Karanlık Düş

(Neden şimdi?)

~Gece~

Bizi alıp, içi boş olan bir odaya getirdiler ve beklememizi söylediler.

Beynim daha babamı idrak edememişken, birde üstüne teyze ortaya çıkmıştı. Benim çocukluğumdan düzeltiyorum! Bebekliğimden beri babamdan başka kimsem olmamıştı. Ama birden ortaya teyzem çıkmıştı. Adı neydi? Ela'mıydı? Elcin'di sanırım.

Şuan tam olarak algılayamıyordum, naşımı sağa çevirdiğimde Kuzey'inde benim gibi düşüncelerle dolu olduğunu farkettim, hiç düşünmeden başımı omzuna koydum ve beklemeye başladık.

''Teyzemi? Ne alaka ya. Bizim kimsemiz yok ki!''

Diyen Kuzey'e hak verip ''Bende seninle aynı fikirdeyim. Bunca yıldan sonra nereden çıktı bu teyze, gökten zembille falan mı indi?''

''Bilmiyorum Gece, hemde hiç bilmiyorum.''

İçeriye giren adamla gözlerimiz ona çevrildi. Bir süre bize baktı ''Kuzey ve Gece Soykan?''

''Evet'' diyen Kuzey olmuştu. Adam arkasını dönerek birilerine eliyle işaret verdi ve geri çekildi. Aradan 2 ve ya 3 dakika geçmiştiki, ayak sesleri sessiz odayı doldurdu. Başımı Kuzey'in omzundan çekerek, bedenimi dik bir konuma getirdim. Bu sırada ayak sesleri daha da yaklaşarak kapinin önüne geldiğinin sinyalini vermişti.

İçeriye ilk önce bir adam -sanırım görevli- daha sonra bir kadın ve bir adam girmişti. Kadın'ın yeşilimsi gözleri ve omuzlarına gelen siyah dalgalı saçları vardı.

Şuan ki durumdanmı yoksa genel olarak mı bilmiyorum ama çok rahatlatıcı ve yatıştırıcı bir yüzü vardı. Her kadın gibi orta boyluydu, ne çok uzun ,ne çok kısa anlayacağınız tam ideal boyda idi.

Onun arkasındaki adam ise koyu kahve gözleri ve gözleriyle uyumlu siyah şekilli saçları vardı. Kadının aksine sert ve sanki her an birşey olacakmış gibi hazırda bekleyen ciddi bir ifadesi vardı. Yüzündeki hafif sakalları ise bu görünüme ayak uydurmuş ve tehlikeli bir hava katmıştı.

Kadın bize biraz daha yaklaşarak , ayağa kalkmamızı sağlamıştı. Ardından elini uzatıp ''Ben Elçin, annenizin kardeşi yani sizin teyzenizim. Biliyorum bunca yıl hayatınızda değildim ama bundan sonra birlikte olacağız.''

''Bende Kuzey ama bunca yıldır hayatımızda olmayan birine ihtiyacımızın olacağını zannetmiyorum''

''Bakın biliyorum beni yada annenizi hiç tanımıyorsunuz, ama bu tanışmamız ve anlaşmamız için bir fırsat olabilir.''

''Babamın hapise girmesi mi fırsat?''

''Hayır Kuzey, yanlış anlıyorsun. Bak eşyalarınızı alıp buradan çıkalım ve bende size olan biteni açıklayayım. Neden bunca zamandır yanınızda olmadığımı, annenizi ve geri kalan herşeyi ama bundan önce bana bir şans vermeniz lazım, hem sizde merak etmiyor musunuz?''

Kuzey'in bana bakan gözlerine evet manasında başımı sallamıştım. Kadında bundan güç almış olacak ki, gülümsemesini yüzüne daha da yayarak bize bakmıştı. Kuzey düz bir ifadeyle kadına baktıktan sonra ''her şeyi anlataccaksın.'' Diyerek olayı kapatmıştı. Kadın bize yol açarak geçmemizi sağladı. Bizde Kuzey ile aynı anda kapıya doğru hareket ederek, dışarı çıktık. Uzun koridorda yürüdükten sonra sonunda çiğerlerime dolan temiz oksijen ile birazda olsa kendime geldim. Kadın ve adam-artık isimlerini ezberlemem lazım- bizim önümüze geçerek yolu göstermeye başladılar. Aradan 2 ve ya 3 dakkika geçtikten sonra bahçesi olan ,güzel bir cafe'ye ulaştık. Elçin ve Okan birer sandalyeye oturmuştu, ardından Kuzey ile ben de karşılarına geçerek oturmuştuk.

Etrafta ölüm sessizliği vardı tâki Kuzey hareketlenip, dikkatleri üzerine çekene kadar ''Ee anlatın bakalım''

''Simdi sanırım, ilk önce annenizi öğrenmek istersiniz. Anneniz babanızla çok büyük bir aşk yaşadı, birbirlerine çok aşıktılar. Evliydiler ve çokta mutluydular, ama annen yavaş yavaş değişip farklı biri, olmadığı biri gibi davranmaya başladı. Siz doğduktan sonra da işler değişti, biz sizi görmek istediğimizde kabul etmiyordu ve siz 1 aylıkken gittiğini duyduk. Daha sonra da size ulaşamadık. Zaten ulaşsakta Tayfun'un yüzüne bakacak kadar güçlü olamadık ama şimdi buradayız ve siz bir süre bizimle kalacaksınız. Bunu şöyle düşünün, bir kaç haftalığına yeni yerler ve yeni insanlar keşfetme fırsatı.''

Kuzey ile biribirimize bakıp, durum değerlendirmesi yaptık. En sonunda bir karara vardık ve aynı anda

''Neden olmasın, hadi gidelim'' dedik...

Okuduğunuz için teşekkür ederim.😊😊

Bölüm biraz geç geldi bu yüzden kusura bakmayın. Malûm sınavlar falan başladı, ama daha hızlı bölüm atıcam artık söz veriyorum...

Yazım yanlışlarım varsa kusura bakmayın....

Yorum ve oylarınızı bekliyorum.
Lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşın.

Özlem karaarslan: yardımların için çok teşekkür ederiz 😊😊😊
ozlem06z: hesabı