Istoría (prequel van Vivlío)

{Hoofdstuk 3}

Vanaf hier was er veel overlap met het verhaal dat ze al eerder had gelezen. De meisjes gingen op Nike's 15e verjaardag naar Litochoro om zich bij het legerkamp te voegen en te trainen voor de strijd met Batok. Onderweg hier naar toe ontmoetten ze Larissa met haar valk en in het kamp zelf maakten ze ook veel vrienden, waardoor ze elkaar niet meer zo vaak zagen, maar ook zeker niet uit het oog verloren.

Op een dag kwam Athan, de legeraanvoerder, naar Dorothea toe met de vraag of zij hem kon helpen. Hij wilde namelijk met Larissa in contact komen omdat zij hem, zonder dat ze het wist, een goede dienst had bewezen. Larissa was nogal verlegen als het aankwam op mensen met zo'n hoge positie en wist ook niet goed wat te zeggen toen ze Athan zag, maar uiteindelijk kwam het gesprek op gang. En niet alleen kwam het gesprek op gang, het bloeide zelfs uit tot iets moois. Athan was zo blij dat Dorothea hen in contact had gebracht dat hij haar een heel groot cadeau gaf: vriendschap. 's Avonds laat na de training ontmoette Athan en Dorothea en spraken ze over van alles en nog wat. Na een paar maanden waren ze zelfs zo goed bevriend dat ze Dorothea, na lang aandringen van Athan, vertelde waarom ze in het leger zat en vrijwillig tegen Batok wilde vechten.

Dit was niet alleen het begin van haar openbaring, maar ook het begin van haar acceptatie.

Enkele weken later kwam er een boodschapper langs. Deze boodschapper kwam vanaf de andere kant van de Olympus. Hij stelde zich voor als Protos en wilde graag met Athan spreken. Hij trof Athan samen met Dorothea in Athans tent aan, waar zij een bordspel speelden. Omdat Athan en Dorothea zo goed bevriend waren, mocht Dorothea blijven terwijl Protos de boodschap vertelde. Het was een uitnodiging voor een groot feest dat in Olimpiada zou worden gehouden. "Ik ga niet naar het feest" was Athans antwoord. "Niet omdat ik niet wil of geen zin heb, maar omdat ik mijn troepen niet kan achterlaten. Je weet nooit wanneer Batoks volgende aanval is of wanneer wij de mogelijkheid hebben om hem aan te vallen. Ik moet er zijn als het zo ver is. Desalniettemin ben je van harte uitgenodigd om zo lang in mijn kamp te blijven als je maar wilt. Dorothea hier zal je wel wegwijs maken." Protos ging hiermee akkoord en samen met Dorothea verliet hij de tent.

Dorothea maakte Protos niet alleen wegwijs, ze werd ook goede vrienden met hem. Ze speelden spelletjes, gingen 's nachts op het gras liggen op sterren te kijken, daagden elkaar uit en deden gek. Hij was vanaf het begin af aan al helemaal open en eerlijk naar haar toe. Zij was dat ook naar hem toe, maar niet volledig, alleen als hij ernaar vroeg. Ze had immers nog steeds een groot geheim dat ze met zich mee droeg en dat alleen Athan maar wist.

Helaas moest Protos na een week al weer terug naar zijn thuisbasis aan de andere kant van de Olympus. Dorothea bood aan om een stuk met hem mee te rijden. Ze reed mee tot halverwege, daar moesten ze toch echt afscheid nemen. Ze stapten van hun paarden af en keken elkaar in de ogen. Op dat moment gaf zij hem een kus. Ze wist dat ze hem kon vertrouwen. Hij beloofde dat hij terug zou komen en zij beloofde dat ze altijd eerlijk naar hem zou zijn. En die beloften houden ze nog steeds.

Een hele hoop mooie herinneringen schoten door haar hoofd. Misschien was het toeval, gepland was het in ieder geval niet. Nu waren er in ieder geval twee mensen die haar geheim kenden.