Barbie's POV
Hi everyone I'm Barbie Forteza, 3rd year high school pag pasok sa CSI-Makati ako nag aara. Isa ko sa mga cheerleader sa school namin so medyo sikat ako sa school. 2 na ang naging ex-bf ko pareho silang manloloko ewan ko ba pero ang dali ko kasing maniwala sa mga sinasabi nila "uto uto" eh. oo nga pala best friend ko si Joyce Ching, oo best friend ko sya iniintindi ko na lang sya pero alam ko one day gagaling sya. Lagi ako nagiging utusan ni Joyce minsan nga sinisigawan nya ko pero never ako nagalitn sa kanya. Pero at the end of the day nagsosorry naman sya sakin kahit ganun yun kaya mahal na mahal ko sya.
*Flashback*
Joyce: Barbie paki kuha ng bag ko.
Barbie: Wait lang, tatapusin ko ang to
Joyce: I said kunin mo yung bag ko (medyo galit)
Barbie: Ooopps sorry here (abot ng bag)
Joyce: sorry! (medyo inis pa rin)
*End*
1st day of school finally i'm a junior student, tawagan ko kaya si Joyce? Uhhmm.. Try!
*Phone Convo*
Barbie: How's your day?
Joyce: I'm ok. i think!
Barbie: Can I ask you a favor?
Joyce: Favor?
Barbie: uhuh
Joyce: Come here so we can talk about it.
Barbie: Are you serious?
Joyce: do you think i'm joking?
Barbie: No. Ok i'll be there around 10 minutes. I love you.
Joyce: Ok same here. Bye
*End*
Ganyan sya ayaw nya n sa phone lang gusto nya personal pag uusapan yung mga bagay bagay. I'm on my to Joyce's House then tita text me. she said that "Hija, paki bantayan muna si Joyce baka malate kami umuwi ng daddy nya. Tnx" Nandito narin ako.
Barbie: Joyce???
Yaya: Ma'am wala po sya dito.
Barbie: Where is she?
Yaya: Dinala po sya kanina sa ospital kasi sobrang sakit po ng ulo nya tapos po hinimatay po sya.
Barbie: Di ba sya uminom ng gamot?
Yaya: Uminom po kaninang umaga tapos sumakit ulo nya kaya sinundo sya ni manong driver. Buti nalang uwian na nun
Barbie: Alam na ba nila tita?
yaya: Di pa po.
Barbie: Let me be the one to tell them, pupuntahan ko sila sa ospital
Yaya: Sige po mam.
Barbie: Okay. Thank you for the info.
Dumeretso na ako sa ospital nandun na si tita, sinabi na pla sakanya ni manong (driver nila joyce) dumeretso ako sa kanila.
Barbie: Tito, tita sorry!
Daddy ni Joyce: Bakit ka nag so-sorry?
Mommy ni Joyce: Wala ka namang kasalanan kami nga ang may kasalanan kasi alam naming may sakit si joyce iniiwan namin sya sa bahay.
Barbie: Tita stop blamming yourself. No one wants what happening.
DNJ: oo nga naman kahit tayo di naman natin gusto yung nangyari kay Joyce.
Doctor: Sino po family member ni Ms. Joyce Ching?
MNJ: Kami po.
Doctor: Ok na po yung pasyente mamaya po mailalabas na sya, mas makakabuti kasi sakanya na sa bahay magpahinga mas ma s-stress po kasi sya pag dito sya nag stay.
MNJ: Ah ok doc, bakit po ba sya hinimatay?
Doctor: Baka po nanibago lang sa school nya tapos baka wala pong kumakausap sa kanya.
DNJ: May gamot po ba sa sakit nya?
Doctor: Ahm to be honest, di pa po mstukoy ung sakit nya pero we're trying na makahanap ng gamot.
DNJ: Incase makahanap ka po ng gamot just call me or my wife here's my contact.
Doctor: Sure, we will do everything for your daughter.
Pag kauwi nila sa bahay pinagpahinga na si Joyce, naging 3x a day na yung gamot nya para makaiwas na din daw sa pagkahimatay at pananakit ng ulo. Umuwi na ako para makapasok ako bukas kaso si Joyce di daw muna papasok. Sana gumaling na sya sobra na kasi syang nahihirapan.
