HAYAT VE AŞK

GÖKYÜZÜM

Soracaklar neden diye
Onca güzel içinden neden sen diye?
Bilmiyorlarr....
Zaafımsın...

Çok sevdik be! Uğruna olabilecek kadar çok sevdik. Yılmadık! Aldığımız hiçbir darbede geri adım atmadık. Tek birşeyi kabul edemiyordum.

YALAN!

Bunu biliyorlardı.
Yok olmamız için söylediler yalan!
Vazgeçtik.
Pes ettik...
Acıyı içimize gömdük.
Yaralar ağırdı.
Kaldıramıyorduk...
Geceleri onlar huzurla yatarken biz gözyaşlarıyla ıslanmış yastığa kafamızı koyuyorduk...

Yalanlara alıltıktan sonra GÖKYÜZÜ'ne bağlandık.
Ona aşkı olduk!...

Kaybedecek bişeyimiz kalmamıştı nasıl olsa.
Gökyüzü yalan söylemezdi.!

Mavi saftı!
Temizdi...
Ama birgün karardı...
O da kaldıramadı acılarımı...
Döktü biriken gözyaşlarını şimşeklerle...

O kadar kızmıltı ki dünyaya yok etmek istercesine yağıyordu.
Herkes kaçıyordu....
Ben duruyordum....
Yağan yağmura karışıyordu gözyaşlarım.
Maviyle birleşmişti kalbim.
Gökyüzü olmuştum bende...

Gökyüzümün olmasını istediğim insanlar gitmişti artık...

Kendim kendimin gökyüzüyüm artık...
Kalbim mavi!
İlk günki gibiyim...
Mutluyum...
Yalandan uzak !

Sonra neden siyaha bu kadar haksızlık yaptığımı düşündüm.
Maviye aşık olduğumdan beri siyahı sevemiyordum...

Belki de haksızlık ediyorum dedim kendi kendime...

Belki o da maviydi...
O gün gökyüzümün karardığı gibi yalanlar karardı...

Bir daha eski haline dönemedi...

Haklıydım belki de! 
Maviyi bu kadar seviyorken siyahı da yanıma almalıydım...

Mavi sevdiğim siyahı sevmediğim anlamına gelmezdi ne de olsa....

Kalplerinizin maviye boyannması dileğiyle.....