Bu günlerde bir gazeteciyim.Hayat işte bizi nereye sürükleyeceği hiç belli olmuyor . Sabah erken kalkıp kendime bir yeşil çay demledim , onun soğumasını beklerken e-postalarımı kontrol etmeye karar verdim beklediğim bir çok mesaj ve telefon vardı . Üniversiteden ve o olaydan sonra hayatım tamamiyle değişmişti buna şans mı demeli miyim ? Yoksa hayal kırıklığı mı inanın ben de çözemiyorum . Yarın akşam uçağıyla Almanyaya gideceğim bitirmekte olduğum tezimi tamamlayabilmek için bu şart . Bu niçin bu kadar önemli benim için ? Bilemezsiniz . Yeğenimi yalnız bırakma düşüncesi beni çok ürkütse de , güvenebilebileceğim insanların varlığı bir nebze de olsa beni rahatlatıyordu . O yılları düşündüm tekrardan , beni heyecanla uyandıran . Gece heyecandan uyutmayan sonra kalbime saplanan o ağrı ve yarım kalmış bir çok hayalim ...
Bir ekim sabahı krem rengi papuçlarım , bahçedeki ağaçların döktüğü kızıl yaprakları eziyordu , rüzgarın ahengine bırakmıştım kendimi içimde bir çocuk çılgınca şarkılar söylüyordu ve tabiki kucağımda yine sıkı sıkıya tuttuğum romanlarım ... Bir camiye giden yoldan usulca ilerliyordum hiç unutmam cuma saatiydi . Yeni traş olmuştu usulca yaklaştı arkadan kokusundan tanıdım gelen adımlar aşktı heyecandan mı bilmem birden yavaşladı adımlarım haliyle çok geçmeden bana yetişti ;
-Merhaba
- Merhaba
-Rahatsız etmiyorum umarım seni
-Hayır , estağfurullah
-Nereye böyle bakalım ?
-Bu yolun sonunda Çardaklı güzel bir bahçe var orada biraz kitap okuyacağım hep çok sakin oluyor .
-Gizli bahçe desene
-Evet denebilir , sen nereye ?
-Cumadan çıktım , kütüphaneye gidiyorum . Kitabın Nasıl gidiyor ?
-Güzel , yani aslında bitti
-Konuşurken niçin yüzüme bakmıyorsun ?
-Alışkanlık yalnızca
-İyi o halde kitabı beğendin mi ?
-Evet çok güzeldi . İade etmek için bu gün uğrayacaktım aslında .
-Kapanış saatine doğru gelirsen sana farklı kitaplarda tanıtabilirim
-Çok hoş olur , umarım yetişebilirim
-Bahçen burası mı ?
-Ah evet burası
-Cidde'n huzur kokuyor ben seni kitaplarınla baş başa bırakayım , bu gün görüşmek ümidiyle
-Görüşmek üzere
Ah be yüzüm neden böyle ısınırsın ki ? Peki ya o al al yanaklarım ? Gerçekten de çok mülayim değil mi , ah ne sevilesi bir fincan kahvenin kırk yıl hatırını bırak bir bardak çayla ömür tüketilir o naif sesinde . Yüreğim kanatlanacak .
