Gray
อากาศเริ่มเย็นลง พร้อมๆกับฝนที่ตกลงมาไม่ขาดสาย ทำให้บรรยากาศโดยรอบนั้นทั้งหนาวและอับชื้น หากแต่ไม่ใช่ในห้องพักผู้ป่วยที่เครื่องทำความร้อนกำลังทำหน้าที่ของมันได้อย่างดี
แจฮยอนตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกอ่อนล้าที่ทำให้คนผิวซีดเริ่มจะชินชา...
เด็กหนุ่มเห็นผู้เป็นบิดาที่มาพร้อมกับหญิงคนหนึ่งและเด็กหญิงผมสีน้ำตาลอ่อนหน้าตาน่ารักอีกคน
... ทั้ง3คนดูเป็นครอบครัว
ทั้งหมดแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ โดยที่เขาไม่ทันได้พูดอะไรซักนิด
จนครู่หนึ่ง หมอจอห์นและหมอคริสก็เข้ามา ทั้งคุณหมอทั้ง2และพ่อของเขา คุยกันหลายเรื่อง
จนเขาเริ่มรู้สึกว่าอยากจะหลับไปอีกครั้ง แต่ก็ต้องสะดุ้งลืมตา เมื่อมือหยาบของพ่อแตะเบาๆที่แขนของเขา...
"หลังจากฉีดยาชุดแรก ผมของลูกจะร่วง อาจมีอาการข้างเคียงของยาบ้าง... ลูก โอเคใช่ไหม?"
คุณหมอจอง มองใบหน้าของลูกชายที่ยังคงนั่งเงียบๆอยู่บนเตียงต้องแตกตื่นมา ดวงตาที่เศร้าสร้อยมองสองแม่ลูกที่นั่งอยู่ตรงโซฟาในมุมห้อง มองไปรอบๆห้อง และพบว่าคุณหมอคริสได้ออกจากห้องไปแล้ว...
ฝ่ายคุณหมอจอห์นที่เข้ามาประเมินอาการตามปกติก็ได้แต่ยืนงงกับสถาการณ์สุดอึดอัดแบบที่ปฏิเสธไม่ได้...
"เฮเลน่ากับไคลี่ จะเป็นคนดูแลลูก... เฮเลน่าจะมาช่วยพ่อ ไคลี่น้องสาวของลูกก็ด้วยนะ"
"น้องสาว...น้องสาวหรอครับ? ผมมีน้องสาวโตขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ? อ๋อ... สงสัยจะเป็นตอนที่พ่อไม่กลับบ้านเป็นปีแน่ๆ"
น้ำเสียงแหบแห้งเอ่ยเยาะ ที่ไม่ใช่เพียงแค่การเยาะหยันสองแม่ลูก แต่เหมือนเป็นการค่อนขอดในชีวิตของตัวเองที่ต้องอยู่กับแม่โดยไร้เงาของพ่อ...