Son sözü “hoşçakal” oldu ve gitti… Bir trafik lambasının altında öylece durdum. Ardından bakmadım. Ağlamadım. Bir boşluğa düşer gibi oldum sadece. Hepsi bu… Şehirde akşam telaşı yaşanıyordu. Trafik hızla akıp giderken, ışıklı neon lambalarının altından dalgın bir şekilde yürüdüm. Köşedeki dilenciye bende kalan son hatırasını; cüzdanımdaki fotoğrafını verdim. Zavallı kadın ne olduğunu anlayana kadar çoktan uzaklaşmıştım oradan. Acaba bindiği takside yüzünü saklayarak ağlıyor mudur şimdi?..