Έρωτας. Μια λέξη... Ένα πρόσωπο. Και σε εσένα ήρθε κάποιος στο μυαλό σου, έτσι δεν είναι;
Η Κλόι είναι ένα κορίτσι με παρελθόν. Ένα παρελθόν που τη διαμόρφωσε, ίσως την άλλαξε για πάντα... Όμως η ουσία είναι το παρόν. Τι θα συμβεί σε αυτό το παρόν;...
Μπαίνω στο αεροπλάνο και κάθομαι στην θέση μου. Όσο σκέφτομαι τον Άλεξ στο κρεβάτι του νοσοκομείου ανατριχιάζω.
Κι αν χτύπησε πολύ; Αν είναι σοβαρά; Αν είναι πιο σοβαρά από ότι περιμένουμε; Αν πεθάνει;!
Όχι όχι, ούτε που να το σκέφτομαι! Αλλά... Δεν ξέρω, έχω ένα κακό προαίσθημα. Και νιώθω πως εγώ ευθύνομαι για τον Άλεξ. Αν ήμουν εκεί, δε θα πάθαινε τίποτα. Μα τι λέω; Πάει τρελάθηκα.
Ο πιλότος ανακοινώνει πως η πτήση μας θα ξεκινήσει. Κάθομαι αναπαυτικά και προσπαθώ να σκεφτώ θετικά. Όλα θα πάνε καλά...
Θέλω να πάρω τηλέφωνο την Βαλέρια για να μου πει πώς είναι ο Άλεξ. Αλλά δεν γίνεται, είμαι στο αεροπλάνο. Πως θα αντέξω 5 ωρές μου λέτε;
Κοιτάζω έξω από το παραθυράκι, και βρισκόμαστε ήδη πάνω από την θάλασσα. Θυμάμαι τον εαυτό μου όταν ήμουν 13, δεν ήθελα να δω αεροπλάνο ούτε ζωγραφιστό. Και τώρα είμαι για δεύτερη φορά σε ένα αεροπλάνο. Εξαιτίας του Αλεξ, ξανά...
Καθώς τα λεπτά περνάνε, έρχονται στο μυαλό μου μερικές στιγμές. Ανοίγω το κινητό μου και πατάω στην συλλογή. Κάπου εδώ το έχω... Να το. Το άλμπουμ με τις φωτογραφίες μας. Πρέπει να έχω κάπου στις χίλιες φώτο εδώ μέσα.
Αρχίζω να τις βλέπω μια μια, και οι αναμνήσεις με κτυπούν στο κεφάλι.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Το πρωί όταν ξυπνούσαμε. Ομγ πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
