Fantasy: The Legend

Chapter 5

Chapter 5: Stare

*******

Shamira Reign Warl

"Salamat" pagpapasalamat ko sa dalawang inutusan ng headmaster na ihatid ako. Imbes na magsalita ay ngumiti lang sila.

"Nandito na ang ilang gamit mo hija. Kung may mga kailangan ka ay magpunta ka na lang sa opisina ng headmaster, yun rin kasi ang ibinilin niya sa amin" sabi niya at ipinakita pa ang laman ng closet.

Sa loob ay nakita ko ang mga mamahaling na sa tingin ko ay kahit magkanda-kuba-kuba akong magtrabaho ng isang taon ay hindi ko pa rin mabibili.

" Bago ko rin makalimutan hija. Bukas maghanda ka at kinakailangang magpunta lahat ng estudyante sa arena para sa gagawing section checking" pahabol nung isa.

"Sige po. Maraming salamat" at naglakad na papuntang kama tsaka pabagsak na nahiga. Mariing pinikit ko ang mata ko dahil hindi pa rin ako makapaniwalang nandito ako sa loob ng academy na pinapangarap ni Janella. I can't believe it. How I hope that this is only a dream, please wake me up. But I know that it is not.

Naalala ko pa ang mga ginagawa ko sa bayan kapag ganitong oras na pagabi na. Lalabas ako ng bahay then I'll go to janella's house for a star gazing with her. Until we both fell asleep then darating si Kin, yung gumiho ko, at gigisingin niya kami. Napapatawa na lang kami ni Janella. Sometimes dinidilaan niya pa ako.

Bigla akong napamulat ng maalala ko si Kin. Hindi ko naman talaga guardian si Kin. I just saw him inside the forest when I was nine years old. He has a lot if wound by that time. Imbes na matakot ay nakaramdam ako ng awa ng makita siya. Dali dali akong tumakbo noon sa bahay para lang manguha ng gamit sa kanila ina at ama.

I smiled with that thought. After the day na ginamot ko siya dinadalhan ko na siya palagi ng pagkain. I'm always in the forest. Starting in the morning until night just to make sure he is safe. Sinisigurado ko ring kumakain siya ng tama. Janella don't know about kin too. No one knows except me.

I miss my old life. Kumusta na kaya si Janella? Napabuntong hininga na lang ako at di ko namalayang nakatulog na pala ako.

*******

I woke up at exactly six o'clock in the morning. So unusual of me, mostly kasi around five ako kung bumangon. Naalala kong may event nga pala ngayon at napakamot na lang tuloy ako sa batok ng maalalang hindi ko alam ang pasikot-sikot dito sa akademya.

Naligo ng lang ako matapos ay namili ng damit na nasa closet. According to those two girls yesterday, hindi daw namin kailangang maguniform ngayong araw dahil sa checking daw. Malay ko ba kung ano yun. Tsaka na lang daw kami magsusuot ng uniform bukas dahil schooldays na daw.

Magaganda nga ang mga nasa loob ng closet ang kaso wala akong mapili. Para naman kasing nakulangan sa tela ang mga gamit. I just sighed then choose a taggered jeans and a fitted gray shirt na may nakaprint na 'Shut up!'.

I just find it cool kahit na may tatlong straight line na punit ito sa likod ko. Pero okay lang naman.

I also wore a black highcut pony na may kulay green na lining niya. I look myself infront of the mirror and I can say 'wow'. Feels like this isn't me because of what I am wearing right now. Feeling ko gusto ko ng magpakamatay dahil sobrang namimiss ko na ang buhay ko noon sa bayan.

Mahirap man atleast meron si Janella sa tabi ko noon.  Napadako ang tingin ko sa kwintas ko at napangiti. I can get throught it.

Nagumpisa na rin akong naglakad pababa. Nasa may 17th floor ang dorm ko. May ilang mga nakasabay rin ako sa pagsakay ko sa elevator. Hindi ko na lang pinansin ang mga tingin nila sa akin na parang ininspeksiyon. Tinitignan nila ako mula ulo hanggang paa.