เราต่างคนต่างนั่งเงียบตลอดทาง ก็ดีแล้วที่ไอ้คนบ้าหน้าใสหัดสงบปากสงบคำซะบ้าง ไม่งั้นฉันคงเส้นเลือดในสมองแตกตายแน่ แต่เอ๊! เดี๋ยวนะ.....นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่นา
"จะพาไปไหนเนี่ย"
"กินข้าวค่ะ" เขาหิวกินไปคนเดียวสิวะ ฉันไม่ได้อยากไปกินสักหน่อย!!
"ฉันจะกลับบ้าน!!"
"แวะกินข้าวก่อนค่ะ พี่ขี้เกียจฟังเสียงท้องเธอร้อง"
สาระแน! ท้องก็ท้องฉัน จะร้องหรืออะไรมันก็เรื่องของฉันมั้ยหืม.....ไอ้พี่เคนบ้า วุ่นวายไม่เข้าเรื่องคนจะกลับบ้านก็พาออกนอกเส้นทาง ถามสักคำมั้ยว่าอยากกินข้าวกับเขารึเปล่า!!
"ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะ ว่าฉัน...."
ยังไม่ทันจะพูดจบพี่เคนก็รีบพูดแทรกมากลางอากาศ "พี่ก็จะพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ ถ้าเธอดื้อพี่จะจูบ"
ฉันแทบจะหุบปากลงทันที ทำไมนะไม่เคยชนะไอ้ผู้ชายบ้าแบ๊วนี่ได้สักที!! สุดท้ายฉันก็นั่งเงียบจนกระทั่งเขาแล่นรถเข้ามาจอดริมทางหน้าร้านก๋วยเตี๋ยวเล็ก ๆ เก่า ๆ
ดูจากสภาพร้านแล้วน่าจะขายมานานนมเนเพราะเก๊าเก่า แต่ทว่าคนนั่งเต็มแทบทุกโต๊ะ มองจากภายนอกนี่ไม่มีความน่ากินเอาซะเลย
"ร้านนี้อร่อยสุดยอดค่ะบอกเลย" หึ...ถ้าไม่อร่อยฉันจะเตะเขาจริง ๆ ด้วย
ไอ้พี่เคนมันพาฉันเข้าไปนั่งแถว ๆ รั้วที่ติดกับสวนสาธารณะ....เดี๋ยว นะร้านนี้รึเปล่าวะที่อีพริบมันบอก จำได้ลาง ๆ ว่ามันเคยเล่าให้ฟังเกี่ยวกับร้านก๋วยเตี๋ยวอะไรนี่แหละที่พี่ม่านหมอกพามัน มากิน
"เธออยากกินอะไรคะ?"
"อะไรก็ได้ สั่ง ๆ มาเหอะรีบกินจะได้รีบกลับ" ฉันบอกออกไปอย่างนั้น อีพี่เคนส่งสายตาดุ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร...ก็ลองว่าสิคราวนี้จะแยกเขี้ยวใส่เลย!
STAI LEGGENDO
You're My Blossom Poison ปิ๊งรักพี่ชายขี้อ้อน
Teen Fictionเฮอร์ริเคน.... แต่บอกตอนนี้ไม่รู้จะเร็วไปหรือไม่... ผมก็อยู่ของผมดีๆ เธอดันเข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตรัก ที่กำลังไปได้สวย...ผมมันประเภทรักใครรักจริงไม่ทิ้งขว้าง แต่เมื่อรักมันพังผมเลยอ้างว้างอย่างที่เห็น ในเมื่อเธอทำให้มันเกิดขึ้ก็ต้องรับผิดชอบสิครับ...
