Εμείς οι δυο; Ούτε στα όνειρά σου!

Παρτ 23

•μετά από μια εβδομάδα•

Πέρασαν περίπου δυο εβδομάδες που είμαι στο κολλέγιο. Ακόμη να συνηθίσω τελίως, όμως τα πάω καλά σχετικά. Οι καθηγητές φαίνεται να με συμπαθούν.

Άλλοι όμως φαίνεται να μην με συμπαθούν και τόσο. Και δεν μιλάω για καθηγητές, αλλά για ηλίθιους βλάκες. Και με αυτό εννοώ τον Άλεξ.

Τον αποφεύγω εδω και μια εβδομάδα, και μπορώ να πω, πως ησύχασε το κεφάλι μου. Έχουμε Φυσική τώρα και δυστυχώς είναι και αυτός.

Ο Άλεξ κάθεται στην μια πλευρά της τάξης και εγώ στην άλλη. Ούτε καν με κοίταξε, είναι απασχολημένος με το καινούριο του παιχνιδάκι που ψώνισε χτες.

Βαλέρια- Καλημέρα Κλό

Κλόι- καλημέρα Βαλ

Βαλέρια- τι μέρα είναι σήμεραα;

Κλόι- Παρασκευή...

Βαλέρια- και τι κάνουμε την Παρασκευή;;

Κλόι- καθόμαστε το βράδυ και διαβάζουμεε

Η Βαλέρια με δολοφονεί με το βλέμμα της

Βαλέρια- κόψε τις βλακείες, σήμερα θα πάμε έξω!

Κλόι- καλά να περάσετε!

Βαλέρια- Κλόι!! Τις προηγούμενες μέρες δεν ήρθες! Όχι δεν το συζητώ... Τώρα θα έρθεις! Κάνεις σαν ένα καταθλιπτικό κορίτσι! Τι στο καλό σε έπιασε;

Κλόι- δεν με έπιασε τίποτα. Ξέρεις πως δεν μου αρέσουν τα έξω!

Βαλέρια- κάποτε σου άρεσαν...!

Κάποτε. Με το κάποτε εννοεί τον καιρό που τα είχα με τον Χρίστο.

Κλόι- αυτό το κάποτε χάθηκε τώρα...

Βαλέρια- επειδή δεν είσαι με τον Χρίστο δεν θες να βγαίνεις;

Καθηγήτρια- τι λέτε εκεί; Πείτε μας κι εμάς αυτό το τόσο σημαντικό που διακόπτει το μάθημα!

Η Βαλέρια σώπασε για το υπόλοιπο του μαθήματος. Πρώτη φορά ευχαριστώ την καθηγήτρια που μας διέκοψε! Αυτή η συζήτηση με το συγκεκριμένο θέμα, και το συγκεκριμένο πρόσωπο, με φέρνει σε αμηχανία...

Το μάθημα τελειώνει. Φεύγω γρήγορα από την τάξη για να αποφύγω την Βαλέρια και τον Άλεξ.