ATAMA: The Life (Tantei High Fan Fiction)

Chapter 9: Contest Part 1

SPECIAL P.O.V.

AKANE'S P.O.V.

Kanina pa sila naka-alis.

Hawak hawak ko lang ang librong inabot sakin ni Hiro kanina. Ni hindi ko pa nga nababasa kung anong title nitong libro.

For sure nagsstart na yung contest.

Sorry guys kung di kami makakapanood. Sana galingan niyo.

Ken...

Ken...

Kailan ka pa ba matutulog.

Bakit hanggang ngayon ay wala ka pa ring malay.

Wag ka naman magloko Ken.

Napagkakamalan na tuloy kitang bangkay.

Ken naman...

Kagabi pa ko walang tulog kakaisip sayo.

Ano bang nangyari Ken..

Gusto ko nang matulog pero ayaw kong ialis ang tingin ko sayo.

Gusto ko lang na bantayan ka hanggat di ka pa nagkakamalay.

Naramdama ko na lang ang pagtulo ng aking mga luha sa pisngi ko.

At natuluan ang libro.

Tumingin ako sa libro.

At doon ko nabasa ang title.

"What can love do?"

Binuksan ko ang libro at binasa ang nasa unang pahina.

[PANIMULA....

Ano nga bang nagagawa ng pag-ibig?

Bat ba may pag-ibig?

Bat pa may pag-ibig? Kung nakikita mong nasasaktan ang mahal mo?

Para saan pa to!

Bakit. Bakit kailangang mangyari samin ang ganito.

Isa lang naman ang gusto ko eh.

Ang hindi siya masaktan.]

Pagkabasa ko sa line na "ISA LANG NAMAN ANG GUSTO KO EH. ANG HINDI SIYA MASAKTAN"

Isang tao lang ang lumabas sa isip ko.

Oo siya..

Oo si Ken.

Sabi niya na ayaw niya kong nakikitang nasasaktan.

Lalo pang tumulo ang mga luha ko.

"Ayaw mo kong makitang masaktan Ken! Ha?" Napasigaw na ko. Humahagulgol sa iyak habang inuugong-ugong siya sa kama.

Ken.. Gumising ka na. Please.

Dahil nagpapaunahan na ang mga luha ko sa pagtulo, yumuko na lang ako

" Pero sa kalagayan mo ngayon, SINASAKTAN MO NA KO--"

Nagulat ako ng biglang may humawak sa kamay ko matapos kong sabihin ng pasigaw ang mga linyang iyon..

Mas lalo pa kong humagulgol sa iyak. Sobrang lakas.

Dahil alam kong siya yun.

"Akane... Sorry... Patawarin mo ko kung di ko natupad ang pangako kong di ka saktan... Sorry kung nasasaktan na pala kita..."

Ng marinig ko ang boses niya, feeling ko gugunaw ang mundo ko. Feeling ko di na ko titigil sa pag-iyak.

Kaya tumingala na ako para makita siya....