"Ik ben verkracht" fluisterde Dorothea. "En niet 1 keer, maar ik denk wel een stuk of 15 keer. Telkens door dezelfde jongen. De jongen die nu een man is geworden. De man die jou ook zo veel pijn heeft gedaan. Toen ik klein was, ik denk tussen mijn 6e en mijn 10e, ben ik verkracht door Batok." "Maar hoe?" komt er uit Nikes verbaasde mond. "We gingen naar het bos, zonder dat iemand erbij was. Hij zei wat ik moest doen, dat ik hem moest zoenen, wat ik je net vertelde en nog veel meer. Ik gehoorzaamde hem meestal. Ik wist niet beter. Pas later kwam het besef en schaamde ik me zo. Wat... Wat denk je ervan?" ze durft Nike nauwelijks aan te kijken. "Dit is des te meer een reden om morgen alles in de strijd te gooien." Antwoordt Nike vastberaden. "Je kan er niets aan doen, Dorothea. Het is gebeurd. Hij is juist degene die zich moet schamen en schuldig moet voelen, niet jij. Je blijft mijn beste vriendin en ik zal je nooit veroordelen." "Dankje" zegt Dorothea terwijl er een traan over haar wang rolt en Nike haar in een knuffel trekt. Ze knuffelen elkaar lang, omdat ze beiden niet weten of dit de laatste zal zijn.
JE LEEST
Istoría (prequel van Vivlío)
NouvellesVoor godsdienst moet ik dit jaar weer een verhaal/sprookje schrijven. Ik weet nog niet wat de opdracht precies is, maar ik heb besloten om een prequel te schrijven op Vivlío. Vivlío beschrijft mijn leven meer dan de meesten waarschijnlijk zullen den...
