"อย่ามาเพ้อเจ้อนะพี่เคน!" ฉันบอกพร้อมกับเบี่ยงหน้าไปอีกทางแต่คนฝั่งตรงข้ามยังเอียงตามมาอีก ไม่รู้หรือไงว่าฉันสะอิดสะเอียนขนาดไหน!
"เปล่าเพ้อค่ะ จีบจริงไม่ใช้สแตนอินด้วย" คำพูดกระซิบแผ่วเบาที่เป่ารดอยู่บริเวณเหนือจมูกทำฉันร้อนไปหมดจนต้องผลัก ร่างสูงออกไปห่างๆ แต่เรี่ยวแรงของฉันไม่รู้หายไปไหนหมดเพราะไม่ว่าจะผลักจะทุบยังไงไอ้พี่เคน มันก็ไม่สะเทือนเลยแม้แต่น้อย
"อะ ออกไปไกลๆ ได้แล้วอึดอัด" ฉันกัดฟันพูดเพื่อไม่ให้ปากขยับมากเพราะกลัวจะไปเสียดสีกับปลายคางของเขา บ้าชิบ! ไม่เคยเจอสถานการณ์บ้าบอแบบนี้เลย มันเหมือนกับทั้งโลกหายไปมีแค่ฉันกับเขาเท่านั้นที่อยู่ตรงนี้ ประสาทการรับรู้หมายไปจนหมดสิ้น....
"อุ๊ยตาย!! อกแหกแต- ฉีกค๊า ขุ่นพระ! นี่มันฉากอัลไลเบลล่าไม่เข้าใจเลย!!!"
เสียง แจ๋นๆ ที่ดังสนั่นร้านทำฉันสะดุ้งแล้วรีบผลักไอ้พี่เคนออกห่างตัว คนร่างสูงตรงหน้าก็ดูเหมือนจะตกใจพอกัน เมื่อหันไปดูก็เห็นอีเบลล่ามันยืนอ้าปากกว้างเอามือทาบอก อีบ้านี่ก็แอคติ้งเวอร์ไปนะ....ข้างๆ กันมีพริบพราวยืนทำหน้าเหวออยู่ ฉันทำตัวไม่ถูกเลยเกาหัวเกาตัวไปทั่ว โอ้ย...ทำไงดี!
"หวัดดีค่ะน้องพริบ น้องเบลล่า" เป็นไอ้พี่เคนที่เอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงปกติเหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เหอะ! ปั้นหน้าเก่งจริงๆ นะพ่อคุณ!
"พี่เคนกับอีน้อยทำอะไรกันอยู่อ่ะคะ" อีเบลล่าถามด้วยประโยคธรรมดาๆ แต่น้ำเสียงมันนี่นางอิจฉามาเลยจ้าประหนึ่งเป็นตัวร้ายหึงพระเอกอย่างนั้นแหละ
"ก็ ทำ..." พี่เคนบอกเบลล่าแต่เขาหันหน้ามามองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ บ้าจริงจะแกล้งฉันใช่ไหมเนี่ย!
"ไม่มีอะไรหรอกหน่าแกนี่ขี้สงสัยจริง" ฉันรีบพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ไอ้พี่เคนจะพูด ก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะพูดอะไรแต่สีหน้าแบบนั้นบอกเลยว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
YOU ARE READING
You're My Blossom Poison ปิ๊งรักพี่ชายขี้อ้อน
Teen Fictionเฮอร์ริเคน.... แต่บอกตอนนี้ไม่รู้จะเร็วไปหรือไม่... ผมก็อยู่ของผมดีๆ เธอดันเข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตรัก ที่กำลังไปได้สวย...ผมมันประเภทรักใครรักจริงไม่ทิ้งขว้าง แต่เมื่อรักมันพังผมเลยอ้างว้างอย่างที่เห็น ในเมื่อเธอทำให้มันเกิดขึ้ก็ต้องรับผิดชอบสิครับ...
