Meet me under the stars

Hoofdstuk 3

Eenmaal thuis zet ik mijn fiets in de garage en loop ik meteen door naar mijn kamer. Ik laat me op het zachte bed ploffen en staar naar het plafond. “Waar ben ik toch aan begonnen,” denk ik bij mezelf. Ik zucht en ga terug rechtzitten op de rand van mijn bed. Mijn maag knort en onderbreekt mijn gedachten. Ik sta op en ga met mijn handen door mijn lange bruine haren. Piekerend loop ik de trap af. In de keuken trek ik de grote koelkast open en haal er een pakje lasagne uit. Ik prik wat gaten in het plastiek, zet het in de microgolfoven en laat het 4 minuutjes opwarmen. Als ik het bakje eruit wil halen verbrand ik mijn vingers aan de rand en laat het bijna op de grond vallen, maar ik kan het nog net op tijd op het kookeiland zetten. Ik steek mijn verbrande duim in m’n mond en steek ondertussen de kraan aan. Vlug steek ik mijn vingers onder het koude, stromende water. Wanneer mijn vingers wat minder pijn doen, doe ik de kraan uit en droog mijn hand af. Nu ben ik wel wat voorzichtiger en neem het bakje vast met de rand van mijn mouwen. Ik haal een vork en een mes uit de lade en loop met mijn eten terug naar mijn kamer. Mijn kamer is behoorlijk groot en heeft een aangrenzende badkamer. Ik zet me op de zachte bank en steek mijn tv aan. Terwijl ik gulzig alles opeet kijk ik naar één of ander programma over dieren. Het interesseert me eigenlijk niet maar ik kan m’n gedachten er wel even mee verzetten. Ik zet de –ondertussen- lege bak naast me op het bijzettafeltje en ga languit op de bank liggen. Voor ik het weet worden mijn oogleden zwaar en val ik in slaap.

Ik word gewekt door de bel die gaat. Ik geeuw en rek me uit terwijl ik op de klok kijk. Vijf uur. Dat zal Maud zijn. Ik huppel de trap af en trek blij de voordeur open. Maud is al even opgewekt als ik en we lachen als we elkaars gezicht zien. Ze komt binnen en samen lopen we naar mijn kamer. Ze zet haar tas op de grond en springt op mijn bed. “Zo, eerst gaan we jou klaarmaken.” Ik schud mijn hoofd. “Ik ga toch niet.” Ze trekt een wenkbrauw op. “Euh, jij gaat dus echt wel! En tell you what, het gaat super worden!.” Weer schud ik koppig mijn hoofd en deze keer sla ik zelfs mijn armen voor mijn lichaam. “Nee, ik ga niet. En je kan me niet overhalen.” Maar na een tijdje geef ik me gewonnen en besluit ik om toch te gaan, al is het maar om het gezaag van Maud te laten ophouden. Wanneer ik me in het eerste jurkje gewrongen heb en tegen mijn zin een rondje draai voor haar ogen schud ze haar hoofd. “Toch maar niet.” Ik steek mijn tong uit. “Mag ik echt geen jeans aan en gewoon een T-shirt?” vraag ik met een pruillipje en mijn beste puppyoogjes. Ze kijkt me afkeurend aan. “Geen denken aan! Het is een date! Dan ben je zo goed als verplicht om een kleedje aan te doen. Nu, stop met je gezeur, het zal toch niet werken. En laat die puppyoogjes ook maar achterwege, daar ben ik immuun voor.” Ze duwt me richting de badkamer en propt een ander kleedje in mijn armen. Vlug trek ik het aan en toon het weer aan haar. “Hmm, het is niet slecht…” Ik kijk haar afwachtend aan. “maar iets is niet juist. Next!.” Ik laat mijn schouders hangen en blaas een hele teug lucht uit. Ik krijg een ander jurkje en trek het weer aan. Deze keer is het een turkoois kleurig ding die vanboven behoorlijk strak is en net tot onder mijn kont komt. Ik kom mijn kamer binnen en zeg meteen: “Dit doe ik echt niet aan! Het komt net tot onder mijn kont en het is veel te strak!.” Maar Maud luistert helemaal niet, ik kon evengoed tegen een koe gepraat hebben, en die zou tenminste misschien wel nog een reactie geven in plaats van me aan te staren alsof ik ‘the queen herself’ ben. Het ergste is nog dat ik die blik maar al te goed ken en dat ik weet dat als ze die blik opzet ze helemaal geen tegenspraak meer duld. “Nee! Nee, nee, nee! Dit trek ik niet aan! Vergeet het! In geen honderd jaar!.” Ze grijnst vals. “O jawel! En reken er maar op dat hij het mooi zal vinden!.” Ik probeer het nog uit haar hoofd te praten in een wanhopige poging om mezelf hieruit te redden maar niets helpt nog. Uiteindelijk zitten we in mijn badkamer en is ze zorgvuldig bezig mijn haar lok voor lok te krullen. Alles moet perfect zijn, vind ze. Ik moet toegeven, ze kan er wat van. Ze volgt ook niets voor niets de opleiding van visagiste en haartooi. Als ze klaar is met mijn haar begint ze mijn make-up aan te brengen. Na een tijdje herken ik mezelf maar amper meer. “Wow,” weet ik nog net uit te brengen. Ik breng mijn hand omhoog en raak voorzichtig een krul aan. Ik kijk naar Maud die met een zelfvoldane blik naar me kijkt. Opeens bedenkt ze zich iets en ze rent de badkamer uit. Voor ik het weet is ze terug en heeft ze een paar torenhoge hakken in haar handen. “Oh my,” klaag ik. “Hoe moet ik daar in een uur op leren lopen, ik ga gewoon mijn voeten breken hierop.” Ze lacht. “En daarom, ga ik je een spoedcursus hakkenlopen geven. Hup trek die dingen aan!” zegt ze terwijl de zwarte naaldhakken naar me toe smijt. Ik schop mijn varkenspantoffels uit en stap voorzichtig in de zwarte schoenen. Ik probeer een stap te zetten maar sla bijna mijn voet om en bijt op mijn lip. “Och kom op, zo moeilijk is het toch niet!.” Maud is ondertussen naast me komen staan met zo mogelijk nog hogere hakken aan haar voeten. Ze toont me voor hoe het moet en grijpt dan mijn arm om me te ondersteunen. Tot mijn eigen verbazing kan ik na tien minuutjes al behoorlijk wandelen met die dingen en ik ga tevreden op het bed zitten. Terwijl Maud zich vlug gaat klaarmaken in mijn badkamer besluit ik om nog eventjes mijn gsm te checken. Ik heb een sms’je en open het vlug.