The secret agent

Onkruid

Ondertussen in een ontploffende school

'Niels, Niels, Niels...' Riep ik toen de school begon te trillen door de ontploffende bom. De explosie had me voor 1 seconde verdoofd, 'Niels we moeten straks op mijn teken het raam uit springen oké? Er komt namelijk een tweede explosie omdat er waarschijnlijk een gasleiding is geknapt en als dat gas bij het vuur komt ontploft de gehele school.' 'Oké', zei Niels zacht. Onze kleding zag er heel gaaf uit helemaal bebloed en opengereten door de rondvliegende glasscherven.

Toen rook ik de vieze geur van gas en ik zei tegen Niels,'We moeten nu direct springen!!' Maar het lukte Niels niet om overeind te komen. Dus tilde ik Niels op en ik sprong het raam uit. Direct na de sprong ontplofte de school en Niels en ik werden door de lucht geslingerd en achtervolgd door één grote vuurzee. Niels en ik kwamen op het gras voor de school terecht en toen we op de grond lande werd alles zwart voor mijn ogen.

Merit

Ik keek naar de school en opeens zie ik 2 mensen uit het raam springen toen de school voor de tweede keer, nu geheel, ontplofte.ze werden door de explosie weggeslingerd.

Ik rende naar ze toe en zag dat het Niels en Noah waren, hun ogen waren dicht en ze bewogen niet meer! Maar gelukkig ademden ze nog. Ik was erg opgelucht de missie was toch wel geslaagd! Iedereen kwam om Niels, Noah en mij heen staan. Iedereen stond ervan versteld dat ze nog leefden en dat die nieuwe jongen zijn leven had gewaagd door in die brandende (ze wisten nog niet dat er een bom was) school te rennen om zijn nieuwe vriend Niels te redde.

Al snel kwam er een ambulance aan rijden met loeiende sirenes Noah en Niels werden in de ambulance getild en ik ging met ze mee naar het ziekenhuis.

Niels

Ik werd wakker met een bonkend hoofd en ik had overal pijn. Het laatste wat ik me herinnerde was dat Noah me optilde en dat we uit de school sprongen en toen werd alles zwart en toen lag ik opeens in een ziekenhuis. Ik zag Merit in de kamer staan naast het bed van Noah er stond iemand naast haar waarmee ze aan het praten was. Het was ook een meisje ze zei,'Merit gaat alles nog volgens plan?' 'Ja', antwoordde Merit kortaf. 'Ga nu maar weer terug Els, Alex komt zo.' 'Doe ik, doeii tot straks.' Antwoordde Els tenminste ik denk dat ze Els heet. Els liep de kamer uit.

Ik zag dat Noah inmiddels ook wakker was geworden. Hij probeerde leunend op zijn linker arm rechtop te zitten. Deze poging mislukte. Noah greep naar zijn arm en trok een pijnlijk gezicht hij viel achterover en liet een zachte kreun van pijn horen. Merit keek om en zag dat we beide wakker waren ze zei tegen ons waarom Noah en ik keihard moesten lachen ze zei namelijk "Onkruid vergaat niet!"....