The Bad Boy

Κεφαλαιο 13ο

(Ειπα να δωσω ενα μυστηριο και τρομο στην ιστορια. Πεστε μου στα σχολια αν σας αρεσει η ιδεα💜)

Ηρθε η ωρα. Ηρθε η ωρα να δραπετευσω απο τον θανατο μου οπως ειπε και ο Αλεξ. Οι αναρχικοι δεν ειναι και οι καλυτεροι ανθρωποι. Θελουν να τα αλλαξουν ολα και να μην υπαρχει τιποτα. Θελουν απλα να κανουν οτι θελουν χωρις εμποδια. Δεν λεω μπορει να γινομουν και εγω ,διοτι το συστημα ,η δημοκρατια και αυτα ειναι απολυτως ΣΚΑΤΑ χωρις υπερβολλες. Ομως οι συγκεκριμενοι αναρχικοι ειναι πολυ αγριοι και βιαιοι εκτος απο τον Χαρρυ και τον Ντανιελ. Ετσι πιστευω.

Η ωρα ειναι 3:59. Εχω αγχος. Παιζω με τον θανατο μου τωρα και αυτο με τρομοκρατει περισσοτερο. Τι και αν μας τσακωσουν?? Τι και αν μας δουν και μας φυλακισουν εδω για παντα?? Τι και αν μας παρουν ματι και μας σκοτωσουν επιτοπου ετσι ωστε να μην πουμε την κρυψωνα τους?? Αυτες οι σκεψεις κυριαρχουσαν στο κεφαλι μου και αγχωνομουν πολυ.

"Βανα τελειωνε πρεπει να φυγουμε" λεει νευριασμενα ο αποτυχημενος. Σε μενα τωρα γιατι ξεσπαει?? Εγω φταιω για ολα αυτα?? Ας μην ερχοταν και στην τελικη αν τον νευριαζω. Αλλα για καποιον περιεργο λογο νιωθω ασφαλεια μαζι του. "Οχιι δεν το ειπες αυτο Βανα. Δεν το ειπεεςς. Παρτοο πισω ΤΩΡΑΑ!!" το παιρνω μωρη Τρελη. Αλλα δεν ειμαι σιγουρη. Τελος παντων αλλου ειναι το θεμα μας.

Τις σκεψεις διακοπτει η πορτα που ανοιγει σιγα , αργα και διακριτικα.

"Αντε παιδια τελειωνετε, δεν εχουνε χρονο" μας φωναζεξ ψυθιριστα ο Χαρρυ. Υπακουσαμε και βγηκαμε απο το δωματιο. Φοβαμαι,φοβαμαι πολυ. Δεν φοβαμαι για τον θανατο μου. Καλα και για αυτο. Αλλα κυριως φοβαμαι μην πραγματοποιηθει ο εφιαλτης που ειδα πριν λιγες ωρες. Ετρεμα σαν σκυλι γυμνο απο το κρυο. Αλλα αυτη την φορα δεν ηταν το κρυο αλλα ο φοβος. Ο φοβος απο τον θανατο ανθρωπων που θυσιαστηκαν για μενα. Και αυτο δεν θα το επιτρεψω να συμβει.

"Λοιπον ακουστε πως παει, θα αν υπαρχει κανενας φρουρος. Αν οχι θα μετρησω ως το 3 και θα τρεξετε με ολοι σας την δυναμη προς την ευθεια. Θα δειτε μια κοκκινη πορτα που γραφει με μαυρα γραμματα "Exit" και τοτε θα καταλαβετε ποια ειναι. Θα την ανοιξετε και θα τρεχετε μεχρι να βρεθειτε σε δρομο. Απο εκει παρτε ταξι." λεει ο Χαρρυ και παιρνει τον λογο ο Ντανιελ.

"Σε καμια μα απολυτως καμια περιπτωση μην πατησετε το ποδι σας στο δασος. Εκει αν πας δεν βγανεις ζωντανος. Ετσι λενε. Μην πατε. Οτι και να δειτε θα ειναι της φαντασιας σας. Μεσα στο μυαλο σας." μας ειπε και εγω ετρεμα ακομα περισοτερο. Τι να κρυβει αυτο το δασος?? "Σκασε ρε. Σας ειπε να μην πατησετε το ποδι σας εκει μην βγαζεις ιδεες" σκασε Τρελη. Ξερω τι κανω.

"Ενταξει" ειπα ταυτοχρονα και πηγε ο Χαρρυ να δει αν περιτριγυριζει κανενας φρουρος.

"Το παιδίο ελευθερο" μας λεει. Ευτυχως.

"1"
Μπορεις να το κανεις
"2"
Πιστεψε στον ευατο σου και μην σκεφτεσαι τιποτα
"3!!!" λεει και αυτοματα ο Αλεξ πιανει το χερι μου και τρεχουμε με οση δυναμη εχουμε. Διασχιζουμε τον διαδρομο και ακουμε συναγερμο παντου. Βλεπουμε μπροστα μας την κοκκινη πορτα με τα μαυρα γραμματα και τρεχουμε προς αυτην.

Ο Αλεξ την ανοιγει και αρχιζουμε να τρεχουμε. Ο ψυχρος αερας χτυπαει το προσωπο μου. Μυριζω κατι σαν ελευθερια. Ναι η ελευθερια. Τρεχουμε για μιση ωρα περιπου. Παλι καλα εχω καλη αντοχη. Τρεχαμε και τρεχαμε μετρα μακρια. Ωσπου ειδαμε 2 μονοπατια. Το ενα αριστερα και το αλλο δεξια.

"Αλεξ προς τα που ειναι ο δρομος??" ρωταω φοβισμενη και κρυωμενη.

"Δεν εχω ιδεα, εχεις το κινητο σου??" με ρωταει και ψαχνω στις τσεπες μου. Δεν το βρισκω πουθενα. Μου το πηραν Σκατα.

"Μου το πηραν" λεω κοιτωντας τον

"Γαμωτο!" λεει μεσα απο τα δοντια του.

No point of view

Μετα απο πολλη σκεψη αποφασισαν και οι δυο να διασχισουν το δεξιο μονοπατι. Ομως δεν ειχαν καμια απολυτως ιδεα τι τους περιμενει εκει. Το ξερουν ομως οι δολοφονημενοι και σκοτωμενοι ανθρωποι.

Ειναι το "Haunted Forest"

Ντααν ντααν ντααν. Ειπα να δωσω μια πινελια στο βιβλιο. Να γινει λιγο μυστηριωδεις και τρομου. Πεστε μου στα σχολια αν σας αρεσε η ιδεα.
ΨΗΦΙΣΤΕΕ......ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ...για περισσοτερα κεφαλαια.