salladım.

-----------------_---------------
VOTE Ve YORUMLARI eksik etmeyiniz. Emeğe saygı...