Savior

Beautiful

Τραγούδι: Iris- Sleeping With Sirens (cover)

"Luna, κοίτα."
Η Lydia τη σκουντηξε κι εκείνη άνοιξε τα μάτια της. Κάθονταν κι οι δύο ξαπλωμενες στην παραλία, κοιτώντας τα αστέρια. Ήταν μια υπέροχη βραδυα με πανσέληνο. Ολόκληρος ο ουρανός έλαμπε από τα χιλιάδες άστρα που στόλιζαν κάθε γωνια του. Μαγεία.

"Τι είναι?" ρώτησε η Luna, που την είχε πάρει ο υπνος στην αγκαλιά της Lydia.
"Κοίταξε το φεγγάρι. Δεν είναι πανέμορφο? Δε σου δημιουργεί ποικίλα συναισθηματα, δε σε μαγεύει? Είναι υπεροχο."
"Πρώτη φορά βλέπω το φεγγάρι τόσο προσεκτικα, σε μια έρημη παραλια, τόσο αργά το βράδυ. Είναι ότι πιο όμορφο έχω κάνει ποτε" είπε και η Lydia χαμογέλασε.
"Εγώ έρχομαι συχνά εδώ, από παλιά. Είναι το καταφύγιο μου. Εδώ μπορώ να δραπετευσω από τη ζωή μου."
"Κι από εμένα? Δραπετευεις κι από μένα?"
Η Lydia γύρισε το κεφάλι της, και την κοίταξε προσεκτικά. Ένα από εκεί να τα βλέμματα που περιλαμβάνουν κάθε λέξη που δε χρειάζεται να ειπωθεί. Εκείνα τα βλέμματα όπου το λογο παιρνουν τα μάτια.
"Ποτε" είπε και ανακαθισε, "ποτέ δε θα ήθελα να δραπετευσω από εσένα. Εσύ εισαι η σωτηρία μου"
Η Luna χαμογέλασε και έκρυψε το πρόσωπο της στο λαιμο της Lydia. Εκεί όπου ένιωθε ασφάλεια. Εκεί όπου θα μπορούσε να μυρίζει για πάντα το άρωμα της, σα να προσπαθούσε να διασφαλίσει ότι δε θα το ξεχάσει ποτέ...

"Κοιμήσου τώρα, κι αυριο θα δούμε τι θα κάνουμε... Κοιμήσου.." ψυθιρισε η Lydia στο αυτι της και η Luna εγνευσε θετικά. Εκείνη, έμεινε ξύπνια να κοιτάει τον ατέλειωτο ουρανό. Ίσως ήθελε να μετρήσει τα άστρα.

"Είστε σίγουρος? Μήπως κάνει απλώς βόλτες? Ικανή την έχω την κορη σας να τριγυρνάει σαν αλητακι στους δρόμους."
Η γυναίκα κράτησε το ακουστικό μακριά από το αυτι της, για να πνίξει το φορυβο που έκανε ο άντρας από την άλλη πλευρά της γραμμής.
"Πως τολμας κυρά μου? Σου λέω ότι η κόρη μου είναι σίγουρα κάπου με τη δικιά σου! Και μη μου λες ότι φταίει η Lydia μόνο! Και οι δύο φταίνε, και θα το πληρώσουν μόλις γυρίσουν πίσω! Τι νομίζουν ότι είναι τέλος πάντων? Είναι παιδιά και μας ανήκουν ακομα! Δεν μπορούν να σηκώθουν να φύγουν έτσι στα καλά καθούμενα επειδή τους καπνισε!"
"Για μια φορά, συμφωνώ μαζί σας κύριε Martin. Νομίζω ότι η κόρη σας βέβαια, είναι ανεξέλεγκτη. Η δική μου έχει πολύ καλή διαγωγή ξέρετε. Πριν γνωρίσει τη Lydia, η Luna μου ήταν το πιο ήσυχο και υπάκουο κοριτσι, το χρυσό μου. Αλλά βεβαια, αυτά παθαίνουν τα παιδιά όταν μεγαλώνουν δίχως μητρικη φιγούρα, κύριε Martin. Επιμένω πως θα έπρεπε να έχετε ξαναπαντρευτει, δεν είναι σωστό για τη μικρή να μεγαλώνει χωρίς μητέρα, και... Ναι? Παρακαλώ? Κύριε Martin? Με ακούτε? Ναι?
Μου το έκλεισε! Αγενεστατος! Κανένας δεν έχει τρόπους σε αυτή την οικογένεια?"