Bir Eylül Masalı

Birinci Bölüm

ÜÇ MEVSİM KALDI BENDE. SANA VERDİĞİM SON'BAHARDI. |

Bir Eylül sabahıydı. Erkenden uyanıp odamın camını açarak Eskişehir'imin temiz ferah havasını içime çektim ve hazırlanmaya başladım. Akşam erkek arkadaşım Berk ile buluşacaktım. Bana bir sürprizi olduğunu söylediği için çok heyecanlıydım ve güzel olmalıyım diye sabahtan hazırlanmaya koyulmuştum. Evin içinde duramıyordum. İçim içime sığmıyor, bağıra bağıra şarkılar söylüyor, sürprizin ne olduğunu düşünerek heyecanım on kat daha artıyordu. Zaman kısalmaya başlamıştı. Vakit iyice yaklaşıyor ve heyecanım daha da artmaya başlamıştı. Aynanın karşısına geçtim. Saçlarımı ve makyajımı yapmaya başlamıştım. Telefonuma gelen mesaj sesiyle yerimden sıçradım. Direk telefonu aldım mesaja baktım :

YARİM <3 : '' Aşkım akşam bizimle ablam ve erkek arkadaşı da eşlik edecek sorun olur mu ? '' yazıyordu. Bende hemen bekletmeden cevap yazdım.
'' Yok aşkım sorun olmaz :) '' yazdım ve tekrardan aynanın karşısına geçerek daha güzel ve sade olmak için hazırlanmaya başlamıştım. Her şey tam bitmemişti. Bir iki işim daha kalmıştı ki telefonuma bir mesaj daha geldi ' YARİM <3 ' den diye heyecanla telefonu elime aldığım da ' Melek ' yazıyordu mesaj yerinde. Mesaja baktım :

Melek : '' Canım bugün buluşuyormuşsunuz Gizem beni de çağırdı haberin olsun '' diyordu. Bu neyin nesiydi şimdi ? Melek , Berk'in eski kız arkadaşıydı ne işi vardı şimdi bu kızın ? Derdi neydi bunların anlam veremiyorum. İçimde ne mutluluk ne heyecan kalmıştı. Üstümdeki sinir ve öfkeyle evden çıktım. Ben , Gizem ve Melekle birlikte buluşacağımız mekana gittik. Berk ve Faruk yoktu ve bir şey olmuş gibi mekanın önünden yaklaşık on defa arabayla geçtiler. Berk'e yaklaşık yüz tane mesaj attım ama birine dahi cevap vermedi. Derdi neydi bunun ne yapmaya çalışıyordu anlamıyorum. Kendi kendime söylenirken birden telefon sesiyle irkildim ve kalbimi tuhaf bir his bürümüştü. Mesaja baktığımda dünyam başıma yıkılmıştı. Gözlerim dolmuştu mesajı bulanık görüyordum ve bu iki gerzek kızın yanında ağlayarak itibarımı yerle bir edemezdim. '' Eski kız arkadaşım şuan çok kötü onun yanına gidiyorum '' yazıyordu. Resmen yüz defa okumuştum mesajı. Çıldırmıştım daha fazla dayanamayıp kalkıp eve gittim. Evdekiler uyuyordu Allah'tan. Hemen odama çekildim, kapımı kitledim. Yatağıma kendimi attım ve daha fazla dayanamayıp ağlamaya başladım. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Bir yandan elimle ağzımı kapatıyordum evdekiler duymasın diye. En acısı da bu ya kimsesiz, sessiz sedasız acılarla baş başa dört duvar arasında kalmak..

Sabahı nasıl edeceğim diye düşünürken saat 00:45'ti. Bir mesaj. Telefonu elime aldım özür mesajı diye ümit ederken bir darbe daha..

YARİM <3 : '' Ben daha fazla yapamıcam bitti... ''

Bir şey diyemedim tek kelime çıkmadı ağzımdan. Ellerim adeta kitlenmişti. Yüreğim param parça , hayallerim yıkılmıştı başıma. Sabaha kadar ağlamıştım. İçtiğim haplarla canıma kıymak istemiştim ama olmadı. Rabbi'm almadı canımı. Sabah olmuştu hava biraz bulutluydu. Kuşlar ötüyordu. Telefona sarıldım hemen. İçimdeki öfkeyi ona da kusmak istemiştim. Bir mesaj attım hemen :
'' Gel neyin varsa al bende tek bir parça eşyan kalmasın. ''